Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

Güneş batarken sedyenin üzerinde duran telefonumdan bildirim sesi gelince birkaç saniye telefonuma boş boş baksam da tekrar dışarı çevirdim bakışlarımı. Ama ardı ardına mesajlar gelince ayaklanıp telefonumu elime aldım ve bilinmeyen numaradan gelen mesajlara baktım. Kimden: +905********* Karşıdan karşıya geçer gibi sev beni! Önce bana, Sonra bana, Sonra yine bana bak:) Bu da neydi böyle? KİTABIN BAŞLIĞINDAKİ YAZIM HATASI BİLEREK YAPILMIŞTIR. AYRICA REKLAM YAPANLARIN YORUMLARI SİLİNECEKTIR.

Beyza Alkoç'un Karantina kitabının devamıdır...

"Uyarı değil ceza bilirdim ve sevgiden önce nefreti öğrenmiştim." Bir nefes bir can demekti. Canın üflenmesi ya da terk etmesiydi. Günah ağır bir bedele gebeydi. Âdem işlediği günahın esiri, geçmişin eliydi. Her insan bir amaç uğruna gelir dünyaya ama Melsa bir araç olarak gelmişti. Tanrı hediyesi değil bir hatanın telafisiydi.