Dolan gözlerimle yüzüne bakıyorum. Ardından beşikte uyuyan; beyaz kundaklar içindeki Mücahid'e. Onu alıp kucaklıyorsun, nasırlı iri ellerin yanaklarını incitir diye sadece kurumuş dudaklarınla başına minik bir öpücük konduruyorsun. Oysa onu bir aydır görmemiştin; şimdi canını yakmamak için yetindiğin bu minik öpücükle hasretini nasıl dindiriyorsun? Sana bakıyorum uzun uzun, dolan gözlerimle. Sanki çetin savaşlardan, kanla karılmış topraklardan ve bizzat şahit olduğun yarım kalan hikayelerden dönmüyormuş gibi; huzurla bebeğimize bakıyorsun. Ben ise eğer gidersen senden sonra bu dünyadaki sürgünüm ne kadar devam edecek diye düşünüp dehşete kapılıyorum. Göğsüme bir yumruk gibi inerse o haber, diyorum. Acınla karılırsa hasretin. Ve savrulursam hiç istemediğin ve razı olmadığın yerlere. İsyanın kara sularına. Boğulursam. Çırpınırsam. Ama kurtulamazsam... Üsâme... Gittin ve tuhaftır ki savrulmadım ben. O zaman anladım. Aslında gitmeden önce beni hep gidişine hazırlamıştın.

Adını söylemekten korkuyorum. Adını işitince kalbim acıyor âdem. İşte sırf bu yüzden "âdem" diyorum sana. İnsanlardan bir insandın işte. Herkes gibi iki ayağın, iki kolun, bir kalbin vardı. Peki neden gittim de onca âdem arasından sana vuruldum âdem? Akıl, her şeyi kavrar mı ki âdem? Akıl, her sorunu çözer mi? Eğer çözecek olsaydı bu yüreklerin ne işi olurdu sol yanımızda âdem? âdem? Duyuyor musun beni? |12.02.2019|

"Ne kadar güçsüzüm değil mi? Zayıf, âciz, küçük..." Hicran, derin bir nefes alıp bana döndü. Tatlı tatlı esen rüzgârda ileri geri giden eşarbının önünü düzeltti. Son olayın etkisinden hâlâ çıkamamıştık ve parka geldiğimizden beri doğru dürüst konuşmamıştık. Aramızdaki bu uzun sessizliği ilk bozan kişi bendim. O da hüzünlü, buruk bir tebessümle cevap verdi: "Sadece sen mi... Hepimiz O'nun gücü karşısında güçsüzüz. Hepimiz O'nun kudreti karşısında âciziz. Hepimiz O'nun büyüklüğü karşısında küçüğüz. Hatta... Zannettiğimizden de küçük..." (Kurgudur) *** |11.10.2018|

Yüreğine kazıdığı bir sızıydı o adam. Her geçen gün canı bir öncekinden daha çok yansa da, her gece başını yastığa koyduğunda gece karası gözlerinden yüzlerce gözyaşı damlası süzülse de, bu sessiz ve yaralayan gönül hastalığından şikayetçi değildi. Ta ki derdini içine gömdüğü o kâğıtları bir yel savurup, elleri kitap kokan o adamın göğsüne çarpana kadar... (Kurgudur.)

Geriye kalan şiirlerim

Kara bir Lûgat'tan... Not Defteri.

Medeniyet Tasavvuru Okulu notlarım

Dünyanın dört bir yanından ırkları, dilleri, renkleri, kültürleri bambaşka olan kardeşler. Hepsinin davası bir, amacı bir, gâyesi bir. İffetiyle iftihar edilen Meryem'ler, takvasıyla örnek alınan Fatıma'lar, ilmiyle kuşanılan Aişe'ler, zalime karşı cihadıyla dünyaya sesini duyuran Zeyneb'ler.. Tesettürlerini fitneye karşı silah edinmiş Mü'min kadınların gerçek hikayeleri. #Peçeliyim ve Gurur Duyuyorum. #منتقبة و أفتخر.

Selamün aleyküm kardeşlerim Hadi sizinle sonu belli olmayan bir yola çıkalım ... Her kelimesinde kendinizi bulacağınız bir yol bu . Bu hikaye sizin hikayeniz ... Öncelikle şunu belirtmek isterim #olaylar tamamen hayal ürünüdür.# Sizlere bu hikayeyi okurken bir tavsiyem olacak her bölüm içinde gizlenmiş ve bir sonraki bölümü tahmin etmenize yardımcı olacak kelimeler var demeyeceğim :) Böyle bir hata yapıp kendinizi yormayın derim . Olaylar kimsenin tahmin edemeyeceği şekilde ilerliyor bazen ben bile kayboluyorum kendi yazımın içinde . Hiç birşey göründüğü gibi deyil ....

[Bazen doğru insanı yanlış seversin.] Hüzünlü bir güzellikti adam. Acıyla karılmış; azapla yoğrulmuştu... Ama öyle güzeldi ki, genç kadın biraz daha yaklaştı yatağa. Gözleri kapalı olduğundan göremediği şiir işli bakışlarının bergüzarına sarılıp kahverengi saçlarının alnına dokunuşunu, kaşlarının gözlerini saran kavsini seyretmeye durdu. Rüyası olmak istedi adamın, onu böyle huzura erdiren olmak istedi. Sonra dokunmak istedi yüzünün latif çizgilerine, hayal olmadığını bilmek istedi. Lakin ona avuçlarını süt bardağına bastırmaktan ötesi düşmezdi. Öylece adamı içine yazana kadar seyretti, sonra da yüreği yaralı arkasını dönüp gitti.