Mizah#1 Romantizm#2 "Balın ne uyduruk isim, anlamı ne?" Demek ismim ilgisini çekmişti ama aslında utangaç bir adam olduğu için beğenisini böyle dile getiriyordu. Kıyamam. "Bal işte, baldan türemiş." "Bal... Çok severim." O an kafamdaki her şey yerli yerine oturmuş ve zihnimi aydınlatan koca bir ampul yanmıştı. Hep hissettiğim o tanıdıklık hissi... Bitmeyen öfke, doymayan mide, sempatik bir canavarlık ve bal aşkı. "Kim olduğunu sonunda buldum! Sen Bal Porsuğusun!" ** Romantik Komedi'nin en tatlı en tutkulu hali olan Bal Porsuğu'na hoşgeldiniz. ** © Tüm hakları saklıdır! "BAL PORSUĞU'NUN KURGUSU TAMAMIYLA BİZE YANİ CİDDİKEDİLER'E AİTTİR. İNTİHALDE BULUNANLAR VE FİKİR HIRSIZLIĞI YAPANLAR HAKKINDA HER TÜRLÜ HUKUKİ YOLA BAŞVURULACAKTIR."

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Psikologlar deli doktorudur. Açık ve net. Bende psikologa gidiyorum ama deli değilim. Sadece öyle gözüküyorum ve bundan nefret ediyorum. Nefret ettiğim koridorlardan geçip, kapıyı çalmaya gerek duymadan içeri girdim. Yeşil gözlerini üzerime dikti ve sırıttı. Şu yatağımsı şapşal koltuğa doğru ilerlerken, “Hadi yatta çocukluğuna inelim.” Dedi sırıtarak. Cidden benimle dalga mı geçiyordu? “Senden nefret ediyorum.” Diye mırıldandım. Sesinden çarpık gülüşünü hissedebiliyordum. “Biliyorum.” Dedi hafif gülerek. “Şimdi yüzüstü yatıp, kulaklarını tıkayıp, uyuyacaksın değil mi?” diye sordu. “Aynen öyle.” Dedim yüzüstü yatarak. Telefonunda birkaç tuşa bastığını duydum. Sonra da kapıyı kilitlediğini. Yanıma gelip belime sarılarak koltuğa uzandı. “Öyleyse uyuruz bizde.” Sırıtmamı zar zor bastırarak sinirle ona döndüm, “Beni niye seviyorsun? Sevmemelisin.” “Seni seviyorum çünkü sen benim aşkımsın küçük maymun.” Beklemezdim. Değişeceğimi. Düzeleceğimi. Hiçbir şeyi. Hissizdim. Duygulardan yoksundum. Ama o beni geri getirdi. Bana bir kalbim olduğunu ve duyguları hatırlattı. Heyecanı, mutluluğu, sevinci ve en önemlisi aşkı…

Yıllar önce,Pasifik okyanusunun bilinmeyen köşelerinde başkanlığını Victor Morcam'ın yaptığı Morcam Adası kaynağı da kendisi gibi bilinmeyen bir nedenden dolayı 5 parçaya ayrılmıştı. Fazla bir can kaybı olmasa da insanlar bunu işledikleri günahların bir cezası olarak düşünmüştü ve hayatlarına bu şekilde devam etmeye karar vermişti. Ada halkı 5 parça halinde yaşamaya devam ederken zaman geçtikçe başkanın yardımcıları, ada parçalarının her birinin Victor Morcam'ın çocuklarını temsil ettiği düşüncesini ortaya attı. Tesadüf mü bilinmez ama Victor'un da 5 çocuğu vardı. 5 ada, 5 çocuk. Başta tereddüt etse de bu fikir başkanın kafasına yattı ve adaları ilk eşinden olan Marcus, Matthew ve Maeve'ye; ikinci eşinden olan Raven ve Reaver'e paylaştırdı. Ve bu paylaştırma beklenmedik sonuçları doğurdu. Uyarı: Bu macera tehlikeli sırlara ve doğaüstü olaylara gebedir. Sen de bu maceraya ortak olmaya ve kendinden şüphe etmeye hazır mısın? ©Tüm hakları yazara aittir. Kısmen ya da tamamen alıntı yapılamaz,kopya edilemez ve çoğaltılamaz.