"Am fost viu în trecut, dar mă sting în prezent." Geçmişte canlıydım, ama şimdi sönüyorum. Seneler önce patlayan yanardağdan çıkan lav, "Pe scena vieții, actorii și-au schimbat rolurile." Hayat sahnesinde oyuncular rollerini değiştirdi. Şimdi... Geçmişi yanan avcı,yakan ise av. Sonlandı ikinci yarı.Hikayenin aslı ikinci yarıda saklı.Üstünde güneş batmayan ülke bilmez karanlığı.Kukla gülümser ama yaşamaz.Yönetmen koltuğunda değilsen o hikaye senin olmaz. Ve de hokkabazdan kaçarken kucağına düştüğün bir hilebaz. Kaderin doğmadan yazılır.Hayat,hiç doğmamış olmayı diletecek kadar acımasızdır.Karanlık,küçük bir kızın ışığını soğuracak kadar alçaktır. "BU MASALDA KALPAZAN,KALBİN İÇİN TOPRAK KAZAN!" HOŞ GELDİNİZ!

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

''16 yaşında bir kıza aşık olamam,üstelik bir İngiliz" dedi genç adam sinirle etrafta dolanırken. ''Bu zamana kadar çektirdiklerinin cezası belki de bu'' dedi Monroe dalgaya vurarak. ''Ya bir akıl ver ya da odayı terk et" ''Zaten Glasgow'a gideceksin,sen dönene kadar kız büyümüş olur.Yaş sorunu da ortadan kalkar,döndüğünde de hala seviyor olursan ne yapacağına karar verirsin" Percy bu fikri derinlemesine düşünmeye başlarken Monroe onu yalnız bıraktı. Korkusuz Percy Evans,çok daha deneyimli kadınlar birlikte olmuş klan reisi,kendinden yaşça epey küçük bu kızdan hoşlanmayı kendine yediremiyordu. 16 yaşındaki bu kızı büyüdüğünde dönmek üzere bırakırken,bıraktığı gibi bulamayacağını tahmin edemedi.

"Bu kadar işte, hepsi bu." Annem cümleye girdi o kadar az konuşuyordu ki, sesini duymak bir mucizeydi. O konuştuğunda sesini zihnime bir çivi ve çekiçle asmak istiyordum. Bir daha ne zaman duyulacağı belli değildi çünkü. "Kızım sen neden böyle yapıyorsun? Bugüne kadar neyini eksik ettik? Ne istediysen almadık mı?" Duyduğum, duyduğun nice cümle... "Biraz sevin..." sesim öyle kısıktı, bir ben duymuştum. Sesimi karşıya, anneme aktaramadım, babama aktaramadım. Bir ben duydum, hep. Lise üçüncü sınıfa başlayan Mehir, hayatının her zamanki gibi sıradan geçeceğinin kanaatindeydi. Ancak zengin ailesi ve sosyeteyle mücadelesi yaşıyla beraber büyümüştü. Şimdi de başında bu bela vardı. Hacker... Onun kim olduğunu bulabilecek miydi? -LİSE KURGUSU- Kitap kapağını tasarlayan Sevgili: bataklikyakamozu' na teşekkürlerimi sunuyorum.

"Bu avına âşık olan bir avcının skandalı değil... Hâkeza sen aslanın pençesine düşmüş zarif bir ceylan değilsin; kurdun inine düşmüş bir kuzu da değilsin." diye fısıldadığında, sıcak nefesi sus çizgime çarptı. Kül kokan parmaklarının tersi şakaklarımdan aşağıya doğru yavaşça sürtünüp, kirpiklerime takılmış uzun perçemlerimin bir tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Sen sürüsü olmayan bir kar leoparısın, ben de seni yamacında saklayan uçurum." • • • *Kurgunun bütün hakları bana aittir! En ufak bir çalıntı durumunda, gerekli işlemler başlatılacaktır.

DÜZENLENİYOR! ANCAK YENİ BÖLÜMLER OLACAKTIR! "Koca bir ego yığınından başka hiçbir şey değilim. Teşekkürler." • Sert bir nefes verdi. Elindeki kalemi masaya belli aralıklarla vurup "buradasın, konu kapandı." demişti. "Hayır değilim." "İnada bağlama Melek Arıcı. Buradasın dedim o kadar." "Ben de burada değilim dedim." "Buradasın!" "Değilim!" "Melek! Sesinin tonuna dikkat et. Öğretmenin var karşında." Azarlar tonda yüksek sesle konuşunca irkildim bir anlığına. Sertçe yutkunup omuz silktim. "Dikkat etmezsem ne olur hoca?" Ayağa kalktı. Ellerini masanın üzerine koyup belini büktü. Gözleri baştan aşağı bedenimi süzerken dudaklarında garip bir sırıtış vardı. "Bilmem, ne olur acaba." • *Yetişkin içerikli sahneler barındırmaktadır!

DİKKAT! Bazı bölümlerde şiddet geçerlidir. Kitaptakı tüm insanlar,kurumlar ve olaylar hepsi hayal ürünüdür. Kitabın tüm hakları bana aittir. Olay örgütü,yaşananlar,insanlar hepsi zihnimin bir ürünüdür. Çalıntı istemiyorum ve hiçbir yazardan çalıntı değildir. "Aşk, kader ve geçmişin laneti arasında sıkışmış bir kızın hikâyesi... Bir seçim yapmalıydı. Gerçeği öğrenip her şeyi yıkmak mı, yoksa bilinmezliğe teslim olmak mı?"

❝Işığa ulaşmak için önce karanlıktan korkmamayı öğrenmen gerek. Çünkü şafak karanlığın içinde. Karanlıktan uyan, gözlerini aç, geceyi terk et, şafaktan kaç.❞ ☼ Çeyrek Vurgun Serisi'nin birinci kitabıdır.

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

Sen yaz saati uygulaması, Ben kış saati. Ortak bir takvimimiz bile olmadı. Seni bir saat ileri almışlar, Beni bir saat geri. Bu zamanlar yoksa bize düşman mı?