Başak, kendi okulunda zorbalığa uğrayan bir kızdır. Ailesiyle de arası iyi olmayan Başak, zorbalık gördüğünü kimseye anlatamaz. Başak okula başladığı ilk günden beri hep zorbalık görür ama yine okul değiştirmek istemediği için ailesiyle konuşamaz. Okulda kızın en büyük zorbası Rüzgar, bir süre bu genç kızımıza zorbalık yapmaya devam eder ve sonrasında ise olan olur ve Rüzgar bir anda Başak'ı korumaya başlar. Peki, Başak onu affedebilecek midir?

Normal bir hayatı olan Cemre yolda giderken bir köstekli saat bulur ve onu yanlışlıkla kırar, kendisini ise ertesi gün 3789 yılında Zaman Hapishanesi diye bir yerde bulur. Uyarı: Bu kitap kan, şiddet, ve küfür içermektedir. 12 yaş ve üzeri içindir. 18 yaş ve üzeri sahneler yoktur.

"gece alınırsa intikam, saklanır karanlığa" Dünya harici üç farklı diyar olduğu söylenir efsanelerde. Göğe, yere ve sulara hakimiyet kuran... Diyar Efendilerinin çocuklarından biri olan Parla Tün Bozgun, kendi diyarının Aykırı olarak adlandırılan çocuklarındandır. Hayatının merkezindeki üç insan ona ihanet ettiğinde diyarının korkulan canavarına dönüşür: Rakun'a... Tünün intikamından korkan üç insan biçare Dünya'ya kaçar ancak Parla bir o kadar kararlıdır. Eğer evine zarar gelmişse Rakun'un saldırganlığı kaçınılmazdır. Parla intikamını hazırlamak için üç insanın peşinden Dünya'ya iner. Başka bir diyarın Aykırılarından olan Kuzey Par da tıpkı Parla gibi Dünya'ya inmek istemektedir. Ancak onun aradığı canavar Parla'dan çok daha tehlikelidir. Parla Tün, Dünya'ya inebilmek için Kuzey'i kandırmak zorunda kalır ve Dünya'ya indiğinde, artık yanında bir düşman daha vardır. Dünya'ya yabancı, kendi diyarlarına aykırı iki ruh, kurtarabilir mi birbirlerini öfkenin elinden? Yoksa onların öfkesi midir gündüzün sonunu getiren...

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Canın acıyor mu?" Dedi bana elimi tutarken. Yüzüne baktım usulca. "Kalbim daha çok acıyor Arel." Gözlerime baktı, beni kendine doğru çekip sıkıca sarıldı. Yaralarımı saracak olan adam oydu.. "Sen hep yanımda kal olur mu? Sen de gidersen ne yaparım ki ben?" Diye mırıldandım. "Asla gitmem, ben hep yanındayım bunu unutma küçüğüm." Devamı kitapta 🥺🫀

Çevremdeki ağaçlar aynı gözükseler de aynı değiller. Uzaktaki dağlar bildiğimden daha soğuk. Rüzgar aynı hissettiriyor belki ama o bile tanıdığım rüzgar değil. Çünkü benim dünyamda çoktan unutulmuş büyüleri taşıyor kucağında. Olduğuma inandığım yerde değilim. "Bana her şeyi anlat. Bana dünyanızla ilgili her şeyi, en küçük detayına kadar anlat." Ben, Eira Morwen, dönmenin bir yolunu öğreneceğim. Ve ancak her şeyini bilirsem büyüyle ve korkunç canavarlarla dolu bu dünyanın girişini de çıkışını da bulabilirim.

İklim Akağaç, yaşıtlarının arasında en iyi patencilerden biridir, ancak etrafa saçtığı gülümsemelerin, kazandığı ödüllerin ve zarafetinin ardında başka bir hikaye vardır. Onu son noktalarına kadar zorlayan, mükemmel olması için elinden geleni yapan bir anne. Karza Dinçer ise hırs kelimesinin anlamını öğrendiğinden beri yalnızca kazanmaya oynamıştır. Umurunda değilmiş gibi davranıyor olmasına rağmen buz patenine büyük bir önem veriyordur. Bu yüzden partneri yaralandıktan sonra Karza ile eşleştirilen İklim, bunu reddetmeye çalışsa da zirveye ulaşabilmek için ona ihtiyacı vardır. Tek sorun ikilinin birbirinden öldüresiye nefret ediyor olmasıdır. Bunu görmezden gelip kendilerini kandırmaya devam etseler de partnerliklerine başladıkları anda aralarındaki gerilimi inkar edemezler.

İnsan: bir damla kan, yüz bin düşünce. Sokağın sonunda ki adam oydu. Akgündü. Bu sokak, bir çıkmazdı. Ben olduğum yere sabitlenirken, o bana doğru yürüyordu. Yavaşça bana doğru adımlarken, ellerini yukarı doğru kaldırarak alkışlamaya başladı. "Bravo!", dedi gülerek "Ne de güzel kaçtın öyle." Ben ne konuşuyor ne de hareket edebiliyordum. "Yolun sonu Hazal.", dedi alayla. "Bir kez daha kaçamayacaksın!" "Sen," dedim endişeyle "Seni nereden tanıyorum?" "Anlatmamı ister misin?", dedi önce "Fakat ağlamayacaksın, çünkü senin sesine katlanabileceğimi pek sanmıyorum!" Hiçbir şey söylemedim. Akgün şu an burnumun ucundaydı. Ben hala anlatmasını beklerken konuştu. "Vazgeçtim.", dedi. O kadar anlamsız geliyordu ki şu an yaptıkları, ne yapacağını tahmin edemiyordum. "Anlatmayacağım." Sözünü bitirdikten sonra benim ona sormamı bekledi, beklentisini boşa çıkarmayarak sordum çünkü gerçekten merak ediyordum. "Neden?" "Senin değil sesine, nefes alıp verişlerine bile katlanamıyorum." Kalpsizin tekiydi, ben böyle bir adamı nereden tanıyor olabilirdim ki?

Aydınlık Vaadi'nin sakin limanı, o gece karanlıkla yıkanmıştı. Prenses Elara, balıkçı sevgilisini kurtarmak için gizlice lanetli gemiye sızmıştı. Fakat aniden, ölü denizcilerin dehşet verici saldırısına tanık oldu. Balıkçı, ölü denizcilerin acımasız pençeleri arasında parçalanıyordu, prensesin gözleri korkuyla doluydu. Prenses korkuyla parıldamaya başladı. Bu parıltı elbette asırlardır hayatta bile sayılmayan Ölü Korsan Jhon'un dikkatinden kaçmayacaktı. Onun kanının ölüleri yeniden diriltmek için hayati bir rol oynadığını görür görmez anlamıştı. Efsaneleri herkes bilirdi, Jhon bile. Ölü denizcilerin karanlık gölgeleri içinde kaybolan prenses, içindeki aydınlık gücünü hissederek, umutsuzca direnmeye çalıştı. Sevdiği adamın sonunu getirmiş lanetli bir mürettebatla aynı gemideydi. Üstelik en büyük dilekleri için anahtar görevi görecekti. Ölü Jhon ne kadar kötü biriydi? Belki de en az namı kadar.

Ada babası tarafindan hiç sevilmeyen bir kızdır bir söz vardır ya 'bir kızı babası sevmezse kız o sevgiyi dışarda arar' Ada'da hiç öyle olmadı babasının vermediği sevgiyi annesinde fazlasıyla aldı ama hayat onun elinden annesini aldı ve Ada nın hayatta tek dostu Sinan kaldı kimse tarafından sevilmeyen kız bakalım şu hayatta neler görecek?