"Neden böyle bir şey yaptın Yiğit abi ?" "Senin için Derin. " "İyi de neden? Neden benim için hayatını mahvettin?" "Nefret ettiğin kişi ile evlenmeni istemedim. " Yiğit o an aklına gelen dilinin ucundaki kelimeleri yutup en saçma cümleyi kurmuştu. Halbuki o an ne kadar çok isterdi gerçeği söylemeyi ama yapamadı. Ne hayatında verdiği en doğru karar olduğunu söyleyebildi ne de başka bir şey. "Evet Serkandan nefret ediyorum. Beni kurtardın. Ama sen benim abim gibisin ben seninle, yani sana hep abi gözü ile baktım. Şimdi bu evlilik nasıl olur düşünemiyorum. " "Biliyorum Derin. Sadece seni istemediğin bir evlilikten kurtarmak istedim." "İyi de yine istemediğim bir evlilik olacak. Üstelik abi dediğim kişi ile. " "Serkan ile evlenince olacakları bir düşün Derin. Onun mahallede nasıl biri olduğunu bilmeyen yok. Ve bunu söylemek zorundayım ki evlendiğiniz zaman sana istemediğin şeyler yapacaktı." Derin Yiğit in söylediklerinin doğruluk payını düşündü. O da biliyordu Serkan evlenince ona istemediği şeyler yapacaktı. "İyi de seninle evlenince ne olacak ?" "Derin bu senin bildiğin gibi bir evlilik olmayacak. Sadece seni kurtarmak için böyle bir şey yaptım. Bir süre evli kalacağız sonra da anlaşmadığımızı söyleyip ayrılacağız. " "İyi de benim mahallede Serkan ile adım çıkmış bunu kaldırabilir misin ?" "Ben senin nasıl biri olduğunu biliyorum gerisi umurumda değil. Eee ne diyosun? Evliliği kabul ediyor musun ?" Derin bir süre düşündü söyledikleri aklına yatmıştı. Hem böylesi daha iyi. Evet işin ucunda yine istemediği bir evlilik vardı ama Serkan ile evlenmek iyidir. Hem de Yiğit her şeyin formalite olacağını söyledikten sonra. Bu yüzden Yiğit ile evlenmeyi kabul etmeye karar verdi. "Kabul ediyorum Yiğit abi. " " Emin ol. Pişman olmayacaksın Derin. "

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."