MAHALLE KİTABININ İKİNCİ SERİSİDİR. KARACAHAN AİLESİNİN BİR ZAMANLAR KÜÇÜK AMA ŞİMDİ KOCA BİRER DELİKANLI OLAN, ŞAHİN,GÖKÇE,ASLAN VE KARANIN KİTABINI OKUMAYA HAZIRSAN BAŞLIYORUZ... BU KİTABA BAŞLAMADAN ÖNCE MAHALLE KİTABINI OKUMANIZI TAVSİYE EDİYORUM,KONULARA DAHA HAKİM OLURSUNUZ. İKİNCİ SERİMİZDE DE BİZİ YALNIZ BIRAKMAYAN ESKİ OKUYUCULARIMA ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM... KİTAPLARIM İLE İLGİLİ SPOİ VS ŞEYLER BU HESAPTA PAYLAŞILIYOR... 👇🏻 İNSTAGRAM= yazargunes20 TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. İZİNSİZ (Ç)ALMA SÖZ KONUSU OLURSA İŞLEM BAŞLATILACAKTIR BÜTÜN KİTAPLARIM İÇİN AYNI İŞLEM YAPILACAKTIR!...

Damarlarında, kaderin acımasızlığı ilmek ilmek gezen Mehir Mirzan, yalnızlığın en zift tonunu yaşadığı bir dönem olan klinik sürecinde kendisine yeni bir aile kurmuştur. Bir yıl iki ay sonra, madde ve nikotin bağımlılığı ile olan savaşını kazanıp, hayatla olan savaşının başladığından habersiz hayallar kurarken, kurduğu ailenin dağılma eşiğinde olduğundan da habersizdir. Habersiz olduğu bir diğer konu ise insanları ölümün ya da insanların ayırdığıdır. Geçmişten gelen yabancı bu sorularına cevap olacaktır. ❝Ölüm kapıyı çalar, kaburgandan bir kemik alır. Başka bedende vücut bulacak o kemik, ruhun bedenden ayrılışıdır. Ölüm bitiş sanılır, aslında kalanlara başlangıçtır. Bir kara kışın ortasında, yanan bir ateş, uzanan bir daldır. Yanan bir adam ise derdine belki devadır.❞ ❝Özgürdük çünkü kurtulmuştuk. Tutsaktık çünkü kurtulduğumuz sadece korktuğumuz bağımlılığımızdı.❞ ❝Zihnimiz hâlâ dolu, kalbimiz deli gibi vurgundu. Her nefesin göğüs kafesimizde bir çiçek soldurduğu dört duvarın arasından çıktığımızda bitti sandığımız bağımlılığımız yeni başlamıştı.❞

(DÜZENLENİYOR!) +18 Kartal Karacahan 🦋🦅 Ecem Akar Devam Ediyor. Instagram @yazargunes20 TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. İZİNSİZ (Ç)ALMA SÖZ KONUSU OLURSA İŞLEM BAŞLATILACAKTIR BÜTÜN KİTAPLARIM İÇİN AYNI İŞLEM YAPILACAKTIR!.

"Leyla!" Günlerin yer değiştirdiği o saatlerde, gecenin en karasında, bir ruhun kilitli kalmış sokaklarındaydık. "Burada ne arıyorsun?" Başkası için kül olan bir yüreğin yeniden yanacağını düşünmezdim ona kadar. Sigaranın külünün düştüğü zeminde ayağının ucuyla geçmişin izlerini sildi sanki. "Seni tanıdığım o günden beri açılan kapıların, çıktığım yolların sonu hep sana varıyor." Bir tebessümün kıyısında var olup orada yok oldum. "Belki benim de çıkmazım sensin. Leyl'im, Leyla'm, gecemin karanlığı, çıkmazım..." Onun kurduğu anlamların benim cümlelerimin üzerini örttüğünü hissettim. O çıkmazda onunla kalmaya gönüllü gibi "Benden ne istiyorsun?" Diye sordum. "Seni." Dedi. ... Leyl... Leyla... Gece saçlı güzel kadın...

Ben ilk kez onun yangınında onunla yanarken bulmuştum kendimi. ''Alacalı...'' dedi büyülenmiş gibi. Alnı alnıma yaslandı. ''Alacalı Ahuşan... Bana yazılmış gibisin.'' Kaç kere döndü durdu parmakları tenimde sayamadım. ''Sabrın sonu selametse...'' Elleri benden ayrılıp bir iki adım karşıma geçse de sözleriyle beni kendine mühürledi sanki. ''Yemin ederim benim selametim bir sen, tek sen olacaksın.'' Bu hikaye bir kadının kocaman bir adamın kalbine düşüp büyümesinin hikâyesiydi.

Yakup hafifçe kanayan burnuna rağmen bağırdı, "Alelade bir kız için risk alamam ben. Yarın öbür gün zorla konuştururlarsa ne olacak? Bacın mı karın mı lan bu kız? Bizim aleyhimizde tanıklık yapmaya zorlanırsa ötmeyeceğinin garantisi mi var." Kısa bir an nefeslendi. "Bitirin işini!" diye kükredi. Başımın hemen üzerinden bir tetik sesi geldiği an gözlerime ne ara dolduğunu anlamadığım yaşlar sırayla boşandı. Tam şu an zamanı geri alamaz mıydım? "Yasemin!" dedi bir anda Ali Ender. Sesi soğuktu. Öylesine bir soğukluktu ki bu, baharın ortasında ayazda kalmış gibi titredi bedenim. "Onun adı Yasemin. Ve Yasemin," Bir es verdi. "Aileden. En kısa zamanda karım olacak." Duyduklarımı daha fazla kaldıramayan bilincim kapandı.

