"Abi burda bir kız var?" Diyen bir sesle. Kendime geldim başımda silahla duran bir adam korkuyla yataktan fırladım. "Kimsiniz ? " Bir kelime düştü dudaklarımdan odaya bir Silahlı bir adam daha girdi 'bunlar kimdi ve ne işleri var burada? yoksa babamla mi alakalı ? Alacak verecekler olmasın ? ' Gibi bir sürü soru düştü aklıma ama bu soruların hiçbir cevabını bilmiyordum ... "Yılmaz koçeren nerde ? " Dedi karşımdaki adam , korkudan kekeleyerek" bilmiyorum! ". Dedim " Yalan söyleme baban nerde! " Dedi yine o adam. bunlar kim babamı nereden tanıyorlar . karşımdaki adam bir an bakış attıktan sonra silahı yüzüme doğrultup, "Eğer Baba'nın yerini söylemezsen Baba'nın yerine seni öldürürüm ! " 'Ne bunlar babamı öldürmeye mi gelmişler ama neden ve babam nerde daha doğrusu babam yerine benimi. Öldürecekler bu adam yine başıma neler açtı' "Sana söylüyorum?" Aynı sesle irkildim . "Yemin ediyorum yerini bilmiyorum dünden beri yok zaten !" Dedim "Yalan söylüyorsun sana son kez söylüyorum baban nerde ?" Bana bağırarak soruyu tekrar sordu "Gerçekten doğruyu söylüyorum bilmiyorum bilmediğim şeyi nasıl sana söyleyeyim? " dedim "Abi bu kız bir şey bilmiyor ne yapcaz ?" Dedi yanimdaki adam "Kızı alıyoruz murat ? " Duyduğum cümleyle gözümden yaşlar aktı Başlama tarihi: 20 kasım pazartesi

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim