Annem derdi; bazı hikayelerin, hikayesi olur... Geçmişin yaraları ile yaşayan Alya, çocukluk aşkı olan Poyraz'ın peşinden İstanbul'a gelir. Geçmişin acıları ile birlikte hayatına acılar ve hayal kırıklığı giren Alya, bir yandan da annesinin hasretinin çeker. Alya, zaman geçtikçe geçmişin gerçeklerini yavaş yavaş öğrenir ve aslında hiç birşeyi bilmediğinin farkına varır... Geçmişte yalanlarla yüzüne kapanan kapılar, şimdi ise en yalın hali ile teker teker açılmaya başlar. Artık merhamet ve vicdan yoktu, Alya hiç dönüşmediği bir kadın olarak geri dönmüştü. Sevdiği adamı da, geçmişini de ve kendisini de yeniden kaybetmek istemeyen Alya. Herşeyi için mücadele eder. Fakat bu sandığı kadar kolay değildir... "𝑲𝒂𝒄̧𝒂 𝒌𝒂𝒅𝒂𝒓 𝒔𝒂𝒚𝒂𝒓𝒔𝒂𝒎 𝒈𝒆𝒍𝒊𝒓?" "𝒀𝜾𝒍𝒅𝜾𝒛𝒍𝒂𝒓 𝒌𝒂𝒅𝒂𝒓 𝒔𝒂𝒚." "𝑯𝒆𝒑𝒔𝒊𝒏𝒊 𝒎𝒊?" "𝑯𝒆𝒑𝒔𝒊𝒏𝒊."

Bazı kız çocuklarına kader verilmezdi. Bu kader ile oynanırdı. Küçük yaştan beri ailesiz ve sevgisiz büyüyen bir kızın, yaşamak için kaç dala tutunması gerekirdi? Ne kadar canının yanması gerekirdi? O kanlı neşter daha kaç kere kapanmayan yaralara sebep olacaktı? Tüm dünyanın dilinde olan Calvaria örgütü namı değer Gölge örgütü; tüm gücü, asaleti ve sırları ile; yapacakları operasyonlar, onları bitirmek isteyen çeteler, ihanetler ve daha niceleri ile tam ortada ve savaşa hazırdı. Kâbus timi ise tüm gerçeklere göğüs germiş, pençelerini çıkarmış, avını gözleyen bir aslan gibi dağların arkasında gizleniyordu. Bu bir savaştı, bir değil. Birden fazla savaştı. Ailesiz büyüyen çocukların, geçmeyen izlerin, geçmişin, ihanetin, intikamın savaşıydı. Okunu gerdi, hedefini aldı. Okun ucunda bir ateş belirdi, okun ucundaki ateş her yeri sardı, ok kabzadan kurtulduğu gibi bir yüreğe çarptı. Karanlıktı. Okun ucunda artık ateş yoktu, okun ucunda gölge vardı. Adam, kadına baktı... "𝑺𝒂𝒚𝒆 𝒈𝒐̈𝒍𝒈𝒆 𝒅𝒆𝒎𝒆𝒌𝒕𝒊..."