" මොකද මේ?! " අතපයේ තාම පැල්ලම්.. එදා ගලේ ඉදලා මදුරුවො කාල.. " මදුරුවො... " " ගෙදර නෙට් එකක් නැද්ද? " " කොල්ලො එක්ක කැලේ පැන්නා.. " " ආහ්... ඇත්තද? උබ නං උඩ එල්ලල ගහන්නෝන සුදූ.. කෝල් කරනකොට නං කිව්වෙ... අඤේ අයියේ මම මේ පාඩම් කරනවා නෙ..හ්.. කියල.. " " ගියාම උඩ එල්ලල ගහන්න ඒකට.. " මං කනට කරලා කියල ඈත් වුණා. අයියා මගෙ පස්ස කෙනිත්තුවෙ හෙල්මට් එක මට දාල ඔලුව පිටිපස්සට අතකින් ගහන්න කලින්.. " යමංකො.. " " අයියෙ... " " ම්ම්.. නගින්න නගින්න පරක්කු වෙනවා ඉතින්. " " I love you අයියෙ.. " මං අයියගෙ බයික් ජැකට් එකට ඔලුව තියලා හේත්තු වුනා ආයෙම.. මට ඇති හිතුන්නෑ.. " තමුසෙට මං ආදරේ තරං දන්නෙ මං ම විතරයි මගෙ හංසයො.. " 💫🦢 | දෙව්සකුණ | MOURNING AVES | ~ COMPLETE ~ BOYS LOVE ~ NON-FF ~ NON-MPREG ~ REALITY NOVEL

"family isn't who you are born with, it's who you die for!"

"තේරුම් ගනින් උබයි මායි හරියට අහසයි පොලවයි වගේ.... අපිට කවදාවත් එක් වීමක් නෑ..." "අහසයි පොලවයි කවදහරි ක්ෂිතිජයේදි එකතු වෙනවා...." රඛිත කිව්වේ අත් දෙක බැදගෙන ඈතින් ඉර මුහුදේ හැංගිලා යන හැටි බලාගෙන "ක්ෂිතිජය කියන්නෙ දෘශ්ටි මායාවක් විතරයි රඛිත..."

රංසිළුටනම් රඛිත මහත්තයාව පෙනුනේම ගමේ පන්සලේ විහාර ගෙයි උන්නු අඹාපු දේවරූපයක් වාගේමයි.කිරිගරුඬ වාගේ අතපය..ඝන කලු ඇස්....හීන් හුලං රැල්ලටත් එහෙ මෙහෙ යන කෙහෙරැලි රංසිළුට මතක් කොරන්නේ හුලඟට පැද්දෙන වැවේ දිය පාර..... "ඕයි තමුසෙට කන් ඇහෙන්නැද්ද....බලපන් උබ එක වැඩක් හරියට කරනවද මං කියන..වටපිට බල බල..ඒ මදිවට තනියෙන් කියෝ කියෝ...මොනාද උබ කන්න වගේ බලන් ඉන්නේ...." "ඕයි රංසිළු !!" හප්පටසිරි....දෙයියෝ උදහස් වෙලා නේද!!

ඉතිං දන්නවද මලර්... පාට ඉතිරෙන දේදුන්නක හැඩ පාවී යන්නෑ සුළඟේ බොඳවී... ලෝකය ගැන නුඹ දකිනා සිත පාට පාට දේදුන්නක් වාගේ...

ආදරයට දුරයන්න නොදි තද කරගන්න හැමෝටම බෑ...ඒත්...සමහරු ඒ ආදරයට ආදරේ වැඩි නිසාම ඔහෙ යන්න දුන්නා... 2025.06.29 ✍️

කප්පරක රිදුනද යා නොහැක හැරදා , පින්මද හිතකට .. විඳින්නට ලැබේවිද ආලේ කවදා !? ♡ TAEKOOK NONFICTION SHORT STORY TOP TAE SAD ENDING COMPLETED ✓ Complete Date - 2025/07/03 Cover Credit - @Oviwicramage

ගොඩ කාලයක් බලාගෙන හිටියා අප්පච්චි. ඒත් ඇයි ආයෙමත්.............😥

" තොට අතපය තියන් ඉන්න බෑ......." මන් පුළුවන් තරම් හයියෙන් කෑ ගැහුවම වේගෙන් අඩි තිය තිය ඉස්සරහට යන ගමන් හිටිය සීහ මග නතර වෙලා ආයෙත් හැරිල මගෙ ලගට ආවා. " ඔව් මේ වෙන දේවල් බලාගෙන කට පියන් ඉන්නත් බෑ" " සීහ....." " උඹට පුළුවන් නම් මාත් එක්ක වරෙන්...නැත්තන් නැට්ට අකුලන් කාමරේට වෙලා බුදියගනින්" සීහ මගෙ පපුවට දබර ඇගිල්ල තියල කෑ ගැහුවා . මන් එක අඩියක්වත් ඉස්සරහට තිබ්බෙවත් පස්සට තිබ්බෙවත් නෑ. එතනින් එහාට වචනයක්වත් කතා කළෙත් නෑ.මොකද මන් දැනන් හිටියා සීහ කියන්නෙ කාගෙවත් වචන වලට නැවෙන කෙනෙක් නෙමේ කියල. මගෙ කටින් එක වචනයක්වත් පිට නොවුනු තැන සීහ මගෙ පපුවට තට්ටුවක් දාල යන්න ගියා. එයා වේගෙන් දුවගෙන ගිහින් තාප්පෙන් එහාපැත්තට පැනලත් සෑහෙන වෙලාවක් යනකල් මම එතනම හිටගෙන බලාගෙන හිටියා. මැයිමාරා මල් ඒ වෙලාවෙත් බිම වැටුණා.. " මාරා මල් හැලෙනව සීහ.... ඉක්මනට බෝඩිමට වරෙන්"

~ නොරිකෝ... !! මේ මල නුඹට... මම නැතත් තව මල් පිපෙනවා හෙටට...~ 🌸