Każdy z nas ma w sobie uśpionego potwora, który czasem krzyczy wniebogłosy, czasem płacze w głuchej ciszy nocy, a czasem śmieje się naszymi ustami. Gdy ocean staje się gładką taflą, można w nim ujrzeć niebo. Jest nieskończonym ciągiem barwnych obłoków. Czasem przemknie przez nie mewa, czasem żółw wodny, ale zawsze pozostanie bezpiecznym schronem. Właśnie to odnaleźli w oceanie. Jego fale stały się ich komfortem, a szum - idealną pieśnią gwieździstych nocy. Po tsunami, które wcześniej przyniosły wzburzone wody, nie było nawet śladu. Wszystko poszło w niepamięć. Świat w końcu ucichł. *** Po trudnej walce z chorobą i innymi przeciwnościami, jakie zgotował im los, trójka przyjaciół z Kalispell odnajduje spokój. Okazuje się, że mało sielankowe dzieciństwo i dorastanie trudniejsze niż u przeciętnego człowieka, pomogło im odnaleźć swoje miejsce w dorosłym życiu. Skoro przeżyli podróż do piekła w obie strony, już nic nie mogło ich pokonać, prawda? *** tw!!! choroba dwubiegunowa; depresja; zaburzenia odżywiania; myśli samobójcze; śmierć; samookaleczanie

Nazywanie Cię dziełem sztuki, niewiele różniło się od prawdy. Kiedyś przeczytałam, że najdelikatniejszy trzepot skrzydeł motyla w jednej części świata, może wywołać burzę piaskową na drugim jego końcu. Okazałeś się być moim motylem tyle, że ty przyniosłeś ze sobą potężne tsunami, które rozpętało chaos w moim sercu. Wciąż powtarzałeś, że chaos jest twoim spokojem i harmonią. Nazwałeś mnie swoim harmonicznym chaosem. Powtarzając wielokrotnie kłamstwo, sprawiasz, że przeradza się ono w prawdę. I tak też było - ukształtowałeś mnie na swój harmoniczny chaos, który stał się moją codziennością. Wbijając swoje szpony, rozdarłeś mi serce, trafiając do krwiobiegu wpuściłeś tam toksynę, z której działania nie potrafiłam się wyleczyć. Brak mi było mojego życia. Życia przed Tobą. Aż w końcu nastał ten dzień - dźwięk chaosu ustał. Tsunami się cofnęło. Jestem spokojna. Jestem taflą oceanu po niszczącym tsunami, którym byłeś. *** Jeden wypadek przed siedmioma latami diametralnie odmienił życie trójki przyjaciół. Od tamtej pory ich codzienność stała się istnym chaosem, zbiorem upadków, porażek i źle podjętych decyzji. Czy nadejdzie dzień, w którym słońce w końcu rozświetli ich burzowe niebo? Czy do ich życia zawita spokój i szczęście? *** tw!!! choroba dwubiegunowa; depresja; zaburzenia odżywiania; myśli samobójcze; śmierć; samookaleczanie

Byli jak dwa kryształy wtopione w różne metale i choć tak odmienni barwą duszy, razem stanowili piękne, zachwycające połączenie. Ale żeby coś połączyć, najpierw trzeba to roztopić aż do ostatniego twardego elementu, a ta rola przypadła ich wspólnemu złotnikowi. W tej historii żaden z bohaterów nie ucierpi przez zdradę partnera ani nikt nie zarumieni się przy niestosownym żarcie. To po prostu zdania połączone czymś, czego nie dostrzeżesz, żyjąc wciąż tymi samymi przekonaniami. *Piękną okładkę zawdzięczam @Kanapkazpomidorem *Praca zdobyła I miejsce w kategorii General Fiction w edycji zimowej 2017/2018 konkursu „Splątane Nici" organizowanego przez @glnozyce *Krótkie, łączna długość: 4 rozdziały (ok. 2500 słów) *Ukończona w październiku 2017 roku *Inspiracja: "Falling" Jamestown Story

❝I need another story, something to get off my chest (...) So I'm gonna give all my secrets away. This time, don't need another perfect lie❝ Savannah od zawsze miała swoje małe sekrety, jak każdy człowiek, ale pewnego dnia stworzyła swój mały własny świat, który stał się jej największym sekret, nie mogącym wyjść na światło dzienne. Luke chciał jedynie poznać słodką nieznajomą, z którą pisał od dłuższego czasu. Nie chciał jednak wiedzieć jak wygląda, a jedynie dowiedzieć się o niej paru rzeczy, których nie wie nikt oprócz jej najbliższych.

