"Ben de Riva Aşiretinin Hanımağası Gece Riva isem seninle evlenmem, konağınada kuma gelmem!" dedim öfkeyle bağırarak, artık hiçbir şey dayanılacak gibi değildi. Üzerime daha da eğilip beni cam ile arasında kıstırırken aynı öfkeyle bana dişlerini sıkarak karşılık verdi, "Bende Asparşah aşiretinin Ağası Boran Ağa isem seni konağıma gelin getirir, altıma alıp inlete inlete bağırtırken bunları sana hatırlatırım!" sözleri ile dumura uğrarken midem ağzıma geldi, hiçbir kuvvet beni durduramazdı onunla evleneceğime kendimi öldürürdüm daha iyiydi. Öfke ateşi ile harlanıp kaynayan kanım ile başımı dikleştirdim, "Konağını başına yıkacağım, zerre kadar huzur bırakmayacağım sana! Benimle evlendiğin güne lanet ettireceğim seni, duydun mu Boran Ağa!" Kehribar rengi gözleri dudaklarımdan çıkan her kelimeyle daha da kararırken sertçe yutkundu, bakışları dudaklarıma kaydığında hızla kaçırdı ve yavaşça burnunu boynuma eğdi, ondan kaçabilmek için cam ile birleşmiştim ama ondan kaçmaya çalışmak nafile çabaydı. "Ben senin kokunda şimdiye kadar tatmadığım huzuru tatmışken, sen bana nasıl seninle evleneceğim güne lanet ettirebilirsin ki, Gece'm." dedikleri beynimde uğuldatma yaşatırken yine ve tekrar adımı baskın bir fısıldamayla kulağıma boğuk bir sesle söylemesi kalbimi zorladı nefesimi zaten zor alırken kesti. Ama Asiliğim ve öfkem yine tüm duygularımı bastırdı. "Sen Asparşah, sen gözlerimin içine her baktığında yanacaksın, benim gözlerimde kendi ölümünü her defasında izleyeceksin ve her dakika pişmanlıklarla kavrulup yok olacaksın. Çünkü karşında Bir Riva var Gece Riva ve ben seni yok etmekten zevk alacağım. Seçim senin beni kuman olarak mı alacaksın, yoksa benimle birlik olup töreye karşımı geleceksin." Şimdi karar Boran Ağa'nındı. 27/03/2022 RİVA ve ASPARŞAH SOYADLI TEK KİTAP. ÇALINAMAZ! VE KOPYALANAMAZ!

• "Ben düşmanımın kızını kendime eş etmem, koynuma almam, çatımın altında da yaşatmam!" ° Hükümle başlayan masalsı bir aşk! Tüm hakları saklıdır!

Ablam her zaman bizim için "Yanmaktan başka çaremiz olmayacak hiçbir zaman, kardeşim," derdi. "Kasvet bizi bırakmaz." Kasvetli bir kış günü doğmuştum ben, kasvetime her türlü yangının dahil olacağını da onu tanıdığımda anlıyordum. O benim tutunduğum dal, kasvetime güneş; vatanıma bir asker, bayrağıma kendini adamış bir yüzbaşı. Ben yandım. Mesleğime, kurtardığım her canın ve yakınının yüzünde oluşan tebessüme ama bir yandan da kurtaramadığımda oluşan acılara yandım; çevremde dönen bin bir çeşit dolabın esiri oluşuma, ailemin gerçek yüzüne, sevgiyle büyüdüğüne inanmış küçüklüğüme yandım. Fakat ben en çok o adama yandım; aşkıma, vatanıma, ruhumu fethetmiş ve kalbimi üzmemeye yemin etmiş o gurur duyduğum adama yandım. O beni tamamlayan tek parçaydı. Vatan için kendini adamış, hiçbir şeyden korkmayan, adından bahsedildiğinde herkesin saygıdan titrediği bir yüzbaşıydı benim sevgilim. Arkamda onu hissettim. Dönmüştü, aylar sonra arkamda estirdiği amber kokusu onun döndüğünün habercisiydi. Yutkundum. Kalbim onun aşkıyla kül olurken, bir yandan da ona karşı hasret ve şehadet haberinin gelme korkusuyla savaşıyordu. Arkama döndüm, işte benim vatanımdı karşımda duran adam. Gözlerimden yaşlar aktı, ben yeniden yandım. Hızla boynuna sarıldığımda beni o kadar sıkıca göğsüne hapsetti ki, kalp atışlarını hissettiğimde kalbimdeki yangının üzerine soğuk sular serpildi. Başımı boynuna gömdüm, barut kokusu ve derinden yükselen o yaşam verici amber kokusunu içime çektim. Saçlarımı okşamaya başladığında akabinde saçlarıma uzun soluklu bir öpücük kondurduğunu hissettim. Huzur buydu, yaşamak buydu. "Geldin," diye fısıldadım. "Geldim," diye fısıldadı. "Ben ne olursa olsun gelirim sana, güzelim. İki elim kanda da olsa, ben şehit düşmediğim sürece, söz verdiğim gibi sana gelirim." Kitapta geçen

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.