İşin aslı hayatım tam bir fiyasko olma yolunda ilerliyordu.

Ömrünü adadığı erkek ona ihanet ettiğinde bir insan ne yapmalıdır? Pelin'in hayatı boka sarıyordu. Hayal ettiği işi yapamadığı gibi çocuk istediği eşinin başka bir kadından çocuğu olduğunu öğrenmişti. Hayatından ne istediyse hiçbir zaman elde edememişti. Aslında hayatının hangi nokta da ters gitmeye başladığını biliyordu. Lise yılları.... Ama geri dönüş yoktu öyle değil mi? Bir gece annesinin evinde kalırken ev telefonunun çaldığını duydu. 90'lardan kalma telefonun hala çalıştığını bile bilmiyordu. Aldığı uyku ilaçlarının etkisi bedenini ele geçirirken telefonu kaldırdı ve kulağına götürdü. Sonrası ise karanlık. Kendine geldiğinde annesinin evindeki yatağında uyandı. Ne olduğunu çok geçmeden anlamıştı. 1998 yılındaydı. 17 yaşındaki haline geri dönmüştü. Geriye hayatını değiştirmek kalıyordu. Üstelik eğer başarılı olursa okulun popüler çocuğunun da hayatını kurtarabilirdi. Tabi bunu yaparken ona aşık olmazsa. Bunu başarabilir miydi?

🍯Afra Seray Ulus, Amsterdam'da tam üç yılını geçirmiş ve çok sevdiği resim bölümünün son sınıfını birincilik ile tamamlayarak mezun olmuştu. Amsterdam'ın en ünlü sanat okullarından birinden teklif alınca, kariyeri için bir süre daha kalmaya karar vermişti. Fakat her şeyin yolunda gittiği bir gün olmadık bir şey oldu ve saldırıya uğradı. Maskeli iki adam tarafından üzerindeki tüm değerli eşyaları çalındı, üstüne darp edildi. Babasının arkadaşı Hüseyin Kandemir'den yardım istemekten başka çaresi yoktu. Çünkü kimliği dahil elindeki her şeyi kaybetmişti. Her şey aldığı o yardımdan sonra başladı. Afra, Hüseyin Kandemir ile buluşmak için gittiği mekanda hiç tanımadığı bir adam tarafından uzun, upuzun sürecek bir esarete mahkum edilecekti. Yetişkin içeriklidir.

Mahur Karaca yedi yaşına geldiğinde Albay olan babasının Bulgaristan'ın Varna şehrine çıkan gizli görevi nedeni ile doğup büyüdüğü Hakkari'nin Çukurca ilçesinden ayrılmak zorunda kalır. Varna'da o dönemde Türkler'e zulm ediliyordur ve oraya uyum sağlayacak ama direnişe katılabilecek Türk bir asker ailesine ihtiyaç vardır. Mahur geride bıraktığı ülkesini çok özleyecektir ama en çok çocukluk arkadaşı Alparslan Sancak Çukurcalı'yı. Oraya gideceğini, kendi ülkesi tarafından hain olarak suçlanacaklarını ve kendilerine verilen tüm desteğin çekileceğini bilmiyorlardır. Yıllar sonra, geceyarısı Çukurca'ya, Albay Yusuf Çukurcalı'ya bir telefon gelir. Bulgaristan'daki can dostuna ve ailesine saldırı düzenlenmiştir. Eğer birileri destek olmazsa hain olarak katledileceklerdir. Kendi gibi asker olan oğlu Yüzbaşı Alparslan Sancak Çukurcalı'yı arar. Emir açıktır. "Onları koru!!" #wattpadturkey #pınarsalman #kitap #piyamor #wattpadkitaptanıtım #wattpadkitapönerisi #wattpadkitapkesitleri #watty #wattpad #kitaptavsiyesi

Çevresi tarafından kaptan olarak tanınan Ali Cihan Gencer aslında kod adı Kavur olan bir Milli İstihbaratçıdır. Yedi yıldır Kod adı Çaykara olan Balca ile yazışmaktadır. Mesleklerinin gizlilik ilkesi yüzünden özel hayatlarına, fiziki görünüşlerine ya da yaşadıkları şehirlere dair en küçük ipucu vermeyen görev sohbetlerinde birbirlerinden etkilenmeye başlarlar. Aralarındaki çekim kaçınılmazdır ve bir gün karşılaşmayı ummaktadırlar. Fakat bilmedikleri bir şey vardır. Balca, Ali Cihan'ın arkadaşının kardeşidir ve aileleri Çanakkale'de aynı mahallede yaşamaktadır. Aslında normal hayatlarında birbirlerini tanıyor olmalarına rağmen bundan habersizdirler. İki farklı tanışma tek aşk. Polisiye romantizm türünde yer alan bu kurgu yetişkin içeriklidir. Küfür, argo kelime ve şiddet öğeleri barındırdığını bilmelisiniz. Herkese keyifli okumalar dilerim :)

Ali, en yakın arkadaşını köy meydanında vurduğunda iki şey oldu; artık kimsesizdi ve her şeyi olan genç kızı tamamen kaybetmişti. Hikâyede cinsellik, şiddet ve argo vardır. +18 Bilginize..

KİTAP OLACAĞI İÇİN YAYINDAN KALDIRILMIŞTIR Çoğu kişi ilk aşık olduğu anı hatırlamaz. Ben hatırlıyorum. Yedi yaşındaydım, iki dişim eksikti ve doğum günü pastamı üflüyordum. Sonra onu bir daha görmedim. Ta ki on yıl sonra ilk aşkım kasabaya dönene kadar... James Redford tehlikeli derecede romantikti, yakışıklıydı ve her kızın iyi etmek isteyeceği tramvatik bir geçmişi vardı. Lisede geçirdiğim en harika bir seneydi. James ve onun abartılı aşkı her yanımı sarmalamıştı. Masal gibi geçen bir yazın ardından yol ayrımına gelmiştik, ona veda etmek zorundaydım. İlk ve tek aşkıma. Geleceğimiz için bir karar vermem gerekiyordu ve ben her zaman kendimden çok başkalarını düşünen türde bir kızdım. On yedi yaşında yaptığım bu seçimle hayatımızdan on yıl daha çaldım. Yirmi yedi yaşında, başarılı bir boşanma Avukatıydım. Hayallerimdeki hayatı yaşıyordum. James'in hayatına da yön vermiştim. Şimdi sadece televizyondan görebileceğim yıldız bir futbolcuydu. Fakat bu seferki on yıl çok masum geçmemişti. Karşılaşmamızda romantik film tadında olmamıştı. İkimizde nefret, aşk ve ihtiras doluyduk. İkimizde kazanmaya alışkındık. İkimizde bir diğerini yaralamak istiyorduk. "Eğer gözlerine on saniyeden uzun bakarsam, seni sonsuza kadar kalbimde tutarım."

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Kış güneşi deyip geçmeyin. Aşık olduğum adamın yüzüne vurduğunda benim kalbimi parçalardı." Onun için hissettiğim şey tam da buydu. Bir bardak suyla başlayan hikaye kan dolu bir yatakla son buldu. Ben Alaz. Hayatı tek bir günde ikiye ayrılan kadın. **08.03.15** "Ben o gece orada ölmeliydim. Ama Tanrı beni bağışlamadı ve yaşamaya mahkum edildim." Elimin değdiği ışığı mahvedeceği biliyordum. Ama yine de ona kapıldım. Ben Kenan Ali. Yitirdiklerinde boğulan adam.