Bir insanın sesine aşık olabileceğimi, sesini duyunca ağlayacağımı söyleseler çok gülerdim. Gülüşünü görünce nefessiz kalacağımı, yazdığı her cümleyi hatırlayacağımı söyleseler gerçekten gülerdim onlara. Biraz daha görmek için saçma sapan şeyler yapacağımı, bir bakışıyla donacağımı söyleseler kahkaha atardım. Sonra mı...
Ben kim miydim? Ben gelip geçtiğim, adımımı değdirip kendimi kazıdığım bu topraklarda bahtsız bir bedeviden fazlası değilim. Yaptığım tek hatanın, doğmak, olduğu karanlık dünyamda, yaşamak için acınası bir halde umut arayanım. Ben, insanların bakıp da göremediğiyim. Zamanın açıp da silemediği yaralarım. ...
Onlar iyi ve kötünün o ince çizgisinde kalan çocuklardı. Hayatın zorluklarıyla o çizginin üstündeki hakimiyetlerini kaybettiler. Kai o gece anlamıştı. Küçük bedeni dahada küçülmüştü, en kötüsüde o karanlık yerde yalnız olmasıydı. Ellerini açıp günlerce Tanrıya dua ediyordu. Tanrı bulsun istedi sevsin bütün kayıp çocu...