Narkotyki powoli jej go zabierały, a może jedynie przyśpieszały ten proces. ponieważ Eric zmieniał się stopniowo od lat. Patrzyła na to jak wyślizguje jej się z rąk. Może nigdy nie byli ze sobą blisko, chociaż to może nie jest odpowiednie stwierdzenie, ponieważ bywały noce, kiedy ich ciała nie dzieliły nawet milimetry. Najsmutniejsze jest to, że brunet nie wykańczał jedynie siebie, a także drobną kobietę, w której z każdym dniem było coraz mniej życia oraz szczęścia.

Zawsze byłam od Ciebie gorsza. Biedniejsza, brzydsza, grubsza. Byłaś blaskiem, ja Twoim cieniem i zgadzałam się na to. Pragnęłam Twojej przyjaźni. Kochałam Cię jak siostrę, której nie miałam. Jednak to zaszło za daleko. Zatrułaś mnie. Chcę się uwolnić. Nie pozwolę Ci mnie zniszczyć. _____ Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Nie zezwalam na kopiowanie ani przepisywanie tego gdziekolwiek. Jeżeli zauważysz, że ktoś zbyt mocno zainspirował się moją pracą, daj mi znać. Uczestnik konkursu "Skrzydlate słowa". Okładka: @Flowercy

„Przecież musi być coś więcej niż ja, brązowe futerko, porcelana i pokój, w którym sama się zamykam. Musi się coś kryć za spotkaniami przy herbacie, która jest jedynie wymysłem". Historia inspirowana i ściśle związana ze słowami „miś", „porcelana" i „rower". 🏆 - wyróżnienie w konkursie literackim „Splątane Nici" [Wiosna/Lato 2018] w kategorii „Napisz mnie!" - 🏆

Wyjście z szafy nie należy do najprostszych zadań. Nie, kiedy rodzina na każdym kroku podkreśla, że odmienność jest zła; krzywdzące komentarze stale wywierają presję i odwodzą od potrzeby wygadania się nabliższym, tworząc niepotrzebny dystans. Clay, mimo to, lubi swoje życie, kocha swoją siostrę i od miesięcy wzdycha w ukryciu do starszego chłopaka, podziwiając go za całkoształt - za kuszącą beztroskę, godną pozazdroszczenia otwartość i ten cholernie zaczepny uśmieszek, przez który zapomina o bożym świecie. Chcąc odpocząć od codzienności, pozwala sobie na więcej niżby chciał, co skutkuje zwróceniem na siebie oczu zbyt wielu osób, w tym chłopaka, którego w życiu nie podejrzewałby o dobrowolne poświęcenie mu uwagi. Innymi słowy historia o tym, jak jedno spotkanie potrafi do reszty namieszać w życiu, a także o wpływie drugiej osoby, której bliskość jest w stanie pomóc podnieść się z samego dna. Powiązanie z "Dniami, które nie wrócą".

Szwajcarskie Alpy w ostatnim pomruku letniego słońca, niesforne owce i łódka, w której ścianach los zamknął całą gamę uczuć i część historii, latami skrywanej przed wyjawieniem pod drewnianymi deskami. Okładka wykonana przez @natex13

Krótka historia szesnastoletniego Michaela, któremu życie wręczyło nieodpowiedni scenariusz, wpisując w niego kwestie, które przerosły jego możliwości. Uwaga: Opowiadanie nie ma na celu propagowania używek i zachowań autoagresywnych! Okładka wykonana przez @FrodoBend Praca bierze udział w kokursie literackim „Strange Birds" organizowanym przez @peopIe-