Saklı olan her şey bir gün açığa çıkmayı bekler usulca. Güneşin parlaklığı bile onun karanlığına engel olamazken vakti geldiğinde cılız bir mum ışığında ortaya serilecek her şey. Daha önce kitap karakterlerine aşık oldunuz mu ya da onlarla aynı dünyada buluştunuz mu? Kimse kitapların içine giremez veya çıkamaz. Peki ya o küçük yazıyı fark ettiniz mi? "Gerçeklerden alıntıdır..." İyi okumalar.

İki ruhun hayatlarına düşen bir mektup her şeyin başlangıcı olacaktı. Maral Çetin, tüm kanıtlar babasının intiharını gösterse de buna inanmamakta kararlı bir genç kızdır. Babasının kendisine yazdığı mektubu bulduktan sonra bile... Alim Polat, Emniyet Müdürlüğündeki bir dava sonucu açığa alınmış bir polistir. İki yaralı ruh, bir mektubun kalbinde saklanan ışıkla yeniden kendini bulacaktır. Sırlar, geçmişteki kapıdan geçerek iki ruhun arasında dikildiğinde ise birbirlerinden başka güvenecek kimseleri kalmayacaktır.

Umut, en karanlık anda doğar ve bazı kıvılcımlar, devrimi başlatacak gücü taşır. Kış Gündönümü; robot teknolojisi, nükleer kış ve baskıcı bir rejimin kıskacındaki bir toplumun hayatta kalma ve umudu yeniden inşa etme mücadelesini anlatıyor. Aşk, arkadaşlık ve direnişin iç içe geçtiği bu hikâye, okuru karanlık bir gelecekte bile inancın ve cesaretin izini sürmeye davet ediyor.

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

Konsola doğru ilerledi ve konsolun çekmecesini açıp içinden bir kağıt çıkarttı. Hemen ardından bana doğru ilerleyerek elindeki kağıdı orta sehpaya fırlattı. "Ne o?" dedim boğuk bir sesle. Ellerimi kaldırıp gözlerimin yaşlarını sildim. "Evlilik sözleşmesi." dedi bir anda. Buz kesmiştim. "Sadece kağıt üzerinde evli olacağımıza dair imzalı belge. Kopyasını istersen çıkartırım, şimdi bunu imzalasan yeterli." Cebinden bir kalem çıkartıp onu da masaya fırlattı. Kemiklerim iç içe geçmiş gibi canım yanıyordu. Ruhum çok acıyordu, tenim de acıyordu. Kalbim, beynim, tüm iç organlarım ve tüm uzuvlarım çok acıyordu. Ben ona deli gibi aşıkken onunla sadece kağıt üzerinde evli kalacak bir cezayı hak etmiyordum. Bana nasıl kıyıyordu? "İmzala şunu." dedi keskin bir tavırla. Sabırsızlandığını hissediyordum. "İMZALA DEDİM SANA." dedi bağırarak. Korkuyla sıçradım ve gözlerimi sımsıkı kapatıp tüm bu olanların kabus olmasını diledim. "Hayır." dedim fısıltı gibi bir sesle. Onun çok güçlü çıkan sesine inat benim sesim hiç çıkmıyordu. "Hayır." dedim tekrardan. Kollarımı etrafıma sarıp kendime sarıldım. "Hayır yapmayacağım bunu." "NE HAYIRI YA?" dedi üzerime doğru gelirken. "EVLENMEK İÇİN ERKEN DEMİYOR MUYDUN SEN? AL SANA FIRSAT İŞTE. SANA GERÇEK OLMAYAN BİR EVLİLİK TEKLİF EDİYORUM. EVLENMEK İSTEMİYORDUN, GERÇEK BİR EVLİLİK YAPMIYORUZ. ÖZGÜR OLACAKSIN. BUNDAN SONRA NE İSTERSEN ONU YAPABİLİRSİN. BENSİZ!" "Deniz yapma." dedim ve kendime daha sıkı sarıldım. Beni dinlemiyordu. "Bitti Ada." dedi, bu sefer o da bağırmıyordu. Sesi titremişti. Bir elini kaldırıp parmaklarını saçlarından geçirdi. Saçlarına dokunmak istiyordum. "Bitemez." dedim. "Bitemez Deniz saçmalama." Deniz sıkıntılı bir nefes verdi ve dağılmış bir ifadeyle tüm yüzümü inceledi. "Sen." dedi yorgunlukla. "Sen beni hiç mi sevmedin Ada?"

