16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Hadi bir oyun oynayalım" dedi ve beni duvarla arasına aldı. "Nasıl bir oyun mesela?" dedim zorla. Bu kadar yakınımdayken nefes almak bile zor hale geliyordu. "Eğer seni tahrik edemezsem bana istediğin her şeyi yapabilirsin." deyince kocaman açıldı gözlerim. Kasıklarımda çoktan bir sızı belirmişti. "Ama... Eğer seni tahrik edebilirsem..." diye fısıldadı ve kulağıma eğilip ilahi sesiyle devam etti. "O zaman kork benden." Elbette beni o kadar çabuk tahrik edemezdi. Liseli ergenler gibi değildim ben. Beni tahrik etmesi için çok daha fazlası lazımdı. "Kendine fazla güvenme. Beni tahrik edebilmek o kadar kolay değil." dedim. "O zaman izle ve gör Nida. Çünkü birkaç dakika sonra altımda inlerken çok daha fazlasını isteyeceksin." Kasıklarımdaki sızı kendini daha çok belli ederken cesur bakışlarımı Berk'e yönelttim. Oyun istiyorsa ona zevkle verirdim!