Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir yabancıdan hiç beklenmedik bir teklif alır. Sidem, yabancının teklifini umursamazken bir yandan da ülkesine geri dönmemenin yollarını arar. Babası, durumu öğrenip müdahale etmeye çalıştığında Sidem için yolun sonu gelmiştir. Her yanılgısı bir aksilik, her aksilik onu kat ettiği yoldan başlangıç noktasına götürürken, bu sefer başlangıç noktasının da ötesine geldiğini hisseder. Belki de her şeye yeniden başlamak gerekir. Bir yabancıyla. O gece onlara yıldızlar şahit etti, kader yeniden yazıldı artık onlar birbirlerinin çıkarları için aynı masaya oturmuş iki yabancıydı. Belki de zaman onları aynı masaya oturan iki yabancıdan daha fazlası yapacaktı.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

(Bu kitap kurgu değildir. Okuduklarınız kişiler, yer ve zaman değiştirilerek önünüze sunulmuş bir lezbiyenin hayat hikayesidir.) Ben tekli bir koltukta yalnız başıma oturup servistekileri süzerken onun test çözdüğünü görüyorum. Sonra servis ani bir fren yapıyor ve kalemi düşüyor. Yuvarlanarak bana doğru gelen kalem tam ayakkabımın önünde frenliyor. Kıza bakıyorum ve gülümseyerek yerdeki kalemi elime alıyorum. "Teşekkür ederim." "Önemli değil." Bir süre bakışıyoruz. Gözleri çok güzel. "Yenisin galiba, adın ne?" "Gi..zem..." "Ben de Zeynep, kaça gidiyorsun?" "6' ya." "Ben de 7' ye gidiyorum. Bu arada SBS kaldırılacakmış, yeni sınav sistemi için test çözsen iyi edersin." Gülümsüyorum. "Peki." Bir süre bakışıyoruz. Gözleri çok güzel.

"elimi uzattım karşımdaki küçük kıza -Ben KARAN KARAHAN. Elime baktı ve o da elini uzattı -benim bı geçmişim yok efendim ismimi siz söyleyin. Ona baktım dikkatlice karşımdaki bu mukemmel kıza baktım bembeyaz teni,güneş sarısı saçları,okyanus rengi gözleri vardı, -KARAM adın bundan sonra Karam. Kimse onu görmesin istiyordum bu guzzelige benden başkası başkası bakmasın onu hayal dahi etmesinler. Havadaki elimi sikica kavradı, -Ben KARAM." "-peki biz kimiz? Dedi merakla -biz kötüleriz,suçlularız, kötülerin de dusmaniyiz,iyilerinde, kötüleri yakalayıp iyileri veririz ve zengin oluruz bu kadar Karam."

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

+18 İÇERİK BARINDIRIR!!! Yüzüm onun yüzünün biraz yukarısına denk geldiğinde , saçlarım önüme düştü. Mirza bedeninin hiç ağırlığı yokmuş gibi beni kucakladığında, ellerimi boynundan çekerek yanaklarına yasladım. Gözlerinde ki şüpelere gülümseyerek baktım. Baş parmakların yanaklarında değecek şekilde boynuna sardım. "Ne kadar birbirimizi sevmesekte kadının yap beni. Seni istiyorum Mirza" Zaten bu cümlemden sonrada onu durdurma girişiminde bulunmadım. Bugün olmasa yarın olucaktı. Dudaklarını dudaklarıma eğerek, sertçe birleştirdi. Tüm heycanımı, tutkulu ve cesaretimi dudaklarıma yansıttım. Bu gece cesaretimin son kırıntısına kadar kulanıcaktım. Dudaklarımı dudaklarına sertçe bastırarak, dudaklarını öptüm. Küçük öpücüğüm ile dudaklarıma hırladığında, sırtımı sertçe duvara yaslandı. Ellerine boynunu iyice kavradığımda, Mirza aralık olan bacaklarıma bedenini bastırarak dudaklarını hareket ettirdi. Kasıklarında ki havlunun kumaşından belli olan uzvusunu hissettiğimde dudaklarına inledim. Dudaklarımı aralayarak ona izin verdiğimde, dilini alt dudağımda gezdirerek ağızımın içini keşfetmeye başladı. Diliyle dişlerimi geçerek dilimi bulduğunda , ellerimi ensesine çıkardım. ∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞ (HİKAYEDE +18 YERLER VARDIR +18'DEN KÜÇÜK OLANLARA TAVSİYE ETMİYORUMM) Hikayenin bütün hakları bana aittir.(Ç)alınma gibi durumlarda yasal işlem başlatılacaktır.

hiraeth: baban seni hak etmiyor küçük hiraeth: vücudun da o morlukları hiraeth: ve söz veriyorum hepsini geçireceğim hiraeth: git ve şimdi ağla küçük kız çünkü ilerde asla izin vermeyeceğim . !kısa hikaye çoğunlukla daddy issues olucak! Yayınlanma tarihi:21 Haziran 2022 #kimsesiz 1 sırada 13.08.23 #ilkkitap 1. Sırada 24.08.23

Sen kalbimdesin küçük, kalbimde. Poisoner: zehirleyici, zehirleyen kişi -

Ellerini yavaş ve sakince belime yerleştirdi. Vücudumdaki hissettiğim titreme nasıl bir tehlikede olduğumun habercisiydi. Kulağıma eğildi nefesi ciğerlerimin en derinine kadar inerken. kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyordu. "Sen benimsin küçüğüm" dedi sakince kulağıma kullandığı cümle tüylerimi diken diken ederken üzerimdeki küçücük havluyu çekti ve yere bıraktı. dikkatlice beni incelerken refleks olarak ellerimle vücudumu kapatmaya çalıştım. ellerimi tuttu ve beni duvara yasladı. " Benim olanı benden gizleme küçüğüm"

"Madem çok ısrar ettiniz, o zaman artık bey diyebilirim." deyip gülümsedim, bandı yapıştırdıktan sonra yutkundu. "Boşver beyi." deyip dudaklarıma yapışmasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Karşılık veremedim çünkü o dakika sanki her şeyi unutmuş gibiydim ve hiçbir şeyi bilmiyor yapamıyordum... Çekileceğini anladığımda elimi ensesine attım ve kendime daha çok bastırmaya başladım, karşılık vermeye başlamıştım... Elimden tutarak ayağa kalktığında bende kalktım, çekilir çekilmez ilk fırsatta konuştum, "Koridorun sonu sağ oda." dememle gülümsedi, tekrar dudaklarıma yapıştı ve beni kucağına alıp hızla odaya götürdü. İçeri girdikten sonra beni yatağa bıraktı ve dudağımı öpmeye devam etti, yavaşça kayarak boynuma gömüldü ve boynumu emmeye başladı. İnlemeye başladığımda duraksadı ve tekrar devam etti, boyun etimi koparmak ister gibi emiyordu, bir yola giriyordum, sonu açık ya da kapalı, ama bir yol başlıyordu benim için...