Tan yeri kızıllığının seyircisi , Duyduğu gecenin ayak sesi , Umut kokan günlerin habercisi, Unutulmaz bir aşkın hikayesi. Sıradan hayatının ardında beş bilim insanından geriye kalmış büyük sırlar, kilitli kasalar ve unutulmaz bir aşk bekliyordu genç kızı. O ise her gün Tan Yeri'nde Güneş'ini bekliyordu. Onu bu karanlığından kurtaracak ya da onu tamamen karanlığa boğacak Güneş'ini... Yine Güneş'ini beklediği o tepede, kaderi ona gece ve gündüzün aşkını hediye etti. Gündüzün kavuşmak istediği tek şey geceydi. Geceye ulaşabildiği en yakın nokta ise " Tan Yeri "... **** " Senin için en uzun gece hangisi? " dedim okuduğu dizelere vurgu yaparak. Onun gam dolu yüreğinden haberdar bir halde bu soruyu sorabilmiştim. Bakışlarını benden çekerken konuştu. " 22 ağustos " dedi sadece. Zaten başka bir şey demesine de gerek yoktu. İkimiz de o günün sekiz seneden fazla süren ayrılığımızın başlangıcı olduğunu biliyorduk. Ben o gün ondan gitmiş ve bu ülkeyi terk etmiştim. İşte ondan sonra ikimiz için de en uzun gece başlamıştı. " Senin için hangisi? " dediğinde ona baktım. Bu sorunun açıklaması şu şekildeydi aslında, sen hiç gama tutuldun mu? Bir gün olsun senin gamla dolu en uzun gece oldu mu? " Benimki 20 ağustos... " dedim. O gün yaşadıklarımdan kimsenin haberi olmadığı gibi onun da haberi yoktu. Ancak ona şimdi söylemeyecektim. Yine de kalbimden kopup dilimden dökülenlere engel olamadım. "Bugünle bir farkı var ama " dedim derin bir nefes alırken. O mavi dalgalar her an beni savuracak gibi bakıyordu. " En uzun gece her sene olduğu gibi bugün de birkaç saat sonra bitecek. En uzun gündüz, yeniden gelecek... " Mavi dalgaların hareketlendiğini hisseden kalbim bir kor gibi atlayıvermişti o engin sulara. " Ama ben 20 ağustostan sonra bir kez bile gündüzü göremedim... Ben yıllardır en uzun geceyi yaşıyorum Hazer "

Salgın başladığında hazırlanmak için çok az zamanınız var. Sevdiklerinizle geçireceğiniz zamanın bu kadar kısıtlı olduğunu bilseydiniz ne yapardınız? Peki biz ne yapacağız?

"Hayır." diye bağırdım inatla. "Söylediklerinizin hiçbirini kabul etmiyorum. Ben bu değilim. Ben canavar değilim. Bugüne kadar nasıl yaşadıysam bundan sonrasında da o şekilde devam edebilirim. " Böyle olmayacağını adım gibi biliyordum. Ama kabullenemiyordum... Yaratılış biçimini kabul etmeyen bir kızın hikayesi... Hem vampir, hemde cadı olan Diana inanılmaz bir serüvenin içine düşüyor. Hepsinden sağ salim çıkıp kendini güçlendirebilecek mi? Hayalkırıklığı... Aşk... Nefret... ve Bilinmezlik... * * * * İYİ OKUMALAR.

Sırlarla dolu bir aşk hikayesi... İki aşık vampir.. "Ama sana aşık olduğum için üzgün değilim."

-Tamamlanmış Hikaye- Bu kitabı 15 yaşındayken yazdığımı göz önünde bulundurarak okursanız çok sevinirim. İyi okumalar :) ***HeyGirl Kasım 2015 sayısında biz de varız!*** 7 Ekim 2014 tarihinde başlanmıştır (Giriş) 24 Haziran 2015 tarihinde sonlandırılmıştır (54. Bölüm)

Mitolojide kelebek ateşi simgeler, ateşe koşan pervane böceğinin yanıp ateşle bağdaşmasıdır. Eski Yunan'da ise ruhun beden üzerindeki etkisini ve bu etkinin yarattığı büyük değişimleri simgeler. Mavi kelebek, saf ruhu simgeler. Bu, monoton hayatını sürdüren sıradan bir insanın hikayesi. Bu, o sıradan insanın hayatının bir anda nasıl değişebileceğinin hikayesi. İnançlarınızı sorgulayın. Çünkü en büyük maceralar en akıl almaz şeylere inanmakla başlar.

Mucizelere inanırmısın? Hani şu peri masallarındakiler gibi bir mucize.Her şey berbatken, nefes alabilecek gücü kendinde bulamazken, karanlığa gömülürken... Bir ışık; çok uzaklarda, bir o kadar da yanı başında olan bir ışık.Seni karanlıktan çekip çıkarabilir mi? Ben Suada Erden ve ben mucizelere inanıyorum.Ben beyazım, beyazıma bulaşan siyahla mücadele eden bir savaşçı. Ben bir maskeyim, içimdeki zifr-i karanlığı, dışarıya gün ışığı gösteren. Ben bir aşığım; bir tek sözüyle karanlığa gömüldüğüm, bir tek sözüyle gökyüzüne çıktığım mucizeme. Sadece bir kere. Gözlerine sadece bir kere bakmıştım.Nereden bilebilirdim beni oraya hapsedebileceğini? Ben, onun esiriydim. O, ise karanlığın.

"Ben öbürleri gibi değilim," dedi Joce ona doğru tehditkar adamlarla yaklaşırken, Jane titriyordu ama bu soğuktan değildi, çocuk ürkütücü görünüyordu sadece. "Sorgusuz sualsiz hiç tanımadığım birine yardım etmem." "O zaman etme," dedi Jane ifadesiz bir sesle. Çocuk, kızın sesini ikinci defa duyduğunda tepkisiz kalmıştı. Joce, birden kızın havlusunu çektiğinde Jane engel olamadı ve ıslak elbisesiyle kaldı. Elbisesi vücuduna yapışmıştı, ince beyaz kumaşından dolayı teni bile görünüyor olabilirdi. "Kimse burada böyle bir elbise giymez. Çok pahalı olduğu her halinden belli," sonra gözlerini kıstı, "sen nereden geldin?" "Cennetten," dedi Jane çocukla dalga geçercesine, "ben bir meleğim." Ama dalga geçme fikri iyi bir fikir olmayabilirdi. Joce kızmış gibi kızın dirseğinden tuttu ve kendine çekti. "O zaman kanatların nerede küçük melek?" Jane, her an korkudan bayılabilirmiş gibi hissediyordu. Karşısındaki çocuğun ölümcül bir güzelliği vardı. Kızarken, sinirlenirken bile tapılasıydı. "Düşerken kırıldılar," dedi Jane titrek bir sesle.