"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin'in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.

Yalanlarla örülmüş bir ağda nereye kadar debelenebilirsin? "Benden kurtulmak için tek bir şansın var." Kelimeleri ağzından sanki aklıma işliyormuş gibi dökülmüştü. Alnını alnıma yasladığında nefesimi tuttum. "Yoksa seni gerçekten mahvedeceğim." Son şansımdı bu. Titreyen parmaklarımı yüzüne çıkardım. Dokunuşumu hissettiğinde ağır ağır gözleri kapandı. Son bir güçle parmak ucuma yükseldim. Dudaklarım hareket ettiğinde dudaklarına sürtündü. Parmaklarım gibi titreyen bir nefesle fısıldadım. "Sensiz yapamayacağımı biliyorsun." "Aptalsın." Kurduğum hayalleri bile aklımı bulandırdığı için kendimden sakladığım o anı yaşıyordum. Pes etmişti, gerçekten pes etmişti. 🕸 Gazetecilik öğrencisi olan Ülkü, yaşadığı şehirdeki gizemli kayıpları çözebilmek uğruna akıl alınmayanı yapar, bir katil gibi düşünebilmek için bir katilden yardım ister. Ancak kendini o katilin ve akıl hocasının ağlarına kıskıvrak dolanmış halde bulur.

Sırtıma döktüğü sıcak mumun suyu ile acıyla dişlerimi yastığa geçirip boğukça inledim. Anlımdan terler akarken sadece odasında uyuyan kızımı düşünüyordum. Hem onun için hemde kardeşim için katlanıyordum tüm bunlara. En başından kabul etmeseydim, işte çocuk aklı derler ya yapmıştım bir hata. Sahi bu sefer neyin cezasını çekiyordum? Davette bir erkeğe üzün süre bakıp el sıkıştığım içindi sanırım. Artık bende bilmiyordum. Uraz bana ceza vermek istiyordu ve bunun için sebebe ihtiyacı bile yoktu. Gerçi bir sebebi bile olsa bir kadına işkence ettiği gerçeğini değiştirmiyordu. Hiçbir sebep, bir kadına şiddet uygulamayı haklı çıkartamazdı. Tekrar sırtıma dökülen yanan mumun suyu ile çığlığımı bastırmak için yastığa iyice gömüldüm. Kulağıma fısıldayan Uraz ile kendimi çekmeye çalıştım. "Tenine başka bir ten temas etmeyecek. Gözün başka bir göz ile buluşmayacak." Siyah çarşafı ellerimin arasında sıkarken yıllardır yaptığım şeyi yaptım. Sadece gerçekleşmesini istediğim hayalimi tekrarladım. Buradan kurtulacağım, kurtulacağız. Hepsi bitecek... Tüm oda mumlarla kaplı onun elinde ise nefret ettiğim vanilya aromalı mumlar vardı. Sırtıma sıcak suyu akıtılan vanilya aromalı mumlar... . . . . Bir adam, saplantılı olduğu genç kızı tehtidle yanında tutuyor. Uraz GÜÇLÜ Bir kadın, sevdikleri için nefret ettiği adama katlanmak zorunda kalıyor. Bir süre sonra savaşmaya başlıyor. Bahar UYGUR Bir adam, sevdiği kadının evli olduğunu öğrenince sevdasından vazgeçmek için çabalıyor. Adam sevdiğini kalbinden atamayınca sevdiğininde ona tutulduğunu öğreniyor. Birlikte savaşıyorlar. Boran SAĞLAM . . . . . . ~DİKKAT~ •Şiddet içeriklidir. Bir kadının savaşması ve güçlü durması gerektiğini anlatmaktadır. •Kapak tasarımı'kayipgalaksin6'. •Diğer kitaplarıma da bakarsanız sevinir

"Hayat, Defne için sadece üniversite sınavlarını geçmek ve başarılı bir psikolog olmaktı. Ta ki... Aras'ı tanıyana kadar." İstanbul'un prestijli bir üniversitesinde okuyan Defne, içine kapanık, sessiz bir öğrencidir. Hayatında hiçbir zaman risk almamış, hep kuralların içinde kalmıştır. Ama o derse girdiğinde her şey değişir. Aras Demir. Zeki. Karizmatik. Soğuk. Ve... karanlık. Defne, başta ona hayranlık duyar. Sonra bu hayranlık, meraka, yakınlığa ve... başka bir şeye dönüşür. Ama bilmediği bir şey vardır: Aras Demir, aslında salvatore Vitale'dir - İtalya'nın en güçlü mafya ailelerinden birinin varisi ve lideridir. Bir gecede değişir Defne'nin hayatı. Artık dersler, sınavlar, notlar yoktur. Karanlıkta verilen emirler, kanla yazılmış anlaşmalar ve Defne'nin artık geri dönemeyeceği bir yol vardır. "Kimi zaman en tehlikeli adamlar, en güzel gülümseyenlerdir." Aşk mı? Güven mi? Hayatta kalmak mı? Defne artık sadece kendini değil, kalbini de korumak zorunda... "aşk bir mafyanın evinde başlamaz ama orda ölür "

(+18) Mafya patronu olan Hera Ateş bütün şehri avucunun içinde tutuğunu düşünüyordu ama bir gün şehre yeni gelen bir adamla bütün hükmü son bulmak üzereydi. Tırnaklarıyla kazarak çıktığı koltuğundan indirilmek üzereyken ona neden efendi denildiği öğrenilecekti. Peki ya şehre gelen bu gizemli adam kimdi? Silahlar kuşanılmış, efendi kırmızı rujunu sürmüştü. Bir savaş başlıyordu. Peki kazanan kim olacaktı?

