Draco nie pierwszy raz podlegał Potterowi podczas misji. Nie znosił tego, ale nie miał zbyt dużego wyboru. Tym razem było jednak inaczej. Ta misja była inna. Zapolowanie na Avery'ego to coś, na co Malfoy czekał odkąd założył aurorskie szaty. Na drodze do celu stał jednak Potter i jego nieudolne zarządzanie akcją. Draco nie był więc zaskoczony, gdy wszystko zaczęło się sypać. Nie mógł jednak przewidzieć, że najtrudniejszą walkę odbędzie nie z wrogiem, a z samym sobą.

Od wygrania przez Harry'ego ostatniego pojedynku, wieńczącego II wojnę czarodziejów, upłynęły już ponad dwa lata, podczas których mężczyzna zdecydował usunąć się w cień. Przeciwnicy zostali pokonani i pojmani, rany zaleczone i tylko wciąż złamane serca goiły się własnym rytmem. Harry stanął przed trudnym zadaniem. Po raz pierwszy w życiu nikt nie mówił mu już, kim powinien być i czego dokonać. W nowym, powojennym świecie zabrakło miejsca dla bohaterów przeszłości, którą ludzie woleli już zatrzeć w swej pamięci. Aż do czasu, gdy nad Londynem po raz kolejny zaczęły kłębić się czarne chmury niepokoju. Młodzi czarodzieje różnego pochodzenia zaczęli nagle znikać, a ich osuszone z krwi, zmumifikowane ciała odnajdywali zazwyczaj w miejscach publicznych przypadkowi przechodnie. Trzeba było znów stanąć do boju z ciemnością, w każdym tego słowa znaczeniu. Harry jeszcze nie wiedział, że przyjdzie mu walczyć nie tylko ze zmęczeniem, lękiem, frustracją, nowymi przeciwnikami, ale też z rodzącym się w nim, zakazanym uczuciem, którego nie spodziewał się odnaleźć akurat w tej osobie. Ostrzeżenie: Opowiadanie zawiera treści nieodpowiednie dla wrażliwych użytkowników: opisy morderstw, sceny dla dorosłych oraz przekleństwa.

„Wystarczył jeden moment, w którym przebiegła między nimi iskra. Każde trafione uderzenie było jak słodycz na języku i w głębi ducha wiedział doskonale, że to dopiero początek; że dopiero teraz, po pięciu latach, uświadomił sobie, co znaczy naprawdę nienawidzić". *** „Gniew był najmniej niebezpieczny. Gdyby miał wybierać, zawsze wybrałby gniew i nie sądził, by akurat to mogło być sygnałem alarmowym. Nikt nie chciał być słabym, rezygnować ze swojej racji. To też było ludzkie; wybieranie gniewu. Wiedział to i rozumiał. Dlatego tak roznosiło go, że ból nie malał". *** Trigger warning: w opowiadaniu występują przekleństwa, sceny erotyczne, toksyczne relacje, różne rodzaje przemocy oraz temat depresji.

Lord Voldemort wygrał. Ministerstwo upadło kilka lat temu, a wszyscy walczący o wolność i pokój otrzymali surową karę, gorszą od śmierci, która nie była wystarczająca. Śmierciożercy z rozkazu pana, umieścili czarodziei zgodnie z ich statusem krwi. W tym wszystkim jeden z ulubieńców Czarnego Pana, został przydzielony do selekcji, w której spotkał Chłopca, Który Upadł.

Kiedy Harry zostaje brutalnie zaatakowany w Zakazanym Lesie, bolesne ugryzienie przez tajemniczą istotę to tylko jedno z jego nowych zmartwień. Nieznane dotąd, niepohamowane pragnienie krwi staje się nie do zniesienia, a kiedy los stawia na jego drodze Draco Malfoya, samotnie przemierzającego korytarze Hogwartu w środku nocy, nic nie jest w stanie powstrzymać go przed rzuceniem się na niego i wpiciem w jego szyję. Od tego wydarzenia mija kilka dni, a Harry nie tyle nie może znieść obecności Malfoya podczas posiłków, zajęć i treningów Quidditcha, co sprawia mu ona prawdziwy, fizyczny ból. Na dodatek głód staje się coraz silniejszy, a chęć ponownego zanurzenia zębów w szyi Malfoya wcale nie mija lecz za każdym ich zbliżeniem, jedynie się wzmaga. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy Draco zaczyna odczuwać skutki stania się ofiarą Harry'ego.

Heliofilia- niepohamowana chęć pozostania w promieniach słonecznych, miłość do słońca Choć Harry Potter dla Draco był zawsze jasnym, pełnym energii słońcem, to ich historia zaczęła się w deszczu. Niebo zakryte było szarymi chmurami i tylko jeden gryfon wyróżniał się na jego tle ciepłymi barwami swojego kostiumu, trzymał się kurczowo miotły i patrzył na Draco kompletnie inaczej, niż kiedykolwiek wcześniej. I może właśnie to wydarzenie tak bardzo pogmatwało ich los, spłatało ich ścieżki i sprawiło, że historia skończyła się kompletnie inaczej niż powinna.

Gdzie Draco zostaje wilkołakiem. Wszystko przez to, że Lucjusz Malfoy nie wykonał rozkazu Czarnego Pana i nie przyniósł mu Przepowiedni z Departamentu Tajemnic. Dał się pokonać kilku członkom Zakonu Feniksa i grupce uczniów. Znowu zawiódł jak to ujął Czarny Pan. Dlatego też musiał patrzeć jak Fenrir Greyback zaraża likantropią jego jedynego syna. Tydzień po ugryzieniu jest dla Dracona jednym z najgorszych. Musi uciekać z własnego domu i trafia do Remusa Lupina pod opiekę. Po jakimś czasie dołącza do nich Harry Potter. Zamieszkują więc we trójkę w małej leśniczówce Remusa. Dwóch wilkołaków i Wybraniec. Każdy z nich ma swoje blizny, krwawą przeszłość i lęki dotyczące przyszłości. Ostrzeżenie: w tekście występują tortury, myśli samobójcze i nieodpowiednie treści dla młodszych czytelników.

Akcja opowiadania dzieje się głównie piątym roku. Rodzice Harry'ego nie żyją, ale Lord Voldemort nie przetrwał tamtej nocy. Od piętnastu lat świat zapominał o Czarnym Panu, a Harry jest wychowywany przez Syriusza. Jego życie było prawdziwą sielanką, jednak radość i szczęście skończyły się na wakacjach, gdy chłopiec uświadomił sobie bardzo ważną rzecz na swój temat. Opowiadanie z gatunku BL - jeśli nie interesują cię tego typu treści, to nie czytaj i nie komentuj. Każdy ma prawo wyboru co i kiedy chce czytać. Postaci oraz świat wymyślony należą w całości do J.K.Rowling. Ja jedynie stworzyłam historię. Nie zgadzam się na jej kopiowanie. Nie wiem do kogo należy okładka, ale jeśli znacie osobę, która ją stworzyła, to proszę o informację.

Fragmenty umiejscowione, w różnych miejscach na osi czasu rozwoju relacji Malfoy-Potter oraz jednocześnie mój pisarki debiut, który zadowolił mnie na tyle, by móc stać się publicznym