"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "...
Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!
Ablamın minik bir bebeği olduğunda daha 4 yaşındaydım. Bebeğin minik elleri, kırmızı ısırmalık yanakları vardı. Ve minik mavi gözleri çok güzeldi. Saçları güneş kadar parlaktı. Annemin dediğine göre ben küçükken ona prensesim diyip sürekli öpüyormuşum. Başka bir çocuk dokunursa kıskanıp ondan uzaklaştırıyormuşum. Ama...