Şimdi düşününce o güne geri dönsem yine o arabaya biner miyim diye sorguluyordum. Bana attığı ilk mesaja cevap verir miydim? Bu yaşadıklarımızı yaşayacağımızı bilsem hayatımdaki ilk keşkeye dönüşen adama büyük bir aşkla tekrar bağlanır mıydım? Tüm bunların yaşanacağını bilsem bile yine o arabaya binerdim. Yekta benden gitmiş olsa bile onun arkasında bıraktığı şey benim için paha biçilemez değerdeydi. Şimdi buradayım, Yekta'nın karşısında. Kucağımda bir yaşına basmak üzere olan kızımla beraber. Kızım. Kızım diyordum çünkü Asya hiçbir zaman Yekta ile bizim kızımız olmamıştı. O sadece benim kızımdı. Yekta'nın Asya'nın üzerinde gezinen bakışları, gözlerinde ve yüzünde edinen o şaşkınlığı beni öfkelendiriyordu. Oysa ben Asya'nın yüzünü ona göstermeyecektim. Yekta hayatı boyunca Asya'nın yamacına bile yaklaşamayacaktı. Bunu hak etmiyordu. Yekta şu an kızımı görmeyi hak etmiyordu. Kader bir şekilde yollarımızı kesiştirmese dünyanın bir ucunda birbirimizden habersiz bir şekilde yaşamaya devam edecek, belki de birbirimizin adını ağzımıza almayacaktık. Çünkü ben iki yıldır onun adını ağzıma almamıştım. '310324 🔗

"Bizim sevgimiz bize zarar verir. Ulaşamayacağın birini sevmek intihar. Aynı ülkede bile değiliz. Sen çok güzel birisin, her anlamda. Keşke burda olsan... O mesafe aşkları kitaplarda güzel. Gerçekler acı." Mesafeler bir şeylere engel olabilir miydi? Yoksa tek engel bizim korkularımız mıydı? İnsan kalbini söküp ona düzgün bakamayacak birine verir miydi? Verirdi... Aramıza zaman girmişti.. zaman aramıza engeller koymuştu. Zamanla geçeceğini düşünürken zamanla geçmemişti. Artık bizden olur muydu? Artık bizden olmasa da olurdu.. 🎶 "Bırakın beni kendim giderim Alıştım artık yalnızlığa Bildiğin gibi değilim Sildiğin gibiyim hala Seni sevmek intihar da Sevmemek ihtimal bile değil Aşk elbisesi en güzel Sende duruyor ama ne acı Terzin ben değilim" 🎶 Mesafe aşkları her zaman mutlu sonla bitmez. Bizim hikayemiz mutlu sonla bitsin istedik.. yapabilir miydik? Gücümüz yeter miydi kilometrelere?

Adelya: Kötü çocuklar iyi kızlara aşık olur Adelya: ama bir problem var Adelya: benim iyi hiçbir tarafım yok amk ebu cehilin premium üyesiyim

Bazı hastalıkların, yaraların ilacı yoktur. Bezen pusula bile doğru yönü göstermez. Bazen gök kararır ve yıldızları göremeyiz. Bazen sihir ile her şeyin yoluna gireceğine bile inanırız, ama yoluna girmez. Hayat bizi sürekli zorlar, sürekli yorar.. hatta bazen bunun hızına yetişemeyiz.. kaybolmuş hissederiz. Aslında o an kendini bulacağını fark edeceksin. Hayatın seni zorladığı durumlarda aslında büyümeye başlarsın. Umut her zaman vardır ama bazen onun bittiğini hissederiz. Bu satırları tam olarak sana yazma nedenim de bu aslında.. umudunu kaybettiğinde inadına sarılman, gök karanlık olsa bile bulutların ardında yıldızların her zaman parladığını fark etmen. Belki yıllar önce söndüler.. ama şu an başını kaldırıp onları görebilmen için söndüler. Evet sırf senin için, onlardan güç alman için. Onları asla unutma olur mu? İhtiyacın olduğu her an oradalar, yalnızca bazen onları göremiyorsun o kadar... Umudunu kaybettiğinde gücünü inadından ve yıldızlardan alman dileğiyle.. burası bizim dünyamız. Aramıza katılmaya hazır mısın?

"Karanlıkta kalınca gözlerini sımsıkı yumardı çünkü kendi yarattığı karanlık, maruz kaldığı karanlıktan daha vicdanlı gelirdi." 21 Ağustos 2005. Saat 02.53 Sadece eğlenmek için beş arkadaş yola çıktılar. Fakat gecenin sonunda eve dört kişi döndüler. 17 Ağustos 2016 Sır perdesi yeterince kapalı kaldı. Birinin onu aralaması gerek.