Yeniden başlamıyoruz, çünkü hiç bitmemişti. Her kara büyünün bir bedeli vardır. Alisa gözlerini yeni bir güne açtığında gerçek ailesi yanındadır ve Marduk gezegeninden haberi yoktur. Artık Karakuş değildir. Ailesi de öyle. Dahası hiç kimse bir şey bilmiyordur. Peki geçmişte tüm o yaşananlar Alisa'nın gördüğü uzun soluklu bir rüya mıdır ? Yoksa bu başka bir oyun mu ? Loya, Lilith ve dahası diğerlerine ne olmuştur ? Şimdi ekibin karşısında daha büyük bir düşman ve ekibin elinde de güçlü bir silah vardır. Bilinmemesi gereken bir silah... "Bu zamana kadar Mercanlar hep aranan soy oldu. Aynı zamanda korkulan. Şimdi artık Ateş var. Ateş soyu." Karakuş efsanesi devam ediyor. Serinin ikinci ve son kitabı : Ateş YT : 21 Mayıs 2021

Senin kaderin daha annenin karnındayken çizilmişti Karakuş, Seçim senin. Kaderine boyun mu eğeceksin yoksa kendin ve arkadaşların için savaşacak mısın ? Alisa her şeyden habersiz yeni güçlerine alışmaya çalışırken kendini Reina'da bulur. Çünkü o iki yıldır aranan bir kaçaktır ve kaçak olduğundan habersizdir. Reina'ya alışmaya çalışırken okulun çetesinin lideri Mirza Ateş tarafından mimlenir. Bir yandan Mirza ile olan kavgası devam ederken diğer yandan gerçekte kim olduğunu öğrenir ve asıl macerası o günden sonra başlar. Burası Reina Doğaüstü Güçler Akademisi. Şimdi burada yeni bir tarih başlıyor. Hazır mısın ? "Arkadaşlarım için Mirza'yı karşıma alırken şimdi Mirza için tüm evreni karşıma alabilirdim." Alisa. "İşleyeceğin tüm cinayetleri üstleneceğimi söylemiştim." Mirza. Serinin ilk kitabı : Mercan #fantastik 1 - 31.12.2020 #fantasy 1 - 13.01.2021 Y.T : 22.03.2017 Bu isimli wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.