- RUH YANMASI - Başlangıç tarihi: 16/11/22 Kitap türü: Aksiyon "Çocukluk aşkım, gönlüme kurduğum bir salıncaktı..." Sonra büyüdük, ben 5 yaşındayken o 10 yaşındaydı. Ben 10 yaşındayken de o 15. O zamanlar anlamasam da, yanında bir kız gördüğümde deliye dönerdim. Kıskanıp saçma sapan hareketler yapardım. Ailemiz bunu hep "abisini kıskanıyor" şeklinde yorumladığı için, ben de bu şekilde zannediyordum. Ta ki benim 13. Yaş günümde, ve Mert 18 yaşındayken doğum günümü kutlamak için yanağıma bir öpücük kondurana kadar. O gün karnımda uçuşan kelebekleri hala çok net bir şekilde hatırlıyorum. O gün anlamıştım bunun adının aşk olduğunu. Sonrasında kız arkadaşları oldu. Ve ben hepsine şahit olup, uzaktan izlerken hiç bir şey yapamadım. Söyleyebilecek yaşa geldiğimde, aşkımın arkasında durabilecek yaşa geldiğimde ise artık Mert yoktu. ⚠️Tamamen benim hayal gücüme ait bir kurgudur. Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

| Wattys2021 KORKU ve EN YARATICI HİKAYE Kazananı | "Uyu küçük Mina. Uyandığında gündüzün, kabusun olacak." "Cennetten kovulmadan önce 19 Büyük Şeytan, insanların rüyalarında yaşıyordu." İçlerindeki sönmez intikam ateşi ve kötülük, büyük bir savaş başlattı, ta ki lanet etraflarını sarana kadar. Şeytanlar, ruhlarından bir parçayı varislerinin gelip laneti kırmasını beklemek için birer taşa dönüştürdü ve yancıları tarafından sönmeyecek bir ateş içinde birleştirildi. Bu taşa Hayat Taşı adı verildi. Taşın kullanılıp kötülüğün tekrar salınmasını istemeyenler, taşı her biri bir şeytanı temsil edecek şekilde 19 parçaya böldü ve her bir parçasını sakladı. Onları güçlendiren kaynak, söndürülemez bir ateşle mühürlendi ve şeytanların ruhlarının geri kalanının çıkmaması için tutuldukları tılsımın üzerinde bekletilen, çıkışlarına kadar sönmeyecek o meşale yakıldı. Onları serbest bırakmak için yola çıkanlar korkunç acılarla cezalandırıldı. Hayat Taşı'nı kullananlar, Tanrı tarafından lanetlendi. Ama sonra bir gece bir cinayet işlendi. Ve o anlaşma masasına tekrar oturuldu. O gece bir beden öldü, iki ruh birleşti ve bir savaş başladı. Bildiği tek şey ise, ruhların katillerinin olmadığıydı. ❧ "Çünkü sevgilim; ölüler dünyasında bir şey yiyenlerin yeryüzüne çıkma hakları bulunmamaktadır." ❧ 19.07.2019 00.00

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada bir mezar hazırlamış... O benim ruhumdaki bir ölüydü artık.. "Hoşçakal sevgilim." ...

İs Tanyel başarılı bir konservatuvar öğrencisidir. Sahnedeki başarısının devamlılığını sağlayabilmek uğruna adının önüne yerleştirilen birçok kötü sıfatı umursamaz. Henüz daha lise yıllarındayken adının karıştığı kötü haberler geçmişine ait bir canavar gibi onu bugününe kadar takip etse de dimdik durarak, aşk olarak gördüğü tiyatro için her türlü dedikoduya kulak tıkar. İs'i diğerlerinden ayıran yaşadıkları onun kendini kötü bir insan olarak kabul edip, kötü bir insan olarak yaşadığına ikna ettirir. Aslında İs, annesi tarafından ilgiden yoksun büyümüş, babası tarafından çok küçük yaşlarda bir çocuk parkında terk edilmiş, yine küçük yaşlarda erkeklere olan güvenini kaybetmiş ruhu kanayan küçük bir kız çocuğudur. Peki aslında çok küçük yaşlarda erkeklere olan güvenini kaybetmesinin asıl sebebi nedir? Bir gün bir yabancının hayatına yaptığı ani girişle zaten ağır kan kaybetmiş hayatında hiç beklenmedik değişiklikler oluşmaya başlar. Peki bu yabancı kimdir? Ve her şeyden önemlisi İs neden bu yabancıyı hiç sorgulamadan hayatına kabul etmiştir?

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Yağmur ormanın üstüne ağır ağır düşerken, gökyüzü sanki bir sırrın yükünü taşıyordu. Her damla, bir kalbin daha susacağını fısıldıyordu. Ben yalnızca yanlış bir anda, yanlış bir yerdeydim. Bir silah sesi duydum. Bir adam yere düştü. Ve o an kader, yönünü değiştirdi. O geceden sonra hiçbir şey aynı olmadı. Çünkü o an... Biri beni gördü. Biri beni aradı. Biri beni vurdu. Adı Barlas'tı. Ya da sadece o geceyi hatırlatan bir lanet. Gözlerini ilk kez gördüğümde, yağmur durmadı. Çünkü gökyüzü bile bizim hikâyemizden korkmuştu. O beni öldürmek için mi buldu, yoksa kurtarmak için mi bilmiyorum. Ama emin olduğum tek şey var: O gece bir adam ölmedi sadece. Ben de öldüm. Ve bir yanım hâlâ o ormanda, o yağmurun altında nefes alıyor. Bazı hikâyeler "bir bakışla" başlar. Bizimkisi bir kurşunla.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

"Sence dışardan bakınca silahını banyoda unutacak bir adama benziyor muyum?"dedi. Şaşkınlıkla ona bakarken konuşmaya devam etti. "Beni dinlediğinide biliyorum." Utanmam gerekiyordu belki ama utanmamıştım çünkü ben bunu yapmak zorundaydım. "Bana neden yardım ettin?"diye sordum. "Çünkü yardıma ihtiyacın vardı." "İyide bunu nereden anladın?" Yeniden şaşkınlıkla sorduğum soruyla gözlerime baktı. "Çaresiz olan bir insanı her halinden anlarım ve sen çok çaresizdin." Beni çaresiz olarak görmesi sinirimi bozmuştu. "Ben çaresiz değilim. " dedim. "Bak ya çaresiz olan birisi eve gelen birinin silahını alarak evden kaçmayı düşünür ya da ahmak olan birisi. Ahmak olmadığını düşünmek istiyorum ."