9 sene önce bugün yani 27 Şubat’ta başlamıştı bizim hikayemiz.O gün kurtarıcı bir melek gelip bana olacakları söyleseydi vazgeçer miydim bilmiyorum.Belki korkardım baş edemeyeceğimi düşünürdüm ama kaçmazdım. Şimdi düşünüyorum da neler atlatmışım ben öyle.Başkasına uzaktan gönül eğlencesi gelen bana içerden gönül ızdırabı çektiren bir mesele bu.Sevdiğim kadar nefret ettiğim bir adam ve üzüldüğüm kadar sevindiğim bir aşk.Habersizce gelen, beklemediğim bir anda biten ve beni ordan oraya sürükleyen… Küçüktüm o zaman.Aşk yoktu.Hoşlanma vardı, saçları yüzüne değdiğinde heyecan vardı ama aşk yoktu.Zamanla sorularım bunlar oldu. Aşık olduğunuzu nasıl anlarsınız?Ya da aşka inanır mısınız gerçekten?Aşk nedir peki?Acı veriyorsa vazgeçmeli mi? Cevaplarını almamın 9 sene süreceğini bilsem rüzgarın umarsızca beni O’na savurmasına izin vermezdim belki de.Fakat başlamıştı artık ve nereye gideceğini yine o rüzgar belirleyecekti…Tüm bunları düşünürken okuduğum satırın altını çizdim yüzümde hafif bir tebessümle; ‘İşte böyle bir şeysin bende.Hem içimdesin, hem düşecek gibisin.Tıpkı bir nefes gibi…İçimde tuttuğum sürece benimsin. Bırakırsam gideceksin, bırakmazsam öldüreceksin.’ -Kahraman Tazeoğlu Merhaba kendi kullanıcı adımla paylaştığım ilk hikayem bu benim.Arkadaşlarımla ortak açtığımız bir hesaptan yayımladığım bir hikaye daha var.Bu kurgu uzun zamandır aklımdaydı fakat yazmak için doğru zamanı bekliyordum.Kah ağlayacağınız, kah güleceğiniz ve bazen sinirleneceğiniz bir hikaye bu.Yaşanmışlıklarla yaşanmak istenenlerin harmanlanıp önünüze sunulmuş hali.Bu kısa bir tanıtım bölümüydü.İlk bölümü çok kısa bir zamanda yayımlayacağım.Beğeneceğinizi umuyorum

İşte ben buyum. Ben parmak izi olmayan biriyim. Ben hiçbir yerde resmi kaydı bulunmayan biriyim. Ben onlarca insana eziyet ederek canını alan kişiyim. Ben kim miyim? Ben hiç kimseyim. © Tüm Hakları Saklıdır.

Sokaktaki herkes biraz sana benziyor, kiminin gülümsemesi, kiminin saçı, kiminin adımları, kiminin bakışları. Bu şehrin bütün sokakları sen kokuyor ama bütün şehir bir sen etmiyor..

İşte bu! Sonunda okul bitti. Bu anı ne kadar zamandır bekliyorum haberiniz var mı? İşte şimdi hayatın en güzel anları başlıyor. Yaz tatilim... Onca zamandır heyecanla beklediğim, geçireceğim en güzel tatil... Neden mi bu kadar heyecanlanıyorum? Çünkü ailem olmadan ilk defa bu kadar uzun bir tatile çıkıyorum. Aile baskısı yok, okul yok, sınav stresi yok! Sadece en yakın arkadaşlarım Eylül, Derin ve Ayaz ile birlikte İzmir'deki yazlığımızda 3 aylık bir tatil! Eğlence, yaz aşkı, partiler ve yeni dosluklar... Bekleyin ben geliyorum!