"Ben ! İçimde ki karanlık taraf benim için bir sınır. Masum değilim, sen göremedin, bakmadın. Sen çakaldın, nasıl kandın kurnaz bir tilkiye söylesene Ruhsuz ?!" Diyen genç kız delikanlının göğsüne vurarak bağırıyordu. Kanmaması gerekiyordu. Kurnaz bir tilkiye inanmaması gerekiyordu. Gölge, tilkiydi. Ruhsuz, çakal. Gölge, bir renk değildi o siyah ile beyazdı. Ruhsuz, karanlıktı. İkisininde rengi yoktu. Onlar için siyah ve beyaz renk değildi. Işığın karanlıkta ki göstergesiydi. Onlar için sınır yoktu ! Sevgilerinde, Aşklarında, Kavgalarında, Ruhlarının birbirinin karanlığında kaybolmasında, Çakalın tilkiyi kovalamasında, Tilkinin çakalı kandırmasında, SINIR YOKTU. Tilki & Çakal Gölge & Ruhsuz Yudum & Yiğit ***

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Parmaklarım geniş omuzlarına tutunurken gülümsedim. Hiç böyle hissedeceğimi düşünmemiştim. Gözleri, gözlerimden bir an olsun ayrılmıyordu. Yavaş hareketlerle omuzlarına daireler çizerken, karşımdaki adamda belimi okşamaya başlamıştı. Gök bir kez daha çıldırmış gibi gürlerken, gülümsemeye devam ediyordum. Sonra karşımdaki adam kulağıma eğilip fısıldadı. "Sana, bir gün en büyük korkun ben olurum demiştim." ... Z.K.

✔︎🅃🄰🄼🄰🄼🄻🄰🄽🄳🄸✔︎ 𝘽𝙖𝙨̧𝙡𝙖𝙣𝙜𝜾𝙘̧ / 14 𝙏𝙚𝙢𝙢𝙪𝙯 2020 𝘽𝙞𝙩𝙞𝙨̧ / 21 𝙈𝙖𝙧𝙩 2021 Şişt buraya bak ! Gücün kadına mı yetiyor it ! -Bacım sen karışma üflesem uçacaksın zaten. Bırak ! Bu kadın bizim soyumuza leke sürdü. -Acaba ne yaptı da leke sürdü sizin o olmayan soyunuza ! Adamın yanına gittim ve kadına vuracak olan elini havada yakaladım. -Hadi yiyiyosa bana da vursana şeref yoksunu ! Adamın tuttuğum elini kendime doğru çektim ve yüzüne yumruk attım. Tam diğer eliyle vuracaktı ki dizimi yüzüne geçirdim. Etraftaki insanlar bana şaşırmış bir şekilde bakıyordu. -Bak kadın ben buranın ağası Ahmet ağayım. -Bende kıdemli yüzbaşı Beyzanur Ok'um. İster ağa ol,ister paşa umurumda değil. ~~~~~~~~~~~~~ Tam mağaraya girecekken, tek el silah sesi duydum. Arkamı döndüğüm anda yerde yatan Ahsen'i gördüm. O sırada içimden birşey kopmuştu sanki. Hani böyle olur ya kalbine bıçak saplanıyormuş gibi hissedersin. Öyle bir his işte benimkisi de. Sonra bir el daha ateş sesi duyuldu. O esnada hızlıca Buğlem'e atıldım ve kollarımla onu sımsıkı sardım. Hemen sonra da sırtımda büyük bir yanma meydana geldi. -(Arda) Komutanım ! Komutanım iyi misiniz ? -(Buğlem) Asker abla ! Asker abla ! Nolursun kendine gel ! ~~~~~~~~~~~~~ Hepimizin kalbine düştü bu kor ateş. Yakıyor yüreğimi. Ses edersem namerdim ama yakıyor işte. Ne kalbimi kül ediyor ne de yaşamasına müsade. Yakıyor ama biliyorum ki bu ateş de sönecek. Bizimkisi söner de annesinin babasının, kardeşinin yüreğindeki ateş söner mi ? Ne demişler "alışır her insan alışır zamanla" hepimiz alışırız da bir aşığın kalbi alışır mı yanmalara ? Alışır mı onsuzluğa ? Alışır. Mutlaka alışır. En çok da bu koyuyor bana. Alışmak.

Dilsiz bi kız daha 18 yaşındaydı ama yaşadıkları yaşından büyüktü.. ~ İntikam yüzünden kaçırılıp işkence çekiyordum o adam evet belkide iyi birisiydi ama bana karşı acımasızdı kardeşinin yaşadıklarını bana yaşatıyordu. canımı acıtıyordu hemde fazlasıyla peki beni bu cehennemden kim kurtaracaktı? Kendim aşmaya çalıştım fakat beceremiyordum iğrenç bir duygu, kendimi koruyamıyordum ama zoruma giden şey konuşamamdı, anlayanım yoktu bu dünyada... Ve işte o, bana acı çektiren kişinin erkek kardeşi o beni koruyordu ama kurtaramıyordu. Gerçekler ne zaman ortaya çıkacaktı? Ne zaman kurtulacaktım? Tek başımamı, yoksa Ali Asaf ilemi? !! +18 bölümler var !!şiddet bölümleri ağırlıklı var