"Yiğit?" Aslan sorarcasına konuşup bardaktan bir yudum daha alırken açıklama beklediği belliydi. Yiğit, gergince oturduğu yerde geriye yaslandı ve bardağındaki sodayı yudumladı. İçki içmezdi, içkiden nefret ederdi. "Annem alkoliğin tekiydi, babam da öyle. Onlar varken de ablam bakardı bize. Yaptıkları tek şey eve para getirmekti, başka da bi boka yaramıyorlardı." Yiğit sıkıntıyla nefes verip dolu olan gözlerini yere eğdi. Berk ve Ozan şaşkınlıkla Yiğit'in bu haline bakarken, Enes ise aynı Aslan gibi ifadesizliğini sürdürüyordu. " Cumartesi günü, bir baktık annemler yok. Eve gelmiyorlar. Bir gün oldu, iki gün oldu, üç gün oldu... Oldu da oldu. Annem de yok babam da, gitmişler." "Yiğit siktir et kardeşim, anlatma." Enes üzüldüğünü yüzünde gizlerken eliyle arkadaşının sırtına vuruyordu. "Ablam, annemlerin yokluğunu hiç hissettirmedi bize." ****** "Sen," dedi kısık ama tok bir sesle. "Şu evrenin görüp görebileceği en fedakar insanısın." Elini kolumdan çekip yüzüme getirdi. Parmağının tersiyle yanağımı okşuyordu. "Tanrı bir kadın olsaydı," dedi ellerini durdurarak. "O sen olurdun Ilgaz. Gerisini düşünme." O an, hiç yapmayacağım, ilerisini düşünmeyeceğim, sonuçlarını tahmin edemeyeceğim o şeyi yaptım. Yaşlarımla ıslanmış dudaklarımı, Aslan'ın parlayan dudaklarıyla birleştirirken aklımda hiçbir şey yoktu, bir o kadar da şey vardı... Kapak, @nimbursedesign tarafından yapılmıştır.

*Düzenlendi* Evden kaçmış, sokakta yaşayan bir hırsız... Peki bu hırsızın ailesi gerçek ailesi değilde üveyse, Doğumda karışmışsa... .... Önümde oturduğu yerde alttan alttan bana bakıyordu. "Bana niye öyle bakıyorsun?" "Nasıl bakıyorum?" Gözlerimin içine baktı, yanakları kızardı. Düşündüm ciddiyetle bir kaç saniye. "Şey gibi.." "Ne gibi?" Yanakları daha da kızardı. Utanmıştı ama cevabımı hevesle bekliyordu. "Enik gibi." Bir kaç saniye sessizlik oldu. " Öf Seren ya! Bütün hevesimin içine ettin!" Sinirle ofladı. Kahkaha attım. *Kapak Pinterestten alınmıştır.*

Kozasında özgürlüğünü bekleyen kelebek misaliyim.. Hikayeyi artık Cihan Bozacı'nın youtube kanalından dinleyebilirsiniz. https://www.youtube.com/watch?v=xC244oYLJqE&feature=youtu.be Yayım tarihi 27.10.2016

Melek ve Ateş... Biri pişmanlığın kor ateşine düşmüş, biri ise yüreğine düşen kor acıyla baş başa kalmış. Peki ikisinin de bu kordan çıkması ne kadar mümkün? Ya ikisinin de koru birbirlerinde tamamlanıyorsa? Soruların cevap bulacağı, vicdanların konuşacağı ve hayatın planlarla nasıl savaştığı anlatılan Bir Aşk Masalı... Bu masalda yanmak da serinlemek de Meleğin Ateş'inde saklı...

Çatlak Çocuk ile seri gibi görünse de birbirinden bağımsız okunabilir. Sahneleri de birbirinden bağımsızdır. *** İlker: Sen cidden benim marketimdeki rafları mı devirdin bugün? İlker: Delirdin mi kızım sen? İlker: Allah'ın çatlağı. *** Başlangıç tarihi: 02.02.2022 05.02.2022: #romantizm 2 21.02.2022: #komik 1 12.03.2022: #rastgele 1 17.03.2022: #gizem 1

Elimi hızla atan kalbinin üzerine koydu. "Burada hisset, " dedi. Biraz duraksadı. Boşta kalan eliyle önüme düşen saçları kulağımın arkasına yerleştirdikten sonra devam etti. "Benliğini burada hisset.Çünkü burada artık hep sen olacaksın.Sadece sen," Gülümsedi. " Burası artık senin evin..."

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... Sert ve güçlü kuvvetli, vatan sevdalısı...Yıllarını sınırlar da geçirmiş bir kahraman. Bir çok operasyonlar da ve yurt dışı görevlerinde yer almış bir yiğit. Sert mizacının yanın da sıcacık ve kocaman bir yüreği olan bir kahraman. Düşmanına korku salan ama masumlara ve mazlumlara da güven salan bir asker. Bir bakışı bile yüreği titreten 30 yaşında ki genç Yüzbaşı Mehmethan Dağdelen ve ürkek, çaresiz sırlarla dolu olan masum ve mazlum, temiz yüzlü ve yürekli, Allah yolunda olan hemşire Azize Akpınar'ın savaşın ortasın da filizlenecek ve kara sevdaya dönüşecek kalplere dokunacak, bir o kadar da zorluklarla dolu aşkı çok duygusal olacak. Ben Azize tutunacak bir dal arıyor bu bi çare yüreğim. Çünkü insanın tutunacak bir dalı olmalı ya da dağ gibi sırtını dayaya bileceği birisi, yeniden yaşama sevincini hissettirecek, bir baba, ana, kardeş, yar, canından bir parçan evladın gibi mesela. Ama benim kimsem yoktu. Ben bunca insanın için de yalnız ve garip, on üç yaşından sonra İstanbul'da ki bir yetimhanede büyümüş sağlık meslek lisesinde okumuş, sonrasında da iki yıllık eğitim veren Sağlık Meslek Yüksekokulundan yeni mezun olan bir 19 yaşını bitirmek üzere olan bir hemşireyim.

Daha çok küçükken ayrılmak zorunda kalmışlardı. Düştüklerinde kaldıracak bir el yoktu, onların hayatında. Düşünce ayağa kalkmayı öğrenmişlerdi; deneyerek, acı çekerek ve pes etmeyerek. Mert, Kuzey ve Zeynep küçük yaşlarda ailelerini kaybederek, kimsesizliğin ne demek olduğunu bile bilmeden, yaşayarak öğrenmek zorunda kalmış üç kardeşti. *** Her zaman aile eksikliği ile yaşamıştım. Anne ve babam olmasada abilerimin olduğunu öğreniyordum. Bu iyi bir şeydi. Mutlu olmalıydım. Ama mutlu olmaktan ziyade tedirgin hissediyordum. Kendime mutluluğu yakıştıramıyordum belli ki. Neden normal bir insanın yapması gerektiği gibi boyunlarına atlayıp, abim oldukları için ne kadar şanslı olduğumu söyleyemiyordum ki sanki. Çünkü ben duygularını içinde yaşamaya alışmış, dışa vurmaya gerek duymamış, kalabalıklar içinde yalnız olan ve her hareketinden çekinen bir insandım. Böyle olmak istemiyordum. Ama demekle olmuyordu ki. Keşke her şey göründüğü kadar kolay olsaydı.

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"