Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

İnsanlar konuşmayı öğrendikten sonra yalan söylemeyi öğrenirlerdi. Eğer kimse konuşamasaydı belki de yalanlar olmazdı. Çünkü gözler yalan söylemezdi. Hira, babasının aldığı evlilik kararıyla yaşamına dair şaşırtıcı, belki de yaralayıcı tesadüflerin ilkiyle karşılaşır. Bu haber, geçmişin tozlu sayfalarında kalmış ve cevaplandırılmayı beklerken unutulmuş birçok sorunun da gün yüzüne çıkmasını sağlar. Bu yeni aile ile hayatına giren kardeşlerini kabullenmek hiç de kolay olmayacaktır çünkü bu bağı kabul etmek, büyük fedakârlıklar gerektirir. İncinmiş kalplerin kabuk bağlamış yaraları, kaderin acımasızca kurguladığı kesişimlerle tekrar kanamaya başlar. Tutunmaya çalıştığı tüm dalların teker teker kırılmasının ardından, Hira için güvenli tek liman, çocukluğunda kendine ördüğü duvarların ardıdır. Ancak bu kez kaçmak, incinmemek için yeterli değildir, gerçekler kendini göstermeye çoktan karar vermiştir. Ona ulaşabilmek için okyanuslar geçmem gerekirken, boğulmadan gözlerine nasıl bakabilirim?

"Kapanına hoş geldin Küçük Fare." O... Gerçekten göz kamaştırıyordu. Her şeyiyle mükemmeldi. Bir şey hariç. Olması gerekenden 10 yıl daha yaşlıydı. Benimle aynı yaşta olan birine nasıl bakıcılık yapabilirdim? Ben kapana kısılmış küçük bir fareydim. Zarar görmeden kurtulabilecek miydim? * Meyra, ailesinin maddi durumu yüzünden yaz tatilinde üniversite sınavına çalışmak yerine, bakıcılık yapmak zorunda olan bir kızdır. Kendisi ayrıca bir yazardır ama bu konuda gerçekten berbattır.. Üstelik bakacağı çocuk yüzünden yazmaya zaman ayıramayacaktır. Ancak bakacağı çocuk, aslında bir çocuk değildir. Bakacağı kişi onun yaşındadır ve bu iş oldukça zor olacaktır. Çünkü Gölge başında bir gardiyan istemeyecek, ve Meyra'nın hayatını cehenneme çevirmek için elinden gelen her şeyi yapacaktır. Tüm bunların üstüne Meyra'nın hayatına bir hırsız, bir kiralık katil, bir hacker, bir balerin ve birde solist katılır. Sanki Meyra'nın hayatı yeterince zor değilmiş gibi anılarının sisli perdesinin arasında karşısına yeni bir isim çıkar. İlke. Meyra İlke'yi hatırlayamamaktadır. Ve sonunda Meyra kendini garip anıların, gizemli insanların ve tehlikenin ortasında bulur.

Bir büyücü kadın beni lanetlemişti. Hemde okulun en yakışıklı çocuğuyla bedenimi değiştirerek. Ve bundan daha büyük bir sıkıntı vardı. Ona gerçekten katlanamıyordum!

Sonra gece üstümü örttü, yıldızlı gece göğüne benzeyen gözlerine bakmaya fırsat bulamadan.