(İlk iki bölüm flashback.) Dipnot❗ Bu kitapda +18 cinsel sahneler, küfür, kan ve olumsuz öğeler bulundurur. Kurgu şahsıma aittir çalıntı gibi bir durum olursa gereken yapılacaktır.

Bir yangın vardı yüreğimde. Bir boşluk vardı. Onu öldürmüştüm. Babamı öldürmüş, cenazesini ise kalbime gömmüştüm. Onun beni öldürdüğü gibi acımasızsa öldürmüştüm. Tek fark ben 17 yaşında bir kız çocuğu değildim ve o eskisi kadar kötü değildi. Bana bakmıştı, gözlerindeki kederi görmüştüm. Neden böyleydim? Mutlu olmam gerekmiyor muydu? Neden bir insan gibi hissediyordum? Hayır, ben bir insan değildim ve insani özellikle taşımıyordum. Ben bir canavardım. Bu nedenle içimde ağlayan o kız çocuğunu yok etmek ister gibi gülümsedim. İlk cinayetimi işlemiştim. Sırada diğer cinayetimi işleyecektim. Karşımdaki karanlığa döndü bakışlarım, gölgesinin ateşi ruhumda bir yangın başlatmıştı. "Öldürdüm." dedim gözlerine bakarak. Yemyeşil gözleri hissizlikle parladı. "Anlaştığımız gibi." dedi. "Anlaştığımız gibi." diyerek onu tekrar ettim. Azrailim karşımda gururla bana bakıyor, kendi elleriyle büyüttüğü bu kadını hayranlıkla izliyordu. "O gün geldi küçüğüm." dedi. Karanlığımı okşayıp aydınlığımı yok ettiği an içimdeki kıvılcımın tohumları gözbebeklerime yansıdı. Ben tamamen karanlıktım ve biliyordum ki siyah her zaman beyazı yutardı. Aydınlığa doğru ilerliyordum. Önümdeki o uzun yolda birisi vardı. Bakışları benim gibi karanlık, ruhunun derinliği ise fazlasıyla aydınlıktı. Karanlıktan kaçmak istiyordu fakat bilmediği bir şey vardı. Sarıldığı, içine çekerek yok olmak istercesine şehvetle öptüğü, saçlarını okşadığı; kim olduğunu bilmeyerek aşık olduğu bu kadın onun çoktan karanlığı olmuştu. Siyah beyaza karışınca beyaz yok olurdu. Süveyda Alkan, Yankı Akayı yok edecekti. Kimsenin bilmediği bir şey vardı ki, eğer siyah ve beyaz birbirine karışırsa ikisi de yok olurdu.

[ Eski adı ZALİNA FERİS ] klasik olmamaya çalışacağım bir klasik karıştırılma hikayesi

Kızları doğumda öldüğü için 1 yıl 7 aydır mutluluklarını tam anlamıyla yaşayamayan bir aile. Peki küçük kızları aslında ölmediyse?

Biyolojik ailesinin onu bulması ile kendini bambaşka düşüncelerde bulan Zeynep.Sizce bu hikayenin sonu nasıl biter?Klasik bir kurgu mu değil mi siz karar verin.Kitapta Final yapıldı! -Lady_Midnight-

19 yasında bir ünlünün bir anda hayatı degisirse ne olur 2 abi 2 kardesle acaba ailesiyle iyi anlasabilecek mi Utku Siyam mutlu olabilecek mi

-Gerçek Ailem kurgusudur. (TAMAMLANDI) Yetimhane her zaman soğuktu.Çünkü hiçbirimiz aile sıcaklığını tatmamıştık.Hiçbirimiz hiçbir zaman tam anlamıyla aile olamamıştık.Ne hoş aileleri tarafından bırakılan çocukların aile olmasını beklemek bile gülünçtü. ------------------------------- "Akide güzelim özür dilerim tamam mı sana ilk başta söylemediğim için." "Sakın sakın ona söyleme.Akide Şekerim hadi evimize gidelim." Abimi durdurdum. "Neyi söylemedin Reha!" Reha bana endişeli ve korkmuş şekilde bakıyordu.Sanki söyleyeceği şey için büyük bedellerin ödeneceğini biliyor gibiydi.Abim ona uyarıcı bir şekilde bakıyordu. "Reha söyle hemen!" "Akide ben-" "Akide ben senin öz abinim." (YAZIM HATALARI VARDIR SONRADAN DÜZENLENECEKTİR!)

(NOT: BU NOT SON ZAMANLARDA, YENİ OKUYUCULARIN YORUMLARI BAZ ALINARAK EKLENMİŞTİR, LÜTFEN OKUYUN! Ergenlik dönemimde başladığım kitap olduğu için kurguda çok fazla, klişe, cringe sahneler var. Bunu bilerek başlamanızı öneririm. Keza yine çok fazla mantık hataları bulunuyor, bunu da göz önünde bulundurun. Kurgu hâlâ devam ediyor, baş karakterin mizacı gereği hali ve tavırları aynı, bunu bozamam. Ama ileriki bölümlerde biraz da olsa bu tavırları törpüleniyor. Ayrıca başrol karakter kızımız çok fazla küfür ediyor. Rahatsız olacak olanların okumamasını tavsiye ederim. Anlayışınız için şimdiden teşekkürler.) Yetimhanede büyümüş, 17 yıldır kimsesizlikle mücadele etmiş, çok erken yaşta kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmiş, zeki, atarlı, biraz ağzı bozuk lakin yufka yürekli bir kızdır Ahu Tomris Karayel. Bir gün ansızın yetimhaneye gelen oldukça varlıklı insanların, Tomris'in biyolojik ailesi olduklarını iddia etmesiyle birlikte işler asla eskisi gibi olmaz. Bu hikayede ezilen, korkan, ürkek kız yok. Bu hikayede cesur, lafını esirgemeyen, zeki kız var. Bu hikayede Tomris'i yaralarından vuran insanlar var. Bu hikayede vicdanları körelmiş insanlar var. Bu hikayede Tomris' in bir de biyolojik ailesinin karşısında verdiği mücadele var. *Karıştırılan bebekler klasiğinden bir tık farklısı* ©Kitap şahsıma aittir. Herhangi bir çalıntı veya kopyalanması durumda hukuki işlem başlatılacaktır.

'Her şey vaktini bekler. Ne gül vaktinden erken çıkar. Ne güneş vaktinden erken doğar. Bekle senin olan sana gelecektir..' 🥀 Muğla'nın izbe bir köyünden çok uzakta.. Büyülü şehir İstanbul'da, Tüfekçi yalısının kapısına bir not bırakıldı... Biz buna Mucize dedik.

Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar. Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abileri ve kardeşi vardı. "Artık yalnız olmayacağım diye düşünmüştüm. Beni sevseydiniz eğer, size bunu misliyle öderdim. Neden canımı acıttınız?" 🌠 "Bana ne istediğini söyle." "Seni." dedim. "Seni istiyorum." Pamir gülümsedi. "Pekâlâ, bu kolay. En başından beri bana sahiptin zaten."