'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi. Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için... Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi. Ama Mara ne annesinin söylediği gibi bir şeytan, ne de babasının söylediği gibi bir melekti. O Anahtardı. Cehennemin Anahtarı... Anahtar serisi 1. Kitap: Anahtar 2. Kitap: Mühür 3. Kitap: Araf 4. Kitap: Mahşer

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

(Yetişkin içerik!!!) _______________ Eğer iki farklı hayat yaşıyorsanız hayat gerçekten zordu. Eğer o iki hayattan biri üst düzey bir bürokratın kızı, diğeri ise en çok aranan bir suç örgütünün başı olmaksa hayat daha da zordu. Ben Alina Kozlov... Ben Balerin... Ben tırnağı kırıldığı için ağlayan, geceleri ise birilerinin boynunu kıran kızdım. "Ben Balerin, benimle dans etmeye cesaret edebilir misin?" ~B&Ş~ Eğer iki farklı hayat yaşıyorsanız hayat gerçekten zordu. Eğer o iki hayattan biri ünlü bir rock yıldızı, diğeri ise en çok aranan bir suç örgütünün başı olmaksa hayat daha da zordu. Ben Asil Alaca Şahin... Ben Yırtıcı... Ben sesi sokaklarda yankılanan, geceleri ise birilerinin duyduğu son ses olan adamdım. "Ben Yırtıcı, benimle şarkı söylemeye cesaret edebilir misin?" _______________

Sular altında kalmış acımasız bir dünyada kaybolmaya hazır mısınız? Kaderini reddeden tatlı yüzlü yalancı, Lunulata. Kardeşinden başka kimsesi olmayan elsiz katil, Arm. Ailesinden koparılmış öfkeli asker, Dante. İşlemediği bir suçu üstlenen masum mahkum, Beau. Ve kazanmak için her şeyi yapmaya hazır hırslı bir oyunbaz, Hodbin. Gezgin Şehir, Ark Ulusu ve Kaya Şehirleri'nin, entrikaları, ihanetleri ve sırlarıyla dolu bu dünyada; birbirine hiç güvenmeyen beş genç, özgürlüklerine kavuşmak için bilinmeyen bir limana doğru yelken açmak zorundalar. Peki, ulaşmak istedikleri bu liman gerçekten var mı? Ve bu beş genç oraya varmak için kendilerine bile ihanet etmeyi göze alabilecekler mi

Vanessa, bir mucit ve çeşitli makineler icat eden bir makinisttir. Tüm dünyası babasından kalma köşkünden, bilimden ve hayat verdiği makinelerinden ibarettir. Taa ki korkunç canavarları şehirden uzak tutmak için sinyaller yayan bir makine icat edene kadar... Bu onun şimdiye kadarki en büyük buluşu! Bu yüzden şehir yöneticisinin ona 'küçük bir hediyesi' var. Ve şimdi karşılama odasında duruyor, toplumun ayrışmış tabakasından gelen 'hediyesine' kocaman, şaşırmış gözlerle bakıyor. Görünüşe göre şehir başkanı düşündüğünden bile daha eksantrik bir adam. Kim küçük bir hediye olarak bölgedeki en pahalı köleyi gönderir ki? Dahası Damian herhangi bir köle değil, o aynı zamanda meşhur bir gladyatör ve şehirdeki en iyi yeraltı dövüşçüsü...

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."