Bir gerçek ailem klişesi. Düzgün yazılmış, saçma olmayan bir biyolojik ailem kitabı arıyorsanız, hoş geldiniz. Yalnız içeri girmeden uyarayım! Ankara'da su, Selin'de mantık aramayın. ⩤⩥ Hayat, Selin için abisi ve arkadaşlarından ibarettir ancak bir gün çıkıp gelen ve 'biz senin gerçek aileniz' diyen Zemheroğulları aşiretiyle, Selin'in hayatında köklü değişiklikler meydana gelecektir. ⩤⩥ 18 olunca gidecekmişim zattirizort yani. Süleyman Çakır gelse beni döndüremez bu evden. Olum, aşiret kızıyım ben. Saçımın teline zarar gelse yaşadığın şehri yak- "Selin, motorumun anahtarını sen mi aldın, güzelim?" Hassiktir topuk. --Kurgumdaki olaylar kendi hayal gücümün ürünüdür ve herhangi bir çalıntı durumunda, taklitçi hakkında işlem başlatılacaktır. -- -Aşiret Paket adıyla yazılmaya başlanan 'ilk' biyolojik aile kurgusudur.- Gurur Tablomuz 🐺 24.08.2023| Ağabey etiketinde 1. sıra 24.08.2023| Kuzen etiketinde 1. sıra 25.08.2023| Sülale etiketinde 1. sıra 25.08.2023| abilerim etiketinde 1.sıra 27.08.2023| gerçekailem etiketinde 1. sıra 29.08.2023| antep etiketinde 1. sıra 30.08.2023| mizah etiketinde 34k içerisinde 7. sıra 31.08.2023| Arkadaşlık etiketinde 24k içerisinde 1. sıra 02.09.2023| baba etiketinde 1. sıra 02.09.2023| Aşiret etiketinde 1. sıra 05.09.2023| komik etiketinde 1. Sıra 05.09.2023| gerçekaile etiketinde 1. Sıra 06.09.2023| biyolojikailem etiketinde 1. Sıra 19.09.2023| sevgi etiketinde 79K içerisinde 6. sıra 30.09.2023| aile etiketinde 25.7K içerisinde 4. sıra 18.10.2023| gençkız etiketinde 1. sıra 18.12.2023| pişmanlık etiketinde 1. sıra

"Hep kaderimin akını diledim Allahtan. Namazlardan sonra oturur uzun uzun dua ederdim. "Allah'ım benim için en hayırlısı kimse onu yaz kaderime" Kaderimin beni hep normal yollarla bulacağını düşünürdüm. Ta ki gün gelip töreme ait berdelle yüzleşene kadar. Hep bir zorunluluk hep bir mecbur kalma hissiyle üzülürdüm ta ki berdelle evlendiğim adamın benim için hayırlısı,benim kaderin olduğunu fark edene kadar."

Berdel sonucu yatalak bir Ağanın eşi olacaktım... Ama nedenlerde boğulacağım bir sır dünyasına gireceğimi nerden bilebilirdim ki? Hadi hayat serüvenime sende katıl :)

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Uyarı: Eşcinsel kurgu, şiddet, kan, mpreg ve unisex terimler içerir! Bebeğini kaybetmiş olan Kayra. Ve doğum sırasında eşini kaybetmiş Berke. "Bebeğim senden başkasının sütünü içmiyor Kayra." Berke bey, bize biraz daha yaklaştı ve olduğum yere iyice sindim. Lafını "Bebeğimin süt annesi ol." Diyerek tamamladı. Gözlerim büyümüştü ve Barlas sanki bir şey olduğunu anlamış gibi etrafına bakınmaya başlamıştı. "Bu bir teklif mi?" Barlas'ı bırakmak istemiyordum ama bu kaba adama da tahammül edebilir miyim bilemiyordum. Ne yaşama amacım kalmıştı ne tahammülüm. İki seçenek arasında gidip geliyordum. Süt anne olmak mı, sessizce ölmeyi beklemek mi? "Teklif etmiyorum." Dedi kendisinden emin bir şekilde. "Olmanı söylüyorum." Nefesini yüzüme vurarak söylediği şeylerle bir süre cevap veremedim. Bu kaba adam bir ricada bulunmuyordu. Yapmak zorunda olduğumu söylüyordu.Bu adam kimdi ki bana emir verecekti? İstese seve seve kabul ederdim ancak çok kaba davranıyordu! "Siz kimsiniz ki bana emir veriyorsunuz?" Bebekle beraber uzaklaşmaya çalışacağım sırada bizi iyice kendine çekmişti. "Berke Işık." Dedi. Bu iki kelimeyle başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. Berke Işık... Halk kahramanı... Polislerin yanaşamadığı, devletin sağlayamadığı adaleti sağlayan adam...

Hyunjin gece yarısı evine dönerken kapısında yaralı bir kedi bulur... Catboy Mpreg UkeLix SemeHyun YETİŞKİN İÇERİK ⚠️ {Bu kitap tamamen kurgudur. Gerçek olay ve kişilerle hiçbir ilgisi yoktur. Olayda geçen idollerin sadece isminden esinlenmis olup, gerçek karakterleriyle, kişilikleriyle ve yaşantilariyla kesinlikle hiçbir ilgisi yoktur.} #1 seochangbin {19.10.2024} #1 fantastic {12.12.2024} #1 hyunlix {10.04.2025} #1 yangjeongin {11.04.2025} #1 kimseungmin {17.04.2025} #1werewolf {22.04.2025} #1 minsung {07.05.2025}

her şey basit bir mantık evliliğiydi. [Jikook-Taejin- Jenlisa] Semekook Ukemin

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.