"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Doğu krallıklar, krallıklarımızın Soylu insanlarını tek tek öldürtüp bütün güçsüz bölgeleri ele geçiriyordu. Peki belirledikleri kişilerin nerede saklandığını kimden öğrendiler? Aramızda bir casus vardı ve onu bulamazsak hepimizi tek tek öldürtecekti.Bunun için okuldan seçilen kişilerle çoktan planlarımızı kurmuştuk ama hesaba katmadığımız bir şey vardı...

Yıl 1988 O günde yine sıradan bir gündü.Sadece bir özelliği vardı.Tek farklılık en yakın arkadaşımın çok uzaklardan gelmesiydi.Dediğim gibi yine çok sıradandı ta ki o lanet canavarların kasabamıza geldikleri güne kadar.BİLİYOR MUSUNUZ şuan bu satırları yazabiliyorum ya, bu onun yani Josephina'nın sayesinde.O beni hayatımda yaşadığım en korkunç ve karmaşık olaydan kurtardı ama benim yüzümden kendisi... Ben şuan Fransa'nın uzak diyarlarındaki bir köyde yaşıyorum.Evet biliyorum ki burada yaşamayı ben seçmedim ama eskiden yaşadığım güzeller güzeli kasabada da o korkunç olaylar yaşanmasaydı buraya gelmeyecektim.Ama mecburdum çünkü buraya gelmeseydim şuan ölmüş olabilirdim.İsterseniz sizin kafanızı daha fazla karıştırmadan ve ben olayları unutmadan yaşadıklarıma geçelim.

O beni tek kelimede silmişken ben onu kalbime kazımıştım oysaki