Bu mektuplarda yazacağım şey ise, seni on iki yıl öncesine götürmekle başlayacak. 2008 güzüne. Sana bizim hikayemizi anlatacağım. En başından. Hatırladığım tüm detaylarıyla, en önemli kısımlarıyla. Yaşadıklarımızı bir de benim, o çaresiz ve belalı çocuğun ağzından dinlemeni, bana o anları yaşarken nasıl hissettirdiğini anlamanı istiyorum. Amacım kendimi sana affettirmek veya bana olan nefretini azaltmak değil, omzumdaki bu ağırlıktan kurtulmak sadece. Çünkü zaten burada her gün, birbirinden kötü onlarca hikaye dinliyorum. Zırvaladığımı düşünebilirsin, ama hapiste olmak beni öylesine değiştirdi ki... o tanıdığın hırçın Jungkook yok artık. Bunu da ben yazdıkça anlarsın zaten, her şeyden bahsedeceğim çünkü. Ben henüz on yedi yaşındayken tanıdığın, büyüttüğün, sevdiğin, sevmeyi öğrettiğin, bağlandığın, kendine bağladığın, yaraladığın ve ruhen öldürdüğün Jungkook'u, onun ağzından anlatacağım sana.

Jungkook kütüphanenin rafları arasında yanlışlıkla bulduğu bu günlüğü bakınmak için okumaya başladığında kelimenin tam anlamıyla aşık olmuştu. Günlüğün sahibi kendi ve yaşamı hakkında her şeyi günlüğe çok güzel bir şekilde aktarmıştı. Jungkook yazılırkenki tüm hisleri neredeyse hissediyordu. Sayfaları hızla çevirirken son sayfasına geldiğini şimdi fark etmişti. Son sayfasını çevirdiğinde gördüğü şey şokla ağzını açık bırakmış ve gözlerini doldurmuştu. "Güle güle dünya. -Kim Taehyung (1962-1986)" "24! Öldüğünde sadece 24 yaşındaymış!" Gözlerinde biriken yaşlarla ağzından döküldü kelimeler. Üzgün ve kırılmış hissetti Jungkook. Onu tanımıyordu ama okuduklarıyla onunla yaşamış ve yakınıymış gibi hissetmişti. "Ne veya kim öldürdü seni..Neden daha fazla dayanamadın? Ama Kim Taehyung eğer yanında olsaydım gitmene asla izin vermezdim.." Son sayfaya tutturulmuş fotoğrafa baktı ve gözyaşı daha fazla dayanamayıp düştü. Gözyaşı günlüğe değdiği an etraf güneşten bile daha fazla aydınlanıp parıldadı..

Son zamanların en popüler oyuncularından biri olan Kim Taehyung, sette istemsizce sebep olduğu bazı sorunlar nedeniyle yalnızca kendi seçtiği insanlarla çalışan psikiyatrist Jeon Jungkook'a yönlendirilir. Yollarının kesişmesi, ikisinin de hayatında üstü çoktan kapanmış, konuşulmamaya yemin edilmiş bazı sırların ve gerçeklerin zamanla masaya yatırılmasına sebep olur.

Oldukça gösterişli bir hayat yaşayan Taehyung, her şeyi geride bırakıp Norveç'e kaçmak zorunda kaldığında onu meşgul edecek yalnızca iki şey vardı. Tılsımlı bir kolyenin ağırlığı ve sessizliğin duvarlarıyla çevrili bir komşunun sırrı. "sen ve ben; tıpkı ocak ve aralık gibiyiz. kısa bir an kadar yakın aynı zamanda bir ömür kadar uzak." [omegaverse, alfa x alfa, slowburn] [gizem & gerilim] ! 23.11.2024

sen ya da hiç

💌 "Güneş battığında ve sokaklar karardığında, dansımız bizim yerimize konuşacak mi amor." latin taekook

jeongguk bir iblis ve elbette onun düşmanı. ama altı bin yıldır düşmandı, bu da onu bir nevi dost kılıyordu.

🪸 merman!au ❝yeryüzü hakkında oldukça meraklı olan denizerkeği jeongguk, yüzeye çıktığı ilk gün taehyung'u görür.❞ seme!tae uke!gguk [bu kurgu nionasama adlı çizerin 'the little merkoo' adlı fanartından ilham alınarak yazılmaya başlandı. gidişat fanarttan tamamen bağımsız olsa da birkaç detay fanarta ait olduğu için çizerden izin alıp credit verdiğimi belirtmek isterim.]

taehyung'un gözleri, jeongguk'un gözlerinden başkasını göremiyordu.

''Erik gibi çirkin bir karakteri oynamak için çok güzelsin.'' Jungkook elini fazlasıyla yakınında duran gencin kıvırcık saçlarına daldırıp buklelerini parmaklarına dolamaya başladı. ''Belki benim de içim çirkindir, dedektif.''