"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Hemdem; canciğer olmak, çok yakın dost, yoldaş olmak anlamına gelmektedir. Birlikte, manasındaki 'Hem' kelimesiyle, nefes, can, zaman manasındaki 'Dem' kelimesinden oluşmuştur. Hemdem olunan kişi ile aynı zamanda yaşamak, aynı nefesi almak, bir can olmak anlamına gelmektedir. *** Kurşunların arasında tanışacak, gerçeklerin peşine düşüp, sır perdelerini aralarken farkına bile varmadan birlikte bir yola çıkacaklar. Zaman usulca geçip gitse de onlar birbirlerinden gidemeyecekler. Çünkü gönülden gönüle yol aldıklarını, birbirlerine can, nefes olduklarını anlayacaklar.

"Duru bir su gibi, bazen volkan gibi bazen bir deli rüzgar gibi. Gözlerinde telaş, Yıllar sence yavaş acelen ne bekle Firuze. acılı bir bakış yerleşirse eğer, kirpiğinin ucundan göz bebeğine, Her şeyin bedeli var güzelliğinin de Bir gün gelir ödenir, öde Firuze..." Yüzbaşı Atilla Yıldırım ilk defa şarkı söylemişti. Sahnedeki kadına nasıl eşlik ettiğini bile bilmiyordu. Yunus Üsteğmene eğildi gözlerini kadından ayırmadan. " kim bu kadın?" Diye sordu. Yunus Üsteğmen ise geldiğinden beri ilk defa gülümseyerek, " Nigar derler, Kanlı Nigar..." __________________________ Hayata dair hiçbir umudu kalmamış bir kadın. Namusunu korumak için aldığı tedbirlerle takılan bir lakap. Hayatta tek varlığı olan ailesi ve vatanı olan bir asker, komutan. Yüzbaşı Atilla Yıldırım. Her zaman vatanı için savaşan bir tim, Yıldırım Timi... __________ Kanlı Nigar & Yıldırım Yüzbaşı

Beyza Sena Karaaslan. Yüzbaşı, Kıdemli İstihbaratçı. Vatanı için ölmeyi göze almış bir kadın. Ama en beklemediği savaş, kalbinde başlayacaktı. "Bu bir görev değil, bir hayatta kalma savaşı. Hem sahada, hem kalpte." Sadakat, ihanet, aşk ve intikamın iç içe geçtiği bu romanda, her sayfada kalbiniz hızlanacak. Kimin düşman, kimin dost olduğunu anlamaya çalışırken, her satırda biraz daha yanacak, biraz daha tutuşacaksınız. Ve belki de en sonunda şunu anlayacaksınız: "En büyük savaş, insanın kendi yüreğinde başlar." "Konuşulacak bir şey kalmadı, ben sizin yanınızda olmak istemiyorum!" Yalvarırım inanma sevgilim, yalvarırım al götür beni gittiğin yere... "Karşımızda mı duracaksın ulan, ne saçmalıyorsun sen Beyza? Bak benim sinirlerim iyice oynuyor! O arkandaki izbandutların ebesinin şeyinde hafriyat çalışması yaptıracaksın bana, çileden çıkartma beni, gidiyoruz!" "Seni istemiyorum, nesini anlamıyorsun?" Bana doğru hızlı hızlı yürüdüğü sırada işittiği sözlerim onu olduğu yere adeta çaktı. "Ne?" "Yanımda seni istemiyorum." Senden başkasını da istemiyorum... "Beni durdurmak için yalan söylüyorsun. Zorla da olsa seni götüreceğim, Beyza!" "Benim için savaşacak birini istiyorum, seni değil!" "Keşke beni öldürseydin, Beyza." "Sen beni öldü bil, Sorgun." Türk olmak zordur çünkü dünya ile savaşırsın, Türk olmamak daha zordur çünkü Türk ile savaşırsın. Ecdadımızın heybeti maruf-ı cihandır. Fıtrat değişir sanma! Bu kan yine o kandır. +18 Uyarısı: Kitapta ağır argo ve küfür bulunmaktadır. Bunu dikkate alarak okumanız önerilir. 03.09.2024 ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz.

"Ateş Böceği operasyonu'nu başlatıyorum, hedef Ötüken'de." Ata Mir Tengiz'in omuzları dikleştiğinde yüzümde sakin bir ifadeyle ona bakıyordum. "Yüzbaşı," dediğinde omuzlarımı dikleştirdim. "Yüzbaşı Atilla Gurur Noyan," dedim hızla. "Emret komutanım." "Bu görevi sana devrediyorum," gözleri Falaz'a döndü. "Falaz burada kalıp sizinle iletişimde olacak." "Emredersiniz komutanım!" Ve ben, onunla hikayemin başlangıcının bu an olduğunu bilmiyordum. Siz hiç ateş böceği gördünüz mü? Ben Alaşafak'ta görecektim.

