Hiç yaşamadığım geçmişe duyduğum imrenme ve geleceğe duyduğum tiksinti duyguları benliğimin ana taşları haline gelmiş, bunları kağıda dökmeye çalışıyordum. Her seferinde başarısızlık ve çöp kovasına atılmış bir tomar kağıtla süregelen bu zulmü bitirmem için, bir el bana yaşamayı unuttuğum şimdiden uzanmıştı. -bölümler üzerine fazlaca düşünmeye çalıştığımdan bu kitaba çok nadiren yeni bölüm gelmektedir- -bence okumayın bu arada-

sanatın tanımında aranan anlamların sorgulayacıları ancak kaybolduklarında asıl doğru yolu bulurlar.

aşk nedir? sanırım bunu hiçbir zaman bilemeyeceğim.

"Sanat sizin için nedir? Cevabınızın benim için ne kadar önem arz ettiğini dimağınız alamaz." Duyduğu ile karşısındaki adam biraz gülümsedi. Karmaşık görünüyordu. Alaycı bir gülüş mü yoksa samimi miydi, yorumlaması zor bir sentezdi. "Öyleyse bir cevap duymayı hak ediyorsunuzdur. Belki basit kaçacaktır ama anlam arayışının en güzel dışavurumu derim belki bunun için. Sanata olan ihtiyacımızı ve bağlılığımızı nasıl açıklarım? Anlam aramayı ve belki de katmayı, bulmayı sağlayan bir amaç ayrıca da bir araçtır bana kalırsa. Bu yüzdendir sanatçıların bu melankolisi. Ya anlamları arar dururlar ya da bulduklarını diğer insanlara sunmaya çalışırlar ama çoğu zaman kimse onların sahip olduklarını görmez. Takdir edilseler bile asla anlanamazlar, kavranamazlar. Bu da daha fazla dibe çökertir onları. Sonuçsuz arayışların, ya da tanıtılmamış anlamların adıdır sanat. Fark edilmeyenlerin mezarlığıdır. İşte bu yüzden de sanat anlamın kendisidir."