Siz:SELAAAMMM Siz:Pışt baksana cinsiyetinin ne olduğunu bilmediğim için seslenemediğim kişiii. Siz:BAKSANA LAAAN. Siz:Mal mısın lan sen? Siz:Nuğlar baağk(15:09) 05*****:Kimsin? Siz:İlerideki karın. Siz:Ay kız değilsin dimi.. 05*****-:Kim olduğunu söyleyecek misin? Siz:Yiooo 05******:Haziran Derici,kim olduğunuzu açıklar mısınız? Siz:Hassss

Yıllarca hayat denen zırvalığın bana bahşettiği kaderle mücadele ettim ben. Hayat güçlülerin hayatta kaldığı bir oyunsa eğer ben de adımı listeye ekliyorum o zaman. Hodri meydan... Ama belki kim bilir karşıma birileri çıkar da bana el uzatır? Belki benim de mutlu olma zamanım gelmiştir ha? Şimdi hikayeme bir göz at istersen..

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Numara sallayıp, komutana denk getirmek mi? 07.12.2022 #beyza etiketinde 1.sıra 29.06.2023 #avukat etiketinde 1.sıra 18.01.2023 #hakim etiketinde 1.sıra 30.01.2023 #vatan etiketinde 1.sıra 12.02.2023 #mizah etiketinde 2.sıra 26.01.2023 #rastgele etiketinde 2.sıra 29.01.2023 #mesaj etiketinde 3.sıra 29.01.2023 #anonim etiketinde 3.sıra Kapak: @urhotbutsadgf TÜM HAKLARI SAKLIDIR; Çalınması, esinlenmesi sonucunda yasal işlem başlatılacaktır.

Bir tarafta acımasız mafyalarımız diğer tarafta asimi asi kızlarımız arkadaşlar eminim bu kitabın adını duymuşsunuzdur ve okumuşsunuzdur bu hikayeyi bir alıntıdır 2017'nin Haziran ayından beri yeni bölümü gelmeyen bu kitabın devamını ben yazacağım çünkü bu kitap devam edilmeyi hak ediyor umarım bu yolculukta bana eşlik edersiniz emin olun yazarlara ulaşmak için elimden gelen her şeyi yaptım Instagram Twitter Facebook değer internet ağları ulaşabileceğim her yerden yazarları ulaşmaya çalıştım ama asla dönüş alamadım o yüzden lütfen bana kızmayın emin olun bir çoğunuz gibi belki de sizden bile daha çok bekledim yb yıllarca hiç vazgeçmedim ama yb hiç gelmedi bi çok kitap okudum ama bu kitabı aklımdan çıkaramadım nerdeyse her gün yb nasıl devam edecek diye düşündüm bu yüzden devamını ben yazmaya karar verdim demiyorum ki bu kitabı ben yazdım hayır bu kitabın yazarları yaren ve Cansu ve bunun hiçbir şey değiştirmez ben sadece kendimce devamını getirmeye çalışacağım bu Yolda bana destek olursanız sevinirim 🕊️🕊️🕊️

Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :) "Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu. "Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun." Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi. Başlangıç: 12 Haziran 2022

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

. . . 16 yaşındaki Leyal Saye Kılıç 10 yaşında onu bırakıp giden öz ailesi sandığı kişiler tarafından çocukluğu elinden alınan astım hastası olan ve bir çok fobisi olan sıradan bir kız yani öyle sanıyor iken , 6 yıl sonra hastaneden aranması ile gerçekler ortaya çıkacak mı . . Başlıyoruz 🥳🥳🥳🥳🥳

17 yıl önce annesi tarafından ölü olarak bildirilen Neva... Yıllardır onun hasretiyle yanıp tutuşan Akay ailesi... Ama... Ortada bir sorun vardı.Neva kendisini babasının istenmeyen çocuğu olarak biliyordu... Annesinin Nevayı 17 yıl sonra Mardine göndermesiyle her şey değişir.

"Bak Arat... İyisin, hoşsun, şu dünyadaki herkesi alabilecek geniş bir kalbin var ama bu dünya o dünya değil kardeşim. Anlıyor musun? Kimsenin kimseye eyvallahı yok Arat. Ulan boşuna dememişler bu hayatta babana bile güvenmeyeceksin diye!" "Tamam, aile nedir bilmiyoruz. Anne sevgisi, baba sevgisi ne demek bilmiyoruz ama bu yaştan sonra da o sevgiyi tatmamız imkansız Arat." gülümsedim. "Hatırlatırım Araz, bizim yaşamamız da imkansızdı. Yaşamayı başardıysak, aile olmayı da başarırız diye düşünüyorum." dediğimde elini omuzuma koydu. "Sen aile olmaya çalış Arat. Ben yokum, sadece yedi ay. Yedi ay sonra her şey benim için bir hiç. O zaman yine gelme yanıma darbelerinle." "Dediğin gibi sadece yedi ay Araz, yedi ay sonra ben inanıyorum büyük bir ailemiz olacağına." •Kitabımda reklam yorumu istemiyorum, yapanları siliyorum ve engelliyorum!•