sunghoon: arkadaşlar benim yine bir yerim kırıldı ama bu sefer ayağım değil korkmayın

"Çizgi romanlar, aile, zorbalar..." Ben Kai, sıradan olmayan bir lise öğrencisiyim, evlatlığım. Neden mi sıradan değilim? Çünkü benim annem yok, anne yerine bir tane daha babam var. Ebeveynlerimden nefret etmiyorum ama o kadar çocuk arasında beni evlat edindikleri için onlara kızgınım, çünkü iki babayla yaşamak gerçekten zor. ♪⁠～☎️

Lise son sınıf oğrencisi beomgyu yıllardır masumca hoşlandığı ayni sinifta olduklari yeonjun'a son sene açılabilecek mi?

"Sevgili pembe kurdeleli günlük..." ♪⁠～🎀

"Kendini kandırma Choi Yeonjun, her karşılaştığımızda deli gibi beni öpmek istediğini biliyorum."

Choi Soobin gittiği gece sirkindeki palyaçoya aşık olur... ♪⁠～🎪

us3rb sen bana wifi sifreni ver ben sana opucuk kthyun siktir git orospu seni ↬written by faely

"Havaalanları düğün salonlarından daha samimi sarılmalar görmüştür. Ve Hastane duvarları ibadethane duvarlarından daha çok inanan."

hueningkai: fotoğraflarımı çekmeyi bırak artık soobin: üzgünüm, mükemmel manzaralar çekmemiz gereken bir yarışmaya katıldım ve senden daha güzel bir manzara bulamadım [24.06.21 - 09.09.21]

Belki de sadece edebiyatı sevmeliydim. Seksi hocamızı değil. Ama ben çoktan bu konuyu aşmıştım. Çünkü ben onu sevmiyordum. Ona aşık olmuştum. Lanet olsun ki Lalisa Monaban beni kendine aşık etmeyi başarmıştı. " Aşk nedir?" diye sordu. Sınıf pür dikkat onu dinliyordu. Kimse el kaldırmadı. Okulun kötü kızı kaldıracak değildi herhalde diymi? Ama bakışlar benim üzerimdeydi. Lanet olsun ki sınıfta en iyi edebiyat bendeydi. Bana döndü ve adımlarıyla önümde durdu. " Jennie? Cevaplamak ister misin?" Ayağa kalktım ve ona bakmaya başladım. Okuldaki herkesin aşık olduğu kişiyle karşı karşıyaydım. Tam konuşacaktım ki sözümü böldü. Sözleriyle şoka uğramıştım. "Ah bence yanlış kişiye soruyoruz. Nede olsa Jennie Kim aşk nedir bilemez. Çünkü tüm okul ona aşık ve Jennie Kim onları peşinden sürükleyip onları ortada bırakmaktan başka bir şey yapmıyor" Şok olmuştum. Bunları söylerken yüzündeki acımasız ifade yine aynı yerdeydi. Yüzüne o umursamaz saniyelik gülüşünü takındı ve arkasını dönüp masasına doğru gitmeye başladı. "Yanılıyorsunuz" Daha ikinci adımını atar atmaz durmuş ve yavaş yavaş bana dönmüştü. Bana doğru gelmeye başladı. Tam sıramın önünde durdu ve bana o iri, lensli gözleriyle bakmaya başladı. Aramızda çok az mesafe vardı. Boy uzunluğundan dolayı hafif eğilip, yüzüyle yüzümü aynı hizzaya getirdi. O umursamaz bakışları beni çileden çıkartıyordu. " Kanıtla" Sınıfta çıt yoktu herkes bizi dinliyordu. " Kanıtlayacağım"