KARANLIK VE AYDINLIK SERİSİ / KISIM I Feray Eldem, psikoloji okurken aynı zamanda Karaköy'de bir sanat galerisinde çalışmaktadır. Gece yarısı telefonuna gelen mesaj ile galeriye gittiğinde patronunu ölü bulur ve işlenen cinayet ile Feray şüpheliler listesinde bir numaraya yerleşir. Cinayetin hemen ardından evine kırmızı zarflar gelmeye başlar. Her zarf bir bilmeceden ibarettir ve cevap doğruca diğer zarfa gitmektedir. Çocukluğundan beri babasıyla define avı oynayan Feray bu gizemi çözmeden edemez ve varını yoğunu şüphelisi olduğu cinayeti aydınlatmaya koyar. Bu süreçte ise ona karşı dairesine yeni taşınan, imalı sözleri ve tavırlarıyla Feray'a hatırlayamadığı geçmişinden geldiğini düşündürten, son derece gizemli bir karaktere sahip olan Hektor yardım eder. Bilmeceler çözüldükçe geçmişin kapıları aralanır ve yaralı zihinler bir araya gelir. ✨ "Yaralı zihinler bir araya geldiğinde Dite Şehri'nin kapıları aralanır. Kırmızı daireler sarar etraflarını. Sınırdan geçen ruhlarını ölçer, kader tartısı."

(+18) Aleda Karael ve Ivan Mikhail Ramonov'un karşılaşması, kaderin elleriyle şekillenen bir oyunun ilk hamlesiydi. Aleda, her adımında ölümle burun buruna gelmiş, geçmişin acılarıyla yoğrulmuş bir Boksördür. Ivan Mikhail Romanov ise, Rusya'nın derin karanlıklarında adı duyulmamış bir gücün sahibi, bir mafya lideridir. İkisi de birbirinden farklı ama bir o kadar birbirine çekilen. Bir anlaşma, sırlarla dolu bir müttefiklik, onları yavaşça birbirine yaklaştırırken, aralarındaki gerilim her geçen saniye daha da büyüyordu. Ve ne zaman iki karanlık ruh bir araya gelirse, aralarındaki ateş, her şeyi yakıp kül ederdi. Her karar, her adım, her dokunuş... Hepsi birbirini takip eden, yıkıcı bir sırrın peşinden sürükleyecek. Beni okumaya devam et, çünkü bu hikaye... yeni başlıyor.

"Çok mu istiyor canın sevişmek?" diye sordu. Ateşle su gibi değildi onunla bir bütün olmak. Buz ve kar gibiydi, canlı kalabilmek için birbirimize muhtaçtık. Başım zevkten kalkarken, gözlerim kapanıyor, parmaklarım karıncalanıyor, vücudum ona teslim olmanın arzusuyla inim inim inliyordu. Yutkundum ve insanı çıldırtan o bir çift koyu kahve gözlerinin en içine bakarak "Çok istiyor." Dedim.

*Karanlık Romantizm (FANTASTİK DEĞİL) Hera ve Lucas'ın yolları kesiştiğinde ikisinin de düşündüğü tek şey aralarındaki soğuk savaştı. Biri diğerini yok edecek ve sahip olduğu her şeyi alacaktı. Hesaba katmadıkları şey, sadece aralarındaki hırs ya da tanımadıkları duygular değildi. Beklemedikleri ortak bir düşman ikisi için de bir tehditti. Fakat biliyorlardı ki her ne kadar ortak bir düşman uğruna ateşkes ilan etseler de bu işin sonunda esas tehdit yine kendileriydiler. Attıkları her adım onları kendi sonlarına götürürken ikisi de bir seçim yapmak zorunda kalır. Ancak bazı seçimler ne kadar doğru görünürse görünsün ve bu seçimlerin yapılması gerektiğine ne kadar inanılırsa inanılsın, bazen en büyük yanlışların ilk adımları onlarla atılır. Bu seçim ister kalbiniz olsun, ister mantığınız. Sizi hırslarıyla büyümüş iki insanın, uğruna canlarını verecekleri bir şehrin, kalplerini hesaba katmadıkları bir savaşın hikayesi bekliyor. DİKKAT. ‼️ HİKAYEDEKİ KARAKTERLER SOFT YA DA İYİLİK DOLU DEĞİLLER. BUNA DİKKAT EDEREK BAŞLAMANIZI ÖNERİRİM. DARK ROMANCE OLDUĞUNU DA BELİRTMEK İSTERİM.

Yıllardır örgütün başına geçmeye çalışan babasının düşmanları yüzünden sakladığı biricik kızı Efil, bir gün villalarında çıkan çatışmayla birlikte kaçmaya çalışırken yıllardır peşlerinde olan mafya lideri Karan Kızıltuğ ile göz göze gelir. Ancak kız bilmiyordur ki karşısında duran bu mafya, onun nikah masasında terk ettiği ve türlü geçmişi olan eski sevgilisidir. Hafızasını kaybetmiş olan Efil, kendisini adı Ahu olan bambaşka bir kadın sanıyordur. Efil'i ve öldürmek için ailesini arayan Karan Kızıltuğ, hem kızın ailesini bulmak için Efil'i kaçıracak hem de ihanete uğradığı aşk dolu geçmişinin intikamını almak için kızı türlü oyunlarla yanında tutarak onu da pisliğine alet edecektir... *** "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı.