~Özel Bölüm~

Üniversiteyken hoşlandığı çocuğu kıskandırmak için gidip sınıfın inek çocuğunun kucağına düşer... ⛓️💥🪽 Adam yıllar sonra öğretmen olduğu köyde Karadenizli ve Fırtına lakaplı bir yüzbaşı olarak karşısına çıkar. "Sıcaklığın hala kucağımda, öğretmen hanım."

𝑆𝑒𝑟𝑖𝑑𝑒𝑛 𝑏𝑎𝑔̆𝚤𝑚𝑠𝚤𝑧 𝑜𝑘𝑢𝑛𝑎𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟... "Neden burdasın evlat?" Yaşlı adamın dudakları arasından dökülen kelimeleri sert soluklar alarak dinliyordu. Burnuna dolan rutubetli hava ciğerlerini kirletiyorken ; Parmaklarının arasında ki sigarayı dudaklarının arasına yerleştirerek derin bir nefes çekti ciğerlerine. Tanrı onu sevmişti , aksi takdirde burda oluyor olmazdı. "Bir kadın vardı" diyebildi sadece. Karşısındaki ihtiyarın sorusunu yanıtsız bırakmamak için ; "Tanrı tarafından bana bahşedilen güzel bir kadın" Yaşlı adam daha fazlasını sorgulamadı. Biliyordu çünkü sorgularsa bile bir cevap alamayacaktı. O Tanrı'nın isyankâr kuluydu , Tanrı'nın dünyasında onun yarattığı insanlara cehennemi tattıran isyankâr bir adamdı. 𝙺𝚞𝚣𝚎𝚢 𝙱. "Yorumlarda başka kitaplardan bahsetmeyin"

Mahir, yıllarını sevdiği kadına adamış bir adamken, bir ihanetle yıkıldı. Geriye sadece kızı Elîn kaldı. Azize, sevdiği adama çocuk veremedi diye kuma getirildi. Sonra da terk edildi. Yalnız kaldı. Ve sonra iki yaralı kalbin yolları kesişti. Zorla, mecbur bırakılarak, bir araya geldiler. Ama insan kalbi tuhaf şey. Kırık dökük de olsa, sevdaya hâlâ yer açabiliyor bazen. Bu kitap, belki de birçoğumuzun 'keşke'lerine benzeyecek. 'Keşke daha önce tanışsaydık' mesela. Mahir ve Azize'nin aşk hikáyesi Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aittir. Yazım yanlışları olursa bana nazikçe bildirin. Azerbaycanlı olduğum için bazı sözler uyuşmaya bilir.

Mardin'e yeni taşınan bekar bir anne, Gülperi Saraç. Mardin'in korkulu kabusu, Baran Harzemşah. Severek evlendiği kocasının onu en yakın arkadaşı ile aldattığını öğrenen Gülperi, 3 yaşındaki kızı ile tek ailesi olan teyzesinin yanına, Mardin'e gider. Teyzesi Harzemşah konağında hizmetçi olarak çalıştığı için ablasının emanetini yanından ayırmak istemez bu yüzden Harzemşah konağında çalışmasını teklif eder. Gülperi'nin gidecek yeri olmadığı için kabul eder fakat hesaba katmadığı bir şey vardır. Harzemşah aşiretinin tek varisi Baran Harzemşah ona ilk görüşte aşık olacaktır. bu hikayede Gülperi ve Baran'ın aşkına engel olanlar mı kazanacaktı yoksa onların masum ve güçlü aşkı mı?

