Divan-ı Ezgi
Camkenarinda3
- Reads 162
- Votes 33
- Parts 14
↯↯↯
Her gün balkonda şarkı söyleyen Tanem Ezgi, kimsenin onu duymadığını düşünürken, Barış Kıraç çoktan onun notalarında kaybolmuştur.
↯↯↯
"Çok güzelsin Tanem. Gördüğüm en güzelsin. En güzel kız, en güzel insan ya da kalbi en güzel olan demiyorum. Sen en güzelsin. Hepsinin en güzeli." Yeşilleri yüzümde dolaşırken yutkunarak devam etti.
"Ama bensiz güzelsin Tanem. Benimle olan, benimle ilgili olan hiçbir şey güzel olamaz ki..."
Bakışlarında bariz bir üzüntü vardı. Bunları demeyi istemiyordu, benden ayrılmak istemiyordu ama kendini buna zorunlu tutuyordu.
Ona, onun kötü olmadığını söyleyen olmamıştı.
Ellerimi uzatıp iki yanında yorgunca düşmüş ellerini tuttum. Gözlerimi, içinde kaybolduğum ormanlarına sabitleyerek en yumuşak ses tonumla konuştum.
"Ben güzelim, değil mi?" Başını salladı onaylarcasına.
"Benim kalbim seninle, ruhum seninle, her şeyim seninle, Barış. Ben güzelsem, senin varlığından önce değildim. Beni güzel yapan sensin, senin bakışların, senin sözlerin. Seninle olan şeylerin güzel olmadığını düşünüyorsan eğer, içinde senin olduğun kalbim de kötüdür. Ben çirkinimdir." Hâlâ tereddütlü olduğunu görünce son kozumu oynadım.
"Hâlâ kötü olduğun konusunda ısrarcıysan, bırak, kötü ol gitsin. Biz de beraber kötü oluruz. Çünkü bizim kötülüğümüz, iyiliklerden daha güvenilir."
Bu sefer ellerindeki ellerimi o kavradı ve beni kendine çekerek sıkıca sarıldı. Kokumu derince soluduğunu hissederken duygulu, yoğun bir sesle konuştu;
"Sessiz hayatıma ses olduğun için teşekkürler ederim, Bir Tanem..."
↯↯↯
Küfür serbest, şahsıma edilmediği sürece kitaptaki herkese gönül rahatlığıyla sövebilirsiniz.
Kitap kapağım bana aittir. Kurguda herhangi bir çalma yoktur. Bütün hakları saklıdır.
İyi okumalar.
_-_-_-_-_-↯↯↯_-_-_-_-_-
15/02/2025