Ceyhun, kardeşinin ölümünden sonra kendi kurduğu adaletinin peşinden gitmeye yemin etti. Bütün okların başka birine döndüğü bu yolda katilin aslında genç bir kadın olduğunu öğrendi. Sessiz, kırılgan ve her bakışıyla başka bir acının izini taşıyan Bade... Ceyhun, onu kendi kurduğu gizli hapishanesine hapsederek her şeyin hesabını sormaya kararlıydı. Ama işler hiçte düşündüğü gibi gitmedi. İntikam için çıktığı bu yolda Bade'nin bir suçlu değil, hayatın kurbanı olduğunu öğrendi. Adalet ile vicdan, nefret ile merhamet, intikam ile aşk arasında sıkışan bu hikâyede; kimin esir, kimin katil olduğu çoktan unutuldu. Çünkü bazı hapishaneler dört duvarla değil kalplerle örüldü. Adalet için kurulan tuzak, ikisinin kalbinin ortasına düştü.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.