(Bir bebek bakma kurgusudur!) --- Bir adam düşünün,kalbi acıdan zifiri karanlık ve duygusuz bir adam olmuş... Agir Hazar AKKURT! Onun aksine,hayattı dolu dolu yaşayan,her günü renga renk olan bir kız,sevgisizliğe,kimsesizliğe rağmen dik duran bir kadın... Efsa KAYA! --- Kendi isteğiyle 21 yaşında yetimhaneden ayrılır...
"Meriç!" Dedim uyarı dolu bir ses ile beni hiç takmadan yemeğini yemeye devam etti. Elini bacağımdan daha yukarıya çıkarttı Meriç lütfen dedim kısık bir ses ile mericin bıyık altından güldüğünü duymuştum. Elini kadınlığıma çıkarttığı an elimdeki bıçağı masaya bıraktım ama çatallı sanki kıracak gibi sıkıyordum. İşaret...
"Bazen kendini bulmak için sevdiklerini kaybetmen gerekir." "Bazı günleri asla yaşamamış olmayı dilerken bazı günleri iyi ki de yaşamışım deriz ya işte güzelim o bahçe kapısından giren şaşkın bakışlı kızı gördüğüm anı her hatırladığımda iyi ki derken seni kendi kollarımda kaybettiğim günü asla yaşamamış olmayı dilerdi...
Hiç beklemediği bir anda baba olan Bora Bey ve hiç beklemediği bir anda iş sahibi olan Sevgili Bakıcı Yasemin.. ** Gözlerimi ağlama sesiyle açtım. Gecenin bir vakti kim? Hangi hakla bu denli bir bebeği ağlatırdı. Yatağımdan kalktım. Ayaklarımı sürükleyerek ışığı açtım ve evin içinde bakındım. Saçlarımı karıştırdım...