Eski ismiyle "Toprağa karışmış deniz" Kamburlar dik dura bilir mi? 🐺🌊 Mumlar yakıldı, Akrep yelkovanı kovalamaya başladı, Tilkinin kuyruğu yandı, Zihinlerde yerinde durmadı. Kırmızı al bayrak uğruna, Nice ağıtlar yakıldı. Mum söndü, Yaktığı yerlerin emaresi kaldı akıllarda. Toprak Denizi isimli ilk kitaptır. Kitapta +18 hareketler, küfürler göre bilirsiniz. Buna dikkat ederek okuyun. Zihin yaşı olgun olanlarda okuya bilirler.

Geleceğin mükemmel yazarlarının kitaplarını tanıtıyorum. Herkese fazladan başarı diliyorum.

(+18 sahneler olacak!) Hazal konser çıkışı sahilde gördüğü ve ilgisini çeken kum saatini gömüldüğü yerden çıkarıp elinde bir süre inceledikten sonra bırakıp gider. Eve gidince pencereyi kapatmak için kalktığında dışarıdan gelen çığlık seslerini duyar ve koşarak dışarı bakmaya çıkar. Sesin sahibini bulamaz ancak kapı önünde bir kutu görür. İçini açtığında sahilde gördüğü kum saati ve bir notla karşılaşır. " (...) Ve düşen son kum tanesiyle başlasın mâphus!" Notu okuduktan sonra artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz...

Üsteğmen Aysima Asena Alakurt, küçüklüğünde annesinin ölüm haberini aldığı günden bu yana intikam ateşiyle büyür. Devletin bir askeri olarak annesini ondan alan örgütün yanına sızar. 071224*

Annenin akrabasına yazarsan sonuçları ne olur?

Güneş Aykar önündeki dosyaya bir kaç saatir dolu gözlerle bakıyor tekrar tekrar okuyor inanmak istemiyordu. Amma doğruydu okudukları. 14 yaşındaki gelin makatının zorlanması sonucu beli kırılıp iç kanama geçirerem ölmüştü. Şerefsiz adam ise öldürmek istemedim zorlayınca oldu diyerek kendini aklamaya çalışıyordu.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

© Tüm Hakları Saklıdır. * HİÇ BU KADAR IŞIK SAÇMAMIŞTI. İnsanların gizemli ve kutsal bulduğu mucizevi bir çiçektir lotus. Yeniden doğuş gibi saftır. Ruhun yükselişi gibi güçlü. Ölümsüzlüğü simgeler, özgürlüğü... Çamur ve bataklıkta yetişmesine rağmen hiçbir şekilde bulunduğu ortamın kirini kendi üzerine yakıştırmaz. Elif gibi... Başından geçen acı tecrübenin ardından birçok kez ölümün yakasına yapışıp yalvaran Elif, son bir kez yaşamayı tercih eder. Tüm acılarına inat... Yeniden ayağa kalkma zamanı! Fakat ona en büyük çelmeyi geçmişinin atacağından habersizdir. Düştüğü yerden kalkmayı öğrenmiştir. Fakat artık yaralarını sarmak yerine kanatmayı tercih ediyordur. Susmak yerine intikamı... * Zifiri; o gecenin bedenimde bıraktığı koca hiçliğin kelime anlamıydı. Siyaha yaklaştığım, rengimin ilk bulandığı o an... Oysa nereden bilebilirdim ki siyahı bulandıracak güçte bir beyazlığımın olduğunu. O gece herkesin arzuladığının aksine, beni daha da güçlü kıldı. Zordu, çok zor. Yaşananları kaldırmak güçtü. Yaşanacakları tahmin etmek imkânsız... Hikâyem kurumuş bir defne yaprağına yazılıydı sanki. Okuyabildiğim kadarını yaşamıştım. Ben o gece, benliğimde yaşam bulan tüm beyazları siyaha sattım. Değiştiğimi düşündüler. Oysaki yenilendim. Gerçek benliğimi buldum. Ne kadar güçlü olduğumu anladım. Kendim kararırken, siyahı akladım. Ve bir hikâyeye başladım. Kendimin yazdığı, başrolünü üstlendiği bir hikâye. Ben kim miyim? Ben Elif Sancak. Temiz ve kirli arasındaki çizgide kirli tarafa itilen bir kadın.