" Ben bir göçmen kızı gördüm ruhu ölü, kanatları kırık ,gözleri toprak ,saçları seher yeli " "Ben bir Karadeniz yağızı gördüm yüreği efkar , kolları huzur,gözleri gök yüzü" Karadeniz şahit oldu gök yüzüyle toprağın esen yel misali aşkına.

Bir İpek Mendil Hikayesi... Zeytinlikleriyle meşhur Hisarkale Kasabası, yeniliğe boyun eğmeye mahkum bırakıldıklarını düşünen insanlarla doluyken geçmişten süre gelen adetlerden bir tek ipek mendilleri vardı ellerinde. Şimdiyse o mendil, hiç olmadık bir çifti birbirine bağlayacaktı. Cesur Karahisar, parmaklıkların ardında geçen yedi senenin ardından özgürlüğüne kavuşurken Hanzade Hancı, geri döndüğü kasabaya mahkum kalacaktı. Karar keskin, aşk hiçlikti...

"Benimle bir anlaşma yapmanı istiyorum," kaşları söylediklerimle havaya kalkarken heyecanla titremeye başlayan ellerimi ısıtmak isteyerek birbirine sürttüm. Böyle bir cümleyi beklemediği şaşkın suretinde ki mimiklerinden belli oluyordu. "Ne anlaşmasıymış bu?" diye sordu, yüzünün aldığı ifade sesine yansımıştı. Derin bir nefesi boğazımın derinliklerinden, sıklaşmaya başlayan kalp atışlarımın yörüngesinde, ihtiyaçla sızlayan ciğerlerime gönderdim. Yapabilirdim, yapmak istiyordum! "Kendini bana aşık ettirmeni istiyorum!" Kaskatı kesilirken yukarıya kalkan kaşları büyük bir ahenkle aşağıya doğru indi. Ağzımdan çıkan bu cümle beynimle beraber bütün vücuduma etkisini göstermiş, infilak edilmeye hazır bir bombaymış gibi şiddetli ve yüklü hissediyordum. Yerimde mıhlandım, kara gözlerinin tesiri altında ki bedenimi zapt etmeye çalışırken, sık sık nemli havaya karışan nefes seslerimden başka bir şey duyulmuyordu, ta ki kuşkulu ses tınısını kulaklarımın en derininde hissedene kadar... "Karşılığında ne olacak?" o an mantığımın yitirilmiş kalıntıları silahlarını kuşanırken, zihnimin verdiği bu savaşın karşısında kimin olduğunu dahi anlamayacak kadar bulanıktım. Dilimle kurumuş dudaklarımı eziyet edici bir yavaşlıkla ıslattım, aklımdan geçen kelimeleri can yakıcı titrek nefesimle ona aktardım. "Sende bana aşık olacaksın!" * * * UYARI: KİTABIN BÜTÜN HAKLARI KENDİ ŞAHSIM ADINADIR. EN UFAK ÇALINTI SÖZ KONUSU OLDUĞUNDA HER TÜRLÜ HUKUKİ YOLLARA BAŞVURULACAKTIR!

''Yıllardır beni görmeni bekliyorum.'' Bir eli çıplak sırtımdayken diğer eli bacağımı okşuyordu. Sıcak nefesi dudaklarıma vururken ifadesiz kalmak benim için çok zordu. İçimden yükselen duygularla ona teslim olmak istiyordum. ''Her zaman bir adım arkandaydım. Sadece bir kere... kafanı çevirseydin beni görürdün, Aden.'' Sesindeki muhtaçlık ona hiç yakışmıyordu. Herkes onun gücünden ve ne kadar yenilmez olduğundan bahsederken onun tek istediği bendim. Hem de yıllardır... Hislerini bilmediğimi ve onu görmediğimi düşünüyordu. Ne kadar yanıldığını ah bir bilse! ''Kokunu özledim.'' Kafası boynuma sokulurken bedenim istemsiz olarak titredi. Ben... daha önce bu hislerle hiç kuşatılmamıştım. Bedenim benden bağımsız hareket ediyordu. ''Devrim...'' Anında işaret parmağıyla dudaklarımın üzerini örttü. ''Şhhh,'' ''Bugün benim sıram, Aden Özkan.'' Hem aklımı başımdan alıyor hem de konuşmama izin vermiyordu. ''Seni her gördüğümde yapmak istediğim ilk şey buydu.'' Sırtımdaki elini sıkılaştırırken bacağımdaki elini daireler çizerek belime çıkardı. ''Seni böyle kollarımın arasında sarmak istiyordum.'' Fısıldayarak, ''Sonsuza kadar.'' dedi. ''Devrim, ben...'' ''Bir kez daha sözümü kesersen Aden, seni susturma yöntemim dudaklarım olacak.'' Ne!? Şaşkınlıkla gözlerim açıldı. Kollarının sıcaklığıyla mayışan bedenim gerginleşti. ''Buna daha fazla dayanamıyorum. Sensizlik... beni mahvediyor.'' Sözleriyle darmadağın olmuş bir haldeydim. Onun olmak istiyordum. Bunu yapamazdım çünkü bizim ailelerimiz düşmandı! Devrim ne düşündüğümü anlamış olacak ki, ''Siktiğimin düşmanlığı umurumda bile değil, Aden.'' dedi. Oturduğum masaya heybetli bedeniyle yaklaştı. ''Ben Devrim Soypak, seni kendime alacağım.'' ''Öyle ya da böyle!'' ''Hazırlan Aden, çok yakında gelinim olacaksın.''