İki yıl önce üzerime atılan bir iftira ile tüm hayatım değişti. Sevgilim, abim, ailem... Peki ya yıllar sonra geri döndüğümde karşılıklı villalarda her gün eski sevgilimle karşılaşmaya hazır mıydım.? Üstelik ailelerimiz bu kadar yakınken ve onun kardeşi ile en yakın arkadaşken karşılaşmamak mümkün müydü.? Ateş Çağlayan Efsun Gediz. Hazır mıyız.?

Yazgı Güneş, birden fazla işte çalışıp sefil yaşamında hayatta kalmaya çalışan bir genç kız. Ta ki o ana kadar. Talihsiz bir ölümle, Kendini okuduğu bir kitabın içinde buluyor. Kitabın başrol kızı Karaca, yazgı'dan kendi yerine geçmesini, kendisinin ruhunu özgür bırakmasını ve hikayenin döngüsünü bozmasını istemektedir. Peki yazgı bu durumda ne yapacak? Eski hayatını unutup bu yaşamı kabul edebilecek mi? Hep birlikte görelim.... □□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□ Merhabalar bu benim ilk hikayem ve çok heyecanlıyım, umarım bu yolda beni destekler ve yanımda duruyor olursunuz.🤍🤍 { 28 Aralık 2022 }

İhanet kategorisinde 1. Sırada Adam dehşetler içerisinde karısını izliyordu. Karısı kırdığı aynanın sivri bir parçasını almış. Boğazında tutuyordu... Bir an adam nefesinin kesildiğini zannetti, karşısındaki enkaz ona aitti... "İndir elindekini Leyla! Sonra pişman olacaksın" dedi adam. Oysa kadının en büyük pişmanlığı o'idi. Elinin tersiyle gözündeki yaşı sildi Leyla, bunca zaman döktüğü gözyaşlarına yenileri ekleniyordu, ve bu gözyaşlarına sebebiyet olan adam karşısında arsızca duruyordu. "Bak ben senin eserinim beni bu hale sen koydun. İçimde yaşamaya dair tek bir neden bırakmadın." "Leyla" dedi adam inleyerek. "Ben üzgünüm, böyle olsun istemedim. Leyla burukça gülümsedi, gözünden dökülen gözyaşını tekrar sildi. "Üzgünsün!" "Ama ben yapacağım hiç bir şey için üzgün değilim." "Bak elimdekine bunu ben tutuyorum. Ama sebebi sensin! Birazdan tüm acılarım son bulacak..." Adam karşısındaki kadının herşeyden vazgeçtiğini biliyordu. Yaptığı herşey için pişmandı. "Leyla pişmanım anla vazgeç, tamam yeniden başlayalım." "İndir o elindekini sana söz veriyorum, herşey daha güzel olacak." Leyla tekrardan güldü, herşey daha güzel olacak diyordu celladı. Zaten en büyük hatayı celladına aşık olarak yapmıştı. "Seninle olacak bir yaşamı istediğimi neden düşünüyorsun." Adam bir adım attı Leyla'ya doğru. Kadının dur diye bağıran sesi heryeri inletti. Ayşe, Aslı ve Fırat yukarı koştu, girdikleri odada Leyla'yı gördükleri şaşkınlıkla dona kaldılar. Gerçi zavallı kız çok bile dayanmıştı. "Leyla kan yerine geldin. Boşanamıyacağımızı sende biliyorsun. İndir o elindekini sakince konuşalım." Dedi adam bir umut, hayatında ilk defa bu kadar çok korkuyordu. Sevdiği kadın karşısında canından vazgeçmişt

Kağan, avuçlarının arasına bıraktığım fotoğrafa şaşkınlıkla bakıyordu. Hâlâ nasıl görüntümün orda olduğunu anlayamıyor gibiydi. Parmak uçları önce fotoğraftaki yüzümde gezindi. Ardından yeşil gözleri yüzümü arşınladı. "Nasıl yani, elindeki o şey sesini de kaydedebiliyor mu?" Gülüp başımı salladım. Gözleri gamzeme değdi, başını iki yana salladı. "Bak sen şu işe, daha gülüşünü cebime sıkıştırabildiğimi kabullenememiştim." Dudağı kıvrıldı. "Şimdi de sesin...Hepsi cebime sığıyor." Gözleri kısıldı. "Gülüşün Babür'e sığmaz gibi geliyordu oysa." Bir şey dememe fırsat vermeden önüne döndü. Kılıcını kınından çıkarırken fotoğrafıma bir kez daha bakıp hiç beklemediğim bir şeyi yaptı. Kılıcının kınına fotoğrafımı sıkıştırdı. Yirmi birinci yüzyılda babamın cüzdanına sıkıştırılan fotoğrafım, şimdi yeşil gözlü bir Kağan'ın kılıcının kınındaydı. 27 Temmuz 2023 | veravade. Tüm hakları saklıdır.

"Zalimlikle öldüm, merhametle doğacağım " Vivian Dumchestier. Arganie İmparatorluğunun Arşidükü ile imaparatorun isteği üzerine evlendi, kendi isteği dışında evlenmiş olmayı gururuna yediremedi ve tüm kibrini nefretle evliliklerine kustu. Kocasını tanımaya çalışmak yerine düşmanlığı ve entrikayı tercih etti. Kocasını düşmanı olarak gördü öyle ki bu düşmanlıkla üvey oğluna zarar vermekten bile çekinmedi. "Vivian Dumchestier kocanızı ve oğlunuzu zehirlemeye çalıştınız, imparatorun adıyla idam edileceksiniz." "Ben yapmadım, ben değildim!" Vivian hırpalanmış halde darağacına doğru götürülürken gözleri rahibin yanında duran kocası ve üvey oğlunu buldu. Duygusuz bir şekilde hatta ona utançla bakıyorlardı. O kadar pişmandı ki , ikisinden de özür dilemek istedi ama artık çok geçti. Boynuna geçirilen bir ip celladın indirdiği kolla altındaki zemin kayarken Vivian'ın son gördüğü ona iğrenerek bakan kocasının bakışları oldu. Vivian ertesi gün gözlerini açtığında kendini evliliklerinin ilk yıllarında buldu. "Kocam ve oğlum bu hayatımda size tüm sevgimi vereceğim." Vivian bu hayatında iyi bir insan olmayı başarabilecek miydi?

Arkamda ki konağa son bir kez dönüp baktım, dile kolay 17 senem geçmişti şu taş duvarlar arasında. Şimdiyse 17 yılı ardımda bırakıp gidiyordum. Gerçek ailemin yanına.