~Romantik~ Kentin soğuk ve grimsi sokaklarına ev sahipliği yapan üniversite, Yakın Çağ'ın başlaması ile birlikte reform hareketlerinden etkilenir. Büyüyü ve ona benzer Antik Devri yasaklar. Ancak bu yasak, akademi görevlilerin işlerini gizlice yürütmesinden öteye ilerlemez. Antik Çağlar Profesörü Tingiz, zamanda yolculuk yaptığı sırada keşif sayılabilecek sırrı da beraberinde götürür. Profesörden hiç kimse aylarca haber alamaz. Genç kızı Adelina ise onu aramak uğruna tüm her şeyinden vazgeçer. Tekrardan portal açar ve babasını bulma umuduyla üniversitenin kurallarına karşı gelir. Ne var ki işler planladığı gibi gitmez. Çünkü açtığı portalla babasının yanına değil, 2025 yılına gider. Yani geleceğe... Ve orada ise kendisini bekleyen imtihanıyla tanışır. Beklenmedik bu karşılaşma Adelina'yı, geleceğe ait olan Erez'e bağlar. İkisi hiç tahmin edemeyecekleri bir kaderi paylaşırken kehanetin ortasında buluşurlar. Zira tüm bu olaylardan haberdar olan Efendi L. ne Adelina'yı ne de gelecekten gelen Erez'i rahat bırakacaktır. Aksine o, tüm yüzyılların kötülüğüne galip gelmiş, kötüden daha kötü olmuş bir adamdır. Ve istediği tek şey ise güçten başka bir şey değildir.

"Burası... benim evim değil," diye fısıldadım, sesim titrek ve zayıftı. Massimo hafifçe başını bana yaklaştırdı, gözlerini yüzüme sabitleyerek beni inceledi. "İtalya'ya gidene kadar burası senin evin," dedi, sesi yumuşaktı ama arkasında sert bir kesinlik vardı. "Yeni hayatına hoş geldin, piccola mia. (Küçüğüm)" "Evime gitmek istiyorum," dedim, boğazımdaki düğümü bastırarak. Massimo hafifçe gülümsedi ama bu gülümseme eğlenen birinin gülümsemesi değildi. "Aslında seni zaten yanıma alacaktım..." dedi ve başını hafifçe yana eğerek beni süzmeye devam etti. "Ama duymaman gereken şeyleri duydun, Amore mio (Sevgilim). Bu yüzden, her şey benim için daha da kolaylaştı." "Benden ne istiyorsunuz?" dedim, sesim hala titriyordu, en azından konuşabiliyordum. "Size istemeden bir şey mi yaptım? Bakın, özür dilerim. Ne yaptıysam pişmanım. Lütfen... bırakın gideyim." "Gitmeyi artık unut, bella mia (Güzelim.)" Nefesim kesildi. "Bundan sonra burada, benim yanımda olacaksın," diye devam etti. Parmağını hafifçe çeneme dokundurup yüzümü kendisine çevirdi. Gözlerini gözlerime kilitlemişti, kaçmamı istemiyordu. Kaçamayacağımı biliyordu. "Ve yakında..." Gözleri karanlık bir ateş gibi parladı. "İtalya'da, yeni bir başlangıç yapacağız." İtalya... Yeni bir başlangıç mı? Boğazımdaki düğüm daha da sıkılaştı.

Eski sevgilimin cesedine bakıp intihar etmeye çalıştığım vakit kendimi daha önce hiç bilmediğim bir evrende bulacağımı nerden bile bilirdim ki?

Bizim mahalle biraz gariptir. Sokaklarda çocukların sesleri, kadınların kapı önündeki dedikoduları eksik olmaz. Ama bir de herkesin dilinde olan isimler vardır. Mesela Mirza Alacahan... Mahallenin ağır abisi. Bir bakışıyla bile insanı korkutmayı başarır. Onun geçtiği sokakta çocuklar topunu alıp eve kaçar. Ama herkesin içten içe de bir saygısı vardır. Bir de bizim Meryem var... On dokuz yaşında, mahallenin öğretmeninin kızı. Elinde kitabıyla görürsünüz hep. Çocuklara ve kadınlara okuma öğretir. Utangaçtır. Her zaman gözlerini yere diker konuşurken. Çok konuşmaz ama konuştu mu da kalbe dokunur. Meryem küçüklüğünden beri Mirzaya hep abi der. Onu abisinin arkadaşı bilmiş, öyle görmüş. Mirzanın bu abi kelimesinden içten içe nefret ettiğini bilmeden hemde... Ama Meryemin safiyane sesinde öyle bir şey vardır ki, Mirza o kelimeyi yutkunarak sineye çekerdi. İşte bu hikaye, mahallenin ağır abisiyle, utangaç kızın hikayesi...

Babasının borcu yüzünden genç kızı alı koyan Karahan başına büyük ama tatlı bela alır... Genç kız Karahandan küçük olmasına rağmen yalnız adama eş olur...