"Meyveli pasta çok güzeldi-" "Meyveler kendinden geçmişti, ne güzeli. Haram zıkkım olsun verdiğim para." Düşünceli hâlde önüne döndü. Keyif kaçırmaya gerek yok. Kolumu omzuna atıp kendime çektim onu. Başını bana çevirdiğinde gülümsedim. "Sen nasıl beğendin o pastayı ya?" deyip yanağını sıktım. Omuzlarını kaldırıp indirdi. "Ne bileyim Kartal, yedik işte. Yanımdaydın ya." Mavi gözleri ışıldadı. İç çektim. Yanağına uzanıp öptüm büyükçe. Sonra birden önüme geçip sımsıkı sardı kollarını belime. Kollarımın arasına aldım onu. Evleneceğim onunla. Karım diyeceğim. "Minnak Gezginlerimiz ne zaman olacak?" dedim sırıtarak. Güldü. Keyiflenelim. Başını çıkartıp yüzüme baktı. Düşünür gibi yapıp gözlerini gözlerime çevirdi. Dayanamayıp öptüm. Güldük. "Ben öğretmen olduktan sonra... Yani en az bi' beş yılımız var." dediğinde keyifsizce başımı salladım. Kız haklı. Yanağıma uzanıp sulu sulu öptü. Mavi gözlerine döndüm tekrar. Etkileyici bakışlar atıyor bana. Sırıttım. "İstersen şimdi evlenelim." dediğinde atıldım. "Tamam! Hemen eve gidiyoruz. Yok! Önce nikah dairesi, sonra eve." Güldü. Kollarını boynuma sarıp sıkıca sarıldı bana. Kollarımı beline yerleştirip omzundan öptüm. İçimdeki heyecan yerini korurken gerçekler yüzüme çarptı. Ona güzel yaşam sunmam lazım. Bu hâlimle bi' b*ka yaramam. "Beş yıl bekleyeceğiz artık." deyip yanağından öptüm. Başını kaldırdı. Durgundu bakışları. Başını salladı.

Paylaşan: HmeyraHarman

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."