Zifiri karanlıkta kalan kendini kör sanırdı. Gözler görmez olduğunda, kulaklar duymaz olduğunda; kimi zaman gecenin siyahına, kimi zaman seherin kızıllığına bulaşırdı suçun lekesi. Gerçek denilen şey, bu lekelerin ardına gizlenip günyüzüne çıkmayı beklerdi. Silinince de geçmezdi üstelik, izi kalırdı her lekenin. Birinin uzmanlık alanı matematik. Bir diğerininki psikoloji. Biri kendini bilime adamış. Biri ise tüm kilitlerin anahtarıymış. Ve aralarına son katılan, üstün görsel zekâsı sebebiyle 'fotoğraf makinesi' olarak tanınan bir kadın. Onlar izbilimci. Onlar Analizci. ⚓ Not: Bu kurgu travma sonrası stres bozukluğu, obsesif derecede takıntılılık durumu, intihara meyilli ruh hali gibi tetikleyici olabilecek ögeler ve cinsellik içermektedir. Bu sebeplerden dolayı yetişkin içerik kategorisindedir.

❝ Bu hikayenin tilkisi bensem, yüreksizi sensin. ❞ ❤️‍🩹🦊

O kurtların göğsünde ateş vardır. Dağları aşıp ovaya iner, geceleri gündüze çevirirler. İşte böylece, yolunu o ateşten bulan bir ekip. Beyinleri vatanın toprağıyla yıkanmış, alaycı bir ekip... (İsyankarlar Komandosu) -Amacınız nedir, asker? -İsyan, komutanım. -Aferin, asker...

( Kadın asker kurgusudur , gerçek ailem de bulunmaktadır yazım yanlışları ve mantık hataları varsa affola.) Ezel Efken Karahan , kod adıyla canhıraş. Yürek parçalayan, iç kanatan demekti canhıraş. Bu kadın yaşadıklarıyla gerçekten yürek parçalar, iç yakardı. ••• Aferin asker!" Diye bağırdı Korgeneral. Daha sonra karşısında durdu yüzbaşının. Arkasındaki iki albay, bir orgeneral ve üç Binbaşı acı içinde izliyordu olanları. TSK' nin en başarılı timlerinden biri olan, üst seviye askerlerle dolu bu timin sonunun geldiği hem dağlarda hem bütün karargahlarda konuşuluyordu. "Başın sağolsun Yüzbaşı." Ezel yutkundu. Kulağına Kuzey abisinin "Ali daha küçük, toy dikkat et ona Ezel." Diyen sesi geldi. Nişanlısının kanlı bedeniyle kucağında yatarken son sözleri geldi aklına. "Seni seviyorum kurban olduğum..." Midesine kramplar girdi. Korgenerala baktı. Omuzları düştü. Ağır geldi omuzlarına derdi. Tutamadığı bir gözyaşı aktı. Devamı geldi. "Bu sefer vatan sağ olmasın komutanım... Bu sefer değil..." Kendinden bağımsız dudaklarından dökülen sözlerle karargahları tek bağırışıyla titreten Korgeneral' in gözleri doldu. Yutkundu. Şehit vermek demek, kendin ölmüş olmak gibiydi. Ama onlar Türk'tü. Bir ölür, bin dirilirlerdi. •••••°°°°°••••

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ''Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.'' Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ''Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.'' Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Tesis'te başarılı bir ajan olan Magenta Mavi Mibalva'nın, Venator ekibine transferi gerçekleşir. Görevler, kaçışlar, aksiyonlar ve rakipler. Aşk, dehşet, acı ve sevgi. Cıvıl cıvıl, neşeli, enerjik bir kadın. Soğuk, duygusuz, ruhsuz adam.

2001 yılı Şırnak-cizre "çağıl" dedi Uraz "efendim " merakla baktı "bizim hani olurda ilerde zor durumda kalırsak birimiz diğerini tanımazsa fal-"an diyordu ki "ne tanımaması sen beni tanıysın uyaz " dedi. " ya olurda birimizden biri tanımadı o zaman bir işaret olsun tamam mı?" dedi. " tamam ama ne olacak ?" diye sordu. "hmm...hani bizim sevdiğimiz bir şarkı var unutma beni ben her gece sen uyurken sana söylüyorum ıslıkla " diyerek umutla baktı minik'e çağıl gülerek" oluuuuyyy hem bende unutmam " dedi ve "Unutamaaaa beniiiii unuuuutaaammmaaa beniiii!" diye bağırdı Uraz ise güldü bu hallerine... 2024 yılı Şırnak-cizre bir ıslık mırıldandı. komutan bunun bir numara olduğunu düşünüyordu zira şuan bu verilen ilacın etkisine girdiğini sandı halüsinasyon sandı kulağında çalan bu şarkı bu ıslık melodisi tanıdık geliyordu birden bire hiç beklemediği biri göründü ve ona bakarak "unutmaa beni unutama beni..." komutanın gözlerinin içine bakarak söylemişti bunları...

Siz: seninle sevgili olacağıma keşke sümüklü böcekle sevgili olsaymışım Oç: çattık ya gece gece Oç: *fotoğraf* Oç: bak bakalım Oç: prensesimizi aldatan şerefsize benziyor muyum? Siz: hassiktir Siz: sen kimsin (tamamlandı.) *küfür ve yetişkin içerik barındırır, rahatsız olacaklar başlamasın* 090624' 050724' 🫧 #1kısahikaye-16.07.24 #1macera-17.07.24 #1hayrankurgu-17.07.24 #1sevgi-23.07.24 #1romantik-23.07.24 #1romantizm-30.07.24 #1tutku-24.08.24 #1rastgele-25.08.24 #1gerilim-27.08.24

"Onlar ülke... ama benim vatanım burası," dedi, Alparslan eliyle kalbimin üstüne basa basa. "Kalbin vatanım, gözlerin yuvam. Kahkahan dalgalanan bayrağım kadar içimde şen." -Tüm hakları saklıdır. Herhangi bir kopyalanma, çalıntı durumunda gerekli işlemler yapılacaktır.

BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.