Sophia Johns, choć nie ufa nikomu, zaufa jednak Sebastianowi Sallowowi, niesfornemu koledze z klasy, któremu chce pomóc zdjąć okrutną klątwę rzuconą na jego siostrę Anne. Sebastian chce w zamian pomóc jej zapanować nad Starożytną Magią - mocą, nad którą czarodzieje nie mają kontroli, a do której Sophia niespodziewanie zacznie wykazywać talent. Pochodzą z dwóch różnych światów, lecz mają ze sobą wiele wspólnego. Obydwoje są tak samo zuchwali i rządni wiedzy oraz chcą poznać wszystko, co magia ma do zaoferowania. Zrobią więc co się tylko da, aby udowodnić, że los Anne nie jest przesądzony. Lecz gdy odkryją możliwości wykraczające poza nauki Hogwartu, powstaje pytanie: Do czego będą zdolni? Czy ich decyzje doprowadzą ostatecznie do zamierzonego celu, czy sprawią jedynie więcej spustoszeń?

mieszanka wylewania własnej duszy i śmieszków ścisłowca wątpiącego w powagę literatury życzę przyjemnej konsumpcji 🏅wiersz "rzutnik" uzyskał wyróżnienie w walentynkowym konkursie "Pierwsza miłość" recenzowni rip [2023/4/5]

Po szóstym roku Sebastian zniknął. Nie przeszkadzało to Ominis'owi nadal czekać. Niepewny jak określić rzeczy, jakie ich łączyły, zaczął pisać listy, których nigdy nie wysłał. Zresztą to nieważne. Kilka poprzednich, mniej wylewnych, od niego i Tabity (MC) wracały bez odpowiedzi, a nawet przerwania lakowej pieczęci. Jakby nigdy ich nie dostał. Uwaga, tak bardzo dramatyczny dramat. OC: Tabita - postać gracza HL, Alan - czarodziej czystej krwi, jednak bez znaczącego statusu społecznego, starszy o cztery lata od Ominis'a

Rok 2053 Wysoko rozwinięte badania genetyczne doprowadziły do powstania wielu odmian ludzi. Rodzice zapragnęli wybierać cechy własnych dzieci, mimo że nie wszystkie te eksperymenty kończyły się sukcesem. Takim nieudanym eksperymentem jest Ida. #1 w Science-Fiction!

Są na tym świecie rzeczy straszne i straszniejsze. Są też rzeczy najstraszniejsze. Każdy licealista powie ci, że sprawdzian z fizyki zalicza się zdecydowanie do tej ostatniej kategorii. Skrzywieni moralnie nauczyciele przedmiotów ścisłych z pewnością posiadają własny krąg w czeluściach piekieł, ale co jakby dać im zasmakować ich przyszłości jeszcze na tym padole ziemskich cierpień? I jaki dzień mógłby być do tego lepszy od święta łączącego świat zmarłych z żywymi? (Opowiadanie przedstawia wydarzenia fikcyjne, wszelka zbieżność z postaciami rzeczywistymi jest przypadkowa. Ale nie pokazujcie tego mojemu fizykowi.) Praca zajęła 1 miejsce w konkursie halloweenowym w kategorii Nietypowe Halloween recenzowni RiP. [paź 2023]

,,The world is changing. Soon there will only be the conquered and the conquerors. You are a good man with a good heart. And it's hard for a good man to be king.'' ~Black Panther

Tutaj będą one shoty z Marvela , oczywiście prośby na dane postacie mile widziane. Niektóre będą dotyczeć samych bohaterów, a reszta to głównie prośby i żądania. Dopiero zaczynam, więc mam nadzieje, że wam się spodoba <3

"Śmierć będzie ostatnim wrogiem, który zostanie zniszczony". Zwykły cytat. Zwykłe słowa. Ale gdyby tak naprawdę zniszczyć Śmierć? Nie było dnia, by Harry Potter, Wybraniec, Chłopiec, Który Przeżył, nie myślał o tych, których utracił w czasie trwającej wojny. Rodziców. Przyjaciół. Znajomych. Nie było dnia, by w jakimś stopniu nie obwiniał się za to, co ich spotkało. Jednak gdy znajduje pewną książkę w gabinecie swojego dawnego mentora, Albusa Dumbledore'a, w końcu dostrzega maleńkie światełko w tunelu. Światełko zwiastujące powrót wszystkich tych, za którymi tak tęsknił. Jeden eliksir. Jedno zaklęcie. Tak wiele nadziei. Choć mogłoby to wydawać się kompletnie niemożliwe, wszystko idzie tak, jak powinno. Umarli powracają do życia, a do pierwszych szczęśliwców zaliczyć można rodziców Harry'ego i jego ojca chrzestnego. Każdy z nich stara się oswoić z nową rzeczywistością, a choć mogłoby się wydawać, że jest tak, jak być powinno, nie wszystko na to wskazuje, a czarne chmury ponownie zbierają się nad Doliną Godryka. Czy oszukanie Śmierci jest aby na pewno możliwe? Czy nie istnieją żadne konsekwencje zadzierania z siłami, których się nie rozumie? Czy aby na pewno można zbudować szczęście w świecie, który tak bardzo się zmienił? Czy można tak po prostu zapomnieć o tym, co stało się przed laty? Czy to wszystko nie było zbyt proste? Jedno jest pewne - to nie jest koniec.

Cześć! Jeśli jakimś cudem to czytasz to pewnie jesteś mną, albo moim znajomym, który chce mieć czym mnie prześladować. Jeżeli jednak tak nie jest, to jestem pozytywnie zaskoczona i zapraszam do czytania! Moje umiejętności pisarskie nie są zbyt duże, ale wkładam wiele wysiłku w pisanie. Nawet nie tylko tego, co tutaj publikuje. Mam nadzieję, że docenisz moje starania i zostaniesz ze mną na dłużej. Miłej podróży Duszyczko! 22.1.2023 - 26 w #wiersz