"Elif dedim, be dedim Amman, Kiz ben sana ne dedim. Elif dedim, be dedim Amman, Kız ben sana ne dedim." Sazın sesi içerime işlerken babam ile söylediğimiz bu parçada sanki yeniden babamla söylüyormuş gibi benim nakaratım da Ali'nin sesini bastırdı sesim. "Kuş kanedi kalem olsa, Ah yazılmaz benim derdim. Kuş kanedi kalem olsa, Ah yazılmaz benim derdim." İkinci nakaratta katıldı bana Ali. Babamla bile bu kadar uyumlu olmadığımızı hissetmiştim o an. Titreyen kalbimi derin bir nefes ile bastırdım ve Ali'nin sesini bekledim yeniden. "Elif'im noktalandı Aman, Az dersim çokçalandı. "Elif'im noktalandı Aman, Az dersim çokçalandı." Bu sefer Ali susmuştu sanki benim söylememi, devam etmemi istiyormuş gibi. Sessiz çağrısına kulak verdim ve üstüme düşeni yaptım. "Yetiş anam, yetiş bubam Aman, Ah mezarım tahtalandı. Yetiş anam, yetiş bubam Aman, Ah mezarım tahtalandı." Bu seferki alkışlar daha güçlüydü. özellikle Ali'nin arkadaşları öküzümsü haraketler sergiliyorlardı. Şafak'ın bende olan bakışlarını gördüğümde yüzümdeki tebessüm yerini buruk bir dudak kırılmasına bıraktı. Şafak uzanıp elimi tuttuğunda beni anladığını anlamıştım. O masada ne kadar oturmak istediğimi en çok Şafak biliyordu belkide. Terörist hayatı yaşamanın, her an diken üstünde olmanın, kaygısız ve fütursuzca meyhanede içmek istiyordum. Söylemek ve eğlenmek istiyordum. (Kitabın içinden alıntıdır!)

............... ~ZS~........... Kuzgun Ölüm demekti... Kara ölüm. Adı, Kuzgun kuşundan gelirdi. Artık o da ölümle eş anlamlıydı. Onu görenler, ölümü hatırlar, gözlerinde ölümün karanlığını görür, soğuk nefesini enselerinde hissederlerdi. Ama Kuzgun, ölüm olmak istemedi. Tek istediği, Hava Harp Okulu'nu bitirip iyi bir pilot olmaktı. Başlarda her şey dilediği gibi ilerledi. Düşlediği gökyüzünde özgürce uçuyor, bulutların arasından dünyaya bakarken geleceğe dair umut doluyordu. Tam Teğmen olduğu gün, ülkede büyük bir saldırı düzenlendi. Bu saldırı, onun hayatındaki birçok şeyi yerle bir etti. Ancak, asıl darbe çok daha yakından, beklemediği bir yerden geldi. Hayatı karanlığa doğru sürüklenirken aldığı bir görev, onu başka bir uçuruma götürdü. Uçağı, İran sınırlarında düştüğünde, hayatı sonsuza dek değişti. Gökyüzünün altındaki bu zoraki iniş, onu bambaşka bir dünyanın kapısına sürükledi. Orada, İrlanda yeşili gözleriyle büyüleyen bir Acem kızıyla karşılaştı. Gözleri, zümrüt gibi parlıyordu; hem huzur hem de hüzün barındırıyordu. Kuzgun hasta düştüğünde, bu genç kız ona özenle baktı. Onun şefkatli elleri ve umut dolu sözleri, Kuzgun'u tekrar hayata döndürdü. Ancak, sağ salim ülkesine döndüğünde, Acem kızı hakkında hiçbir bilgiye sahip değildi. Adı bile yoktu. Kuzgun için o, yalnızca adı olmayan bir Acem kızıydı. Ancak Cihangir Albay'ın kuracağı 183. Filo'ya katıldığında, onu tekrar görmeyi asla beklemiyordu. Karşısında duran bu tanıdık gözler, Kuzgun'un geçmişinin kapısını bir kez daha araladı. Artık yalnızca ölüm değil, yaşam da Kuzgun'un hikâyesine dahildi. "İstikbal göklerdedi " Mustafa Kemal Atatürk ............. ~ZS ~............. # Bu 183. Filo adında wattpadte bulunan ilk ve tek kitaptır #

Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :) "Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu. "Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun." Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi. Başlangıç: 12 Haziran 2022

Denizin maviliğinden sıcak kalpli iki insanın hayatına uzanan deli bir aşk romanı... Bir varmış bir yokmuş berrak bir denizin içinde güzel bir deli maviyle, yemeklere fısıldayan havalı bir adam varmış ve bu hikâye denizin tam da ortasında başlamış. Ardı sıra kattığı bavuluyla birlikte yanına bolca aldığı çılgınlıklarıyla yeni hayatı için çıktı yola. Yaşadığı hayal kırıklıkları geriye bırakıp iş hayatı için Atina'ya gelen Sezgi kendini daha ilk günden maviliğin en derinliğinde buluverdi. Kendi hayatından çok başkaları için yaşadığını fark eden Konstantinos için artık hayatını bir savaş meydanından çekip kendi için yaşamayı seçti. Yunanistan'ın en iyi şeflerinden biriydi. En iyisi için daha fazla mücadele ederken mavinin en şanslı tonuna denk geldi. Bu iki insanın yolu tam da denizin ortasında kesişti. Yemek yapmayı çok seven adam, yemek yemeği çok seven kadının en büyük şansı olduğunu düşündü. Hayallerin yaşandığı, aşkların gözlerle konuşulduğu, yemeklerin bolca tüketildiği ve tenlerin sır tanımadan bolca birleştiği bu delilik için hazır olun.

🌟Tamamlanmıştır... Geçen yıllar yaşanılan her şeyi unutturur muydu? Akan giden zaman, aradan geçen onca gün birbirini seven iki kişinin içindeki aşkı bitirir miydi? Ya iki taraftan biri mezara girse, hiç kavuşamayacağını bile bile bir insan bir insanı sevmeye, beklemeye devam eder miydi? Aşk gerçekten bütün engelleri aşar mıydı? Asker & Savcı kurgusudur. Kapak ve içerik şahsıma aittir.

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

HOCAM BEN HELAL ETMİYORUM HAKKIMI adlı gruba eklendiniz. 0532..: 7886367.denemeden sonra lütfen bana 50 yaş üstü dayı değil de, bir kadının geldiğini söyleyin. 0543..: Gerçekten bu bilgiye ihtiyacımız var. 0587..: Hala yaptığımız şeyi sorguluyorum. 0532..: 82528627.denemeden sonra mı? Siz: Az önce farklı bir sayı söylemiştin tamamen texting. tamamlandı.

Damla: Dedem doğum yaptı, taksi param da yok bana bi 400 ateşler misin yakışıklı? Yakışıklı: Deden doğum yaptı? Yakışıklı: Tanıştığımızı sanmıyorum kayıtlı değilsin. O halde neden para istiyorsun? Damla: Üzümü ye bağını sorma yakışıklı

05*********: merhaba Yeni arkadaşım: kimsin? 05*********: Ben seninle arkadaş olmak istiyorum. Acaba benim arkadaşım olur musun? Yeni arkadaşım: bak ne diyeceğim benim babam bir hacker ve şuan bu mesajları okuyor olabilir 05*********: sikt.. Yani sadece merhaba demek istemiştim Hiç arkadaşı olmayan aras kendi kafasına göre bir numara tuşlayıp ona mesaj atar ve hiç beklemediği bir şeyle karşılaşır... yalnız olması bir tarafa herkes tarafından ezik olması zoruna gidiyordu. ama o mesaj sayesinde değişecekti. Kapak tasarımı : zanedus_design aitir! ‼️UYARI‼️ ↔️yazılan tablolar tamamen benim hayal gücümle yazılmıştır ve bir yerde o tabloları görürsem dava açarım! Çünkü bu emek hırsızlığı‼️‼️‼️‼️‼️‼️

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.