Annemin ölmesiyle ortay çıkan sır, beni kraliçe olmak zorunda bırakıyordu. Üstelik 3 diyardaki 3 kraliçeler olarak bir de kaderlerimizde ki adamlar ortaya çıkmıştı. Bilmediğim bir halkın liderliğini yaparken; içimdeki intikam hırsı savaşmaya itecekti bizi. Kehanet gerçekleşecek olursa en saf ruh ortadan yok olacak bir galibiyet karşılayacaktı bizi...

Graqenshel evreninde asırlardır süren bir savaş vardır. Zümrüdüankalar ve Kuzgunlar olarak iki taraf vardır ve bu taraflar Graqenshel hükümdarlığı için mücadele etmektedirler. #1 haksızlık --> 05.04.2024 #1 haksızlıklar --> 19.05.2024 #1 ihanetler --> 05.04.2024 #1 taraflar --> 03.04.2024 #1 hedefler --> 20.03.2024 #1 asırlar --> 17.03.2024 #2 planlar --> 24.04.2024 #4 strateji --> 17.03.2024 #6 ejderhalar --> 15.05.2024

Tüm diyar, doğudaki savaş yüzünden kaosa sürüklenmiştir. İmparatorluğu ayakta tutmanın ve Wisteria'yı kurtarmanın tek yolu ise Saige Nerth ve Zaiden Regheena'nın kimsenin neye benzediğini bilmediği bir kahini bulmasıdır.

Sıkıcı bir hayatı olan Luis, boş ve karanlık sokaklarda yürürken bir kız çocuğu ile karşılaştı. Birkaç günlüğüne ona bakmaya karar verdi. Belki hayatı bir nebze olsun neşelenecekti. Ama o çocuktan kopamadı, ona öz çocuğu gibi bakmaya başladı. Belki de sıkıcı hayatının amacını bulmuştu, bu çocuğu canı pahasına koruyup büyütmek. Sonrasında birisi geldi, eski bir dost. ''Son bir maceraya ne dersin Luis?'' **** Argo ve küfür içerir.

Gözlerimi kapsülün uyarı sesleriyle açtım. Görev yerime iniyormuşum gibi görünüyordu. Kepler-452b, artık dünya ile iletişimi kesilmiş bir gezegen. Oraya ilk ve son insan 4681 yılında gönderilmiş, son sinyali de 4755 yılında göndermiş. Biz ise oradaki bilinmezliği sonlandırmak için görevlendirildik. Derin uyku kapsülümden çıkıp camın yanına yaklaştım. Bir dakika... Burası yanlış gezegen! Hemen kapsülün konsoluna yapıştım. Dünyama mesaj göndermek için paneli açtığımda ise kabuslarıma girecek şu mesajı aldım: "SİNYAL YOK"

Bir Ölü Tanrının Şarkısı el kitabıdır. Bu kitap Kehanet Tanrısı Rae ve tüm bilinmeyen tanrılara adanmıştır.

•Yetişkin okurlar içindir• Kandan kıyafetlerimizi kuşanıp da, İçtiğimizde suyundan kehanetin, Biliriz hepimiz aslında, Ona ait bedenlerimiz. Apollon, Apollon. Gel de gör bizi, Kutsal bakirelerini. Al da götür bizi, Kutsal gelinlerini. Çıplak bedeni suyun içinden çıkarken biraz önce sunağa döktüğüm kanım ona doğru aktı. Önce damla damla sonra da bir nehir gibi hızla. Bedeni giderek görünür kılınırken kanımdan güç alıyor, yeniden hayat buluyor gibiydi. Güçlü bedeni tamamen görünür kılındığında dudaklarını araladı. "Konuş," dedi ölümsüz sesiyle. Sesi az önce damarlarımda akan kan kadar akışkan ve sıcaktı. "Bana sunduğun şey nedir?" Bu hikaye Kehanet Tanrısı Rae'ye adanmıştır. Not: Hikaye 18 yaş ve üstü okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çıplaklık içerdiğinden bu uyarıyı yapmak durumundayım. 1. Kitap 05.11.2022 tarihinde tamamlanmıştır. 2. Kitap güncel olarak yayınlanmaktadır.

Aydınlık Vaadi'nin sakin limanı, o gece karanlıkla yıkanmıştı. Prenses Elara, balıkçı sevgilisini kurtarmak için gizlice lanetli gemiye sızmıştı. Fakat aniden, ölü denizcilerin dehşet verici saldırısına tanık oldu. Balıkçı, ölü denizcilerin acımasız pençeleri arasında parçalanıyordu, prensesin gözleri korkuyla doluydu. Prenses korkuyla parıldamaya başladı. Bu parıltı elbette asırlardır hayatta bile sayılmayan Ölü Korsan Jhon'un dikkatinden kaçmayacaktı. Onun kanının ölüleri yeniden diriltmek için hayati bir rol oynadığını görür görmez anlamıştı. Efsaneleri herkes bilirdi, Jhon bile. Ölü denizcilerin karanlık gölgeleri içinde kaybolan prenses, içindeki aydınlık gücünü hissederek, umutsuzca direnmeye çalıştı. Sevdiği adamın sonunu getirmiş lanetli bir mürettebatla aynı gemideydi. Üstelik en büyük dilekleri için anahtar görevi görecekti. Ölü Jhon ne kadar kötü biriydi? Belki de en az namı kadar.

Yaşamı boyunca hiç kimsenin onu "tehlikeli" olarak nitelendireceğini düşünmezdi. Eh, hayat bazen hoş olmayan sürprizler yapabiliyordu. "Nefes al," dedi kendine. "Çünkü her an biri gelip onu senden alabilir." Ölüme kapadığı gözlerini bir öncekilerden çok farklı, çok daha karanlık bir dünyaya açmıştı. Tek bir bakışla tüm o renklerin, o sihrin ve mükemmeliyetin ondan çok uzakta, geçmişte kaldığını anladı. Yakında uğruna savaşması gereken tek şeyin canı ile sınırlı olmadığını da anlayacaktı. Belki bu gökyüzü bile olmayan evrende, kalbini verdiği cesaret timsali oğlan, belki de sayısız esir ve acılı ruh. Her biri Alessia'nın büyüsünü ve kılıcını savurması için dualar ediyordu. Yüzlerce Labradorit, Garnet, Sitrin ve Yem edilmiş ruh refaha kavuşacak ya da daha karanlık günler ile karşı karşıya kalacaktı. Alessia ruh yiyen bir imparatoru yerle bir edebilir miydi? Edemezsin demişlerdi. Göreceklerdi.

Çevremdeki ağaçlar aynı gözükseler de aynı değiller. Uzaktaki dağlar bildiğimden daha soğuk. Rüzgar aynı hissettiriyor belki ama o bile tanıdığım rüzgar değil. Çünkü benim dünyamda çoktan unutulmuş büyüleri taşıyor kucağında. Olduğuma inandığım yerde değilim. "Bana her şeyi anlat. Bana dünyanızla ilgili her şeyi, en küçük detayına kadar anlat." Ben, Eira Morwen, dönmenin bir yolunu öğreneceğim. Ve ancak her şeyini bilirsem büyüyle ve korkunç canavarlarla dolu bu dünyanın girişini de çıkışını da bulabilirim.