,,-Nie masz pojęcia w co się wpakowałaś, prawda? - Odpowiedziałem, uprzedzając mojego menadżera. - Powiem ci czego możesz się spodziewać, w momencie, gdy twoje zdjęcia pojawią się w brukowcach, będziesz mogła pożegnać się ze starym życiem. - Michael... - Nie Nick, niech się dowie, na co się zgodziła. - Spojrzałem na nią. - Będą o tobie pisać, mówić, nie zrobisz nawet kroku poza Neverland bez ochrony i paparazzi, a jeśli myślisz, że gdy ta cała farsa się skończy dadzą ci spokój to jesteś cholernie naiwna, żadne pieniądze nie są tego warte, odpuść póki jeszcze możesz..."

CZĘŚĆ II -Mówię o tym, Jackson, że to co przeżyliśmy było takie jakie było. -A jakie było?- Zapytał powoli, siadając obok mnie na łóżku. -Wyjątkowe.

,,Sądziłam, że zniszczył mi życie. Miałam go za to zniszczyć, chciałam go skrzywdzić, żeby wiedział jak to jest, gdy cały świat się od niego odwróci. Jednak w tym wszystkim zapomniałam, że sama mam uczucia, które postanowiły znaleźć sobie miejsce w jego ramionach i nie mogłam nic z tym zrobić. Czasami byłam zła na siebie za to, co czuję i zła na niego, za to, że był kimś, kogo tak trudno nienawidzić (...)"

I CZĘŚĆ „To byłoby piękne zdjęcie, gdyby nie twój zbyt długi i zbyt wygadany jęzor. Chociaż może to twoja autentyczność sprawiła, że poczułem się jak wariat? I po raz pierwszy w życiu jest mi z tym dobrze- Michael"