Klon bebek yaratarak tüm Dünyayı himaye altına almak isteyen bir hükûmet ve onlara karşı direnen bir örgüt. Peki ya klonlar yaşıtları gibi gezip tozmayı, eğlenmeyi isterlerse? Acaba Hükûmet ve Örgütten kaçıp normal bir hayat sürdürebilecekler mi yoksa kalıp onların tutsağı mı olacaklar? Ayrıca aşk,macera ve sadakati işin içine katarsak? Gelip sizde bizimle beraber bu maceraya katılın.

Biri babası için, birisi arkadaşı için bu teklifi kabul etti. Onlar birbirlerinin en yakın arkadaşları hatta kankalarıydı. Birbirleriylr ilgili herşeyi biliyorlar. Çok iyi arkadaşlar. Ama hepsi o kadar . Onlar Kankalar. Şimdi ise sadece kendilerinin bildiği bi anlaşmayla evleniyorlar. Onlar yalnızken kankalar ama başkaları varkwn birbirlerini seven evli çift. Peki bunu yapmak o kadar kolay mı. Hem kanka hem karı koca olmak o kadar kolay mı? Peki birbirlerinin bunca yıl fark emedikleri şeyleri fark etmek. Ya da aşık olmak. İtiraf etmek. Mert ve Aslı'nın hikayesi başlıyor. Romantik ve fazlasıyla komik...

"Sana bir şey sorabilir miyim? " "Peki,sor" ... "Çocuğumun babası olur musun?" Hayattan zevk almayan iki kişi ; Zeynep ve Kerem... Hayat onları beklemedikleri bir anda birleştirdi,bakalım bundan sonra neler olacak? Hikayede +18 unsurlara yer verilecektir. @priscagmznr 'ın katkılarıyla...

Bir ZeyKer masalı

Onlar için artık geri dönüş yok.

Hayatımın okuduğum hikayeler gibi olacağını hiç düşünmezdim ! Ama birden her şey değişti ve hayatım hikaye oldu. Okuduğum hikayeler gibi bir hayatın olacak deseler inanmazdım ama oldu!

İnsan yaşadığı anın değerini yaşadıklarından ötürü değil, neler yaşayacağını bilmediğinden ötürü bilmez.Seni çok seviyorum; bir gün seni terk etme gücümü kendimde bulup bulamayacağımı bilmeye bilmeye...Anlıyor musun? Gel "Biz" olalım demek kolay...Benimle hiç olur musun?

Tesadüfle karşılaşmış iki genç... Birbirlerine düşman mı yoksa aşık mı? Zaman gösterecek.

‘’Zeynep! Sana aşığım!’’ Duyduğu sesle kaskatı kesildi Zeynep. Gittikçe hızlanan yağmurun yüzüne yapıştırdığı buklelerini umursamadan arkasını döndü ve birkaç gün önceye kadar ona sadece mutluluk, saf mutluluk vaat eden yeşil gözlere baktı donukça. Kelimeler ondan izinsiz döküldü dudaklarından. ‘’Değilsin. Sen bana âşık değilsin. Bu… Bu sadece bir yansıma! Beni görmek istediğin şekilde görüyorsun ve ortaya senin için mükemmel olan kadını çıkartıyorsun. Ben o değilim! Anladın mı, ben o değilim! Sadece bir yansıma…’’

''Zeynep yapma.Benden kaçma.'' diye mırıldandı.Git gide sesi kısıyordu sanki. ''Senden ka-kaçtığım falan yok.Şimdi beni bırakır mısın?'' diye yeniledim sorumu.Birşey demeyince onu sertçe ittirdim.Sonunda ondan kurtulduğumda arkamı döndüş gidiyordum ki kolumu tuttu.Sıkı tutuyordu ve bu canımı yakıyordu. ''Kerem kolumu bırakır mısın?Canım acıyor!'' ''Bırakmayağım.İlk önce benden neden kaçtığını söyle?Kötü birşey mi yaptım?Ne?Sorun ne Zeynep!'' diye bağırdı. ''Birşey yapmadın tamam mı?'' ''O zaman sorun ne?'' ''Sorun falan yok dedim ya!'' sonunda dayanamayarak sesi yükseltmiştim. ''Zeynep yapma.Yalan söylemeyi beceremiyorsun.Sorun dün olanlar mı?Seni öpücek olmam mı?'' ''Kerem ben bu konuda hakkında konuşmak istemiyorum.Hatta hiçbir konu hakında konuşmak istemiyorum.Benden uzak dur!'' ''Tamam,nasıl istersen öyle olsun.'' dedi ve kolumu bıraktı.Kolumu bırakır bırakmaz koşarak odama çıktım.Gözyaşlarımı daha fazla tutamadım,zaten tutmakta istemiyordum. Keremden uzak durmakta istemiyordum.Ona yakın olmak,kokusunu içime çekmek,onu doya doya öpmek istiyordum.Ama yapamıyordum.Birşey sürekli engel oluyordu işte.Olmuyordu.