Doğuştan beri sağır ve dilsiz olan biriydim ben. Nasıl ve nereye kadar böyle yaşayabilecektim ki? Üstelik ablamın katili olan annemin yanındaysam, ne zamana kadar hayatta kalabilecektim? Kaçmak tek seçeneğimdi ve ben bunu başarmıştım. Her şeye ve herkese rağmen bunu yapmıştım. Peki, hiç bilmediğim bir şehirde ne kadar dayanabilecektim? Hem de terörle savaşan bir şehirde ne kadar kendimi koruyabilcektim? Peki, ablam? Onsuz ne zamana kadar dayanabilecektim? Ondan geriye sadece bir kaç fotoğraf ve yazdığı mektuptan başka, o hâla nasıl yanımda olacaktı benim? Beni nasıl eskisi gibi koruyacaktı? Bir sürü sorunum varken o sadece mektubunda yazan ve aklımda kalan tek bir sözünü bırakmıştı bana. Ondan geriye kalan tek bir söz vardı benim için. Aklımda kalan tek bir söz. "Veda etmeyeceğim çünkü bu bir veda değil. Bu benim kurtuluşum." KİŞİLER VE OLAYLAR TAMAMEN KURGUDUR! Kitap kapak tasarımı @Nepenthe_q 🖤❤️‍🩹

BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.

"Neden bize bunu yapıyorsun!" Kırgın sesimi görmezden geldi. Karşımda dik ve kararlı bir şekilde durdu. Gözlerimin içine bakarken kayıtsızlığı gördüm. "Ben buraya her şekilde ölü olarak döneceğim. Ya bedenim ölecek ya da ruhum... Ben artık ölü biriyim Huricihan! Unut beni!" Yutkundum, beni böyle bırakmasına inanamadım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken hiçbir şey olmamış gibi beni izledi. Her zaman merhametle dolan gözleri bu sefer buz gibiydi. Issız bir şekilde yüzümde gezindi, ufacık bir duygu kırıntısı aradım ama yoktu. "Kalbimde tek bir aşka izin var, o sen değilsin." Seçmiş olduğu aşkını biliyordum bunu sorgulayamazdım ve bu durum beni çaresiz bırakıyordu. Damlalar daha da hızlandı başımı eğdim. O benim sevdiğim Tuğtekin değildi artık. Beni seven adam bir damla gözyaşıma dayanamazdı, bana kıyamazdı. Hiçbir şey olmamış gibi beni acımasızca izlemezdi. Gururum daha fazla karşısında böyle durmama izin vermedi. Bu soğuk bir veda olacaktı aramız bir daha ısınmayacaktı. Son kez bile yüzüne bakmak istemedim. Arkamı döndüm hızlı birkaç adım attım. Ya onu bir daha karşımda göremezsem, ya dediği gibi olursa... O zaman kendimi asla affetmem. Onun istediği bu değildi gururumun istediği de bu değildi ama yapamadım onca seneyi bir çırpıda silemedim. Ona doğru döndüm koştum son kez sarılmak istedim. "Dur! Yaklaşma bana!" Ellerini uzattı beni durdurmak için. Bedenim donup kaldı. Aklım da kalbim de bu davranışı anlamlandıramadı. O baskın acı tüm bedenimi kapladı. Kalbim daha da dağlandı. Tuğtekin yanılıyordu, ruhu çoktan ölmüştü. *** "Huricihan!" Durdu ve başını çevirip bana baktı. Ağzımdan çıkacak kelimelere odaklandı ama o kelimeler ağzımdan çıkmadı. 'Beni lütfen unutma, beni unutursan işte o zaman gerçekten ölmüş olurum.' Asker & Doktor hikayesidir.

*Asker Kurgusu* Güneş Milan Aksu, annesinin günlüğünü okuyarak babası hakkında herhangi bir bilgiye ulaşarak onu bulmak ister. Fakat günlüğü okurken babasının bordo bereli bir asker olduğunu üstüne bir de bir abisi olduğunu öğrenir. O da babasını bulabilmek için babası gibi bordo bereli olur.

Not: Kitapta +18 unsurlar mevcuttur.. (Tamamlandı) ........................................ ~ZS~....................................... "Kına yakmak kendini adamaktır. Bir gelin ve damatlara yakarlar; kendilerini birbirlerine adasınlar diye. Bir de kurbanlıklara yakarlar; kendilerini Allah'a adasınlar diye. Bir de askerlere yakarlar; kendilerini vatana adasınlar diye." Asena, babasının ısrarı ile gittiği yemin töreninde, kalabalığın içinde parlayan üniformalar arasında sadece bal gözleriyle baktığı askeri gördü. O an, etrafındaki her şey silinip gitti; zaman durdu ve kalbi hızla çarpmaya başladı. Aşık olduğu askerin, Binbaşı Özçelik olduğunu ve yeni rütbesi ile birlikte Gölge Timini'nin başına geçtiğini öğrenince, heyecanı bir kat daha arttı. Özçelik'in duruşundaki kararlılık ve cesaret, Asena'nın içini ısıtan bir ateş gibi yayıldı. Her detayıyla etkileyici olan bu tören, Asena'nın ruhunda bir iz bıraktı. Gözleri, binlerce kişinin arasında sadece o askerde odaklandı; etrafındaki gürültü, kalabalık ve meraklı bakışlar yok oldu. İçindeki aşk, geleneklerin ötesinde bir bağlılık hissettiriyordu. Özçelik'in gözlerinde, savaşın, fedakarlığın ağır yükünü taşıyan bir derinlik vardı ama Asenayı asıl etkileyen o bal gözler arkasındaki kapalı kapılardı ; Asena, bu kapıları açmak ve onunla birlikte bu yolda yürümeyi istediğini fark etti.. ..... 🇹🇷.... "Al eline bir kibrit yak, sen sigara dumanını izle, ben seni." "Sen al eline bir kibrit yak, imkansızlığımızın ateşini ................................... ~ZS~................................. ~BİR KİBRİT YAK adında wattpad de bulunan ilk ve tek kitaptır ~