Kaçan mı haklıdır, kovalayan mı? Kurban av mı, avcı mı? Bir adım önde olmak yeterli mi? Yoksa kaçış, içinde farklı illüzyonlar barındıran, daha büyük bir oyunun parçası mı? Ve onlar bu oyunun tam olarak neresinde? Peşindeki gölge sabırlı, sessiz ve kaçınılmaz. Ona adıyla değil kaderiyle sesleniyor, Pandora. Bu sadece bir kovalamaca değil. Her adımda av ve avcı arasındaki çizgi siliniyor, gerçek sanılan düşünceler, geçmişteki karanlığın içinde bir duvar gibi yükselip bugünü bulanıklaştırıyor. Peki, Pandora kutusunu açarsa ne olur? -------------------------- Kitap, karanlık temalar ve tetikleyici unsurlar içermektedir. Hassas içeriklere karşı duyarlı okurların dikkatine sunulur. İçerikler kurgu ürünü olup yalnızca edebi amaçla kullanılmıştır.

Gözlerime kilitlendi. "Çağla, son şansın." Dedi gerçekten konuşmamı ister gibi. Bir yandan da sesi buz gibiydi. Benim Savaş'ım. Gerçekten kötü biri gibi davranıyordu. "Ne zamandır kabadayılık yapıyorsun Savaş?" demek geldi içimden. Kafasını iki yana salladı sabırsızca. "Yanlış cevap." Dedi ve o an ayağa kalkıp arkasındaki adama, yerdeki adamıma silah çekti. Çığlığımı içimde tutmak için avcumu dudaklarıma kapattım. "Son şansın olduğunu söylemiştim." Derken yerdeki adamım, yani Kafes'in adamı, bağlı ağzının içinden çığlık atmaya çalıştı. Gözümü yerdeki adamdan çekemiyordum. Ölecekti. Benim yüzümden. "Dur!" dedim. Ya da demeye çalıştım. Gözlerimi Savaş'a çeviremeden adama bakmaya devam ettim ama konuşacak gücü kendimde bulamadım. "Nereden gönderildiğinle başla." Dediğinde kafamı ancak ona çevirebildim. "Ve Çağla." Dedi oldukça sakin bir şekilde. "Sakın yalan söyleme." Diye ekledi. "Kafes!" diye fısıldadığım anda silahını tekrar beline yerleştirdi. Karşımdaki koltuğa yerleşip gözlerini bana dikti. "Güzel gidiyorsun." Derken beni cesaretlendirdiğini mi sanıyordu? ⚠️ UYARI / DISCLAIMER ⚠️ Bu kitap tamamen kurgudur. Kitapta geçen kişi, kurum, kuruluş, mekan, marka ve olayların hiçbiri gerçeği yansıtmamaktadır. Gerçek kişi veya kurumlarla benzerlikler tamamen tesadüftür. Kitapta geçen olaylar, diyaloglar ve tasvirler yalnızca yazarın hayal gücünden ibarettir. Gerçek hayatla ilişkilendirilmemelidir. Eserde yer alan şiddet, cinsellik, psikolojik manipülasyon, hastalık, ölüm, travma, bağımlılık, suç ve benzeri tetikleyici unsurlar yalnızca hikâyenin dramatik kurgusuna hizmet etmek amacıyla yazılmıştır. Gerçek yaşamda uygulanması önerilmez ve teşvik edilmez. Bu kitap; tıbbi, psikolojik, hukuki veya etik tavsiye niteliği taşımamaktadır. Buradaki hiçbir bilgi gerçek bir uygulama için örnek alınmamalıdı