Chłopak kulił się w swojej celi, nie miał imienia, przynajmniej już nie. Kiedyś jego ojciec wołał go nim, jednak minęły lata od kiedy ostatni raz je usłyszał i w końcu zatraciło się ono w jego pamięci. Teraz jego ojca nie było, a nawet jeśli by się spotkali ten nie mógłby go poznać. Tak niewiele pozostało po jego ukochanym synu, którego utracił. Drobne, jednak umięśnione ciało wychudło, ukazując kości, rumiana cera stała się blada, pokryły ją plątaniny blizn, strupów i ran, które nie chciały się zagoić. Z ciepłych, płonących radością i ciekawością świata oczu pozostało tylko jedno, a jego blask dawno znikł, zastąpił go strach i ból, rozpaczliwe wołanie o pomoc, litość, a nawet o śmierć. Wiecznie niesforne ciemne kosmyki krótkich włosów, urosły, sięgając dołu pleców, stały się brudne, tłuste, zlepione krwią. On cały był brudny. Porządne ubrania zamieniły się w szmaty, ledwie okrywające jego ciało. Głos, który śpiewając zamieniał krzyki w cisze, którego zdawały się słuchać nawet szumiące drzewa umilkł. Kiedyś jeszcze krzyczał w rozpaczy z bólu, jednak teraz nie miał nawet krzyku. Palce niegdyś delikatnie ciągające struny, potrafiące utkać melodie, które oczarowywały wiatr, drżały okaleczone. Z dawnego bohatera stał się niewolnikiem... A nawet czymś gorszym, podlejszym... Kiedyś jeszcze wierzył, że się uwolni, że powróci do ojca. Ale zabrano mu wiarę, zabrano nadzieję, dumę, honor, intymność, tak samo jak zabrano to co kochał najbardziej: wolność. A jednak coś się zmieniło i do jego celi znów zaczęły wpadać promienie słońca, przypominając mu o istnieniu świata na zewnątrz... Czy możliwe, że jeszcze kiedyś uda mu się do niego wrócić? Że jeszcze raz ogrzeje twarz, patrząc w błękitne niebo... może nawet się uśmiechnie?

Electro - Furry Protogen, który się różni od innych protogenów. Mimo, że wyglądają tak samo jego działanie jest zupełnie inne. Dlaczego? Dowiesz się tutaj ================================== Korekta: kitsokiowo (Nick z mc na ACMC.pl) Jeśli istnieje błąd w jakimś rodziale, dodaj mnie na discordzie: Panterix#8497

Azyl Nikkido-Alpha, chłopak o niezwykłej odmienności co również zwie swym przekleństwem. Zmieszanie genów z pół wilka Nikodema i Alfy najwyżej klasy Reymonta powoduje iż powstaje on. Hybryda. Żyjący w niewielkiej wiosce pod miastem wśród ludzi i wilków. Wybity z emocji, chłodny, a przy tym pociągający facet noszący mrok w sercu ma również problemy w szkole. Liczne bójki i zatargi z pewnym osobnikiem, który niegdyś zabrał mu to co kochał. Jedynym trzymającym go w ryzach jest przyjaciel starający się pilnować by nie zagłębił się w złym uczuciu i nie pogrążył w mroku. Co jeśli pewna nowa omega pojawi się w szkole, a udostępnienie jej swoich notatek spowoduje, że życie młodego Alfy-Hybrydy zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni? Kogo tak naprawdę spotkają konsekwencje stworzenia bestii? Czy roztopienie serca dla omegi będzie dla niego niebezpieczne? Powstanie Azyla to dopiero początek niesamowitej, romantycznej jak i dramatycznej historii świata.

Nikodem Nikido. Szesnastoletni chłopiec mieszkający sam w nie dużym domku parterowym. Nastolatek, który woli spokój i harmonię. To właśnie daje mu jego ukochany las w jego miasteczku. Pewnego razu podczas powrotu ze szkoły, pewnej deszczowej nocy napotkał półmartwego wilka. Mimo iż nie jest specjalnie silny udaje mu się go zabrać do domu i opatrzeć. Jednak zastanawiające było to iż osobnik był wręcz nienaturalnie spory jak na swoje wielkości. Czy wilk okaże się być innym stworzeniem? Czy Niko zaufa komuś i opowie o swojej ciężkiej przeszłości? Jak potoczy się jego los z wilkiem? _____________________________ Pewnie jeszcze zmienię ten opis bo wiem, że jest do dupy jednak nie miałam za bardzo pomysłu i jest na razie taki